Yan hikaye | Aslı pt.2|

1K 39 73
                                    


Burnumu çekerken  Aysel ablamın  uzattığı elma dilimini aldım. Arkama yaslanıp elmayı ısırırken  bir elimi karnımın üstüne koydum. Gözlerim göbeğime  indiğinde gözyaşlarım tekrar yanaklarıma akmaya başlamıştı.

" Kız şimdi neye ağlıyon?

Elma dedin elma aldım. "

Anneme bakarken dudağımı  büktüm. Levent abim yalnız hissedip sürekli ağladığım için herkesi buraya getirmişti. Annem beni görür görmez affederken  Babamın çok önceden affettiğini  ama Levent abim yerimi söylemediği  için buraya gelemediğini  öğrenmiştim. Emir'e göre abim onları üzmek istemişti.

Afferim Levent abime, ben olsam bende aynını  yapardım!

Bir tane kızları vardı!

" Kerem'i istiyorum!

Seni değil! "

" Aa-aa-aa-aa!

Ettiği lafa bak.. "

Aysel ablam Gülten ablamın kolunu çimdirirken  elmayı tabağa bırakıp karnıma sarıldım. Başımı arkaya yastığa yatırırken seslice ağlamaya başladım. Gülten ablam bile gelmişken Kerem'in bu tabloda yer alamaması zoruma gidiyordu. O beni en zor zamanımda  elimden tutup yerden kaldırmıştı  ve ben onu en zor zamanında  bırakmıştım.

Her ne kadar benden sonra Levent abim akıllanıp  onun peşine düşüp kendini affettirmiş  olsa da, kendimi suçluyordum  işte!

Benim yüzümden mahalleden gitmişti, ailesiyle arası açılmıştı. Levent abimin  anlattığına göre en son zengin bir arkadaşı sayesinde kafe sahibi olmuştu ama onu görmeden iyi olduğuna ikna olamıyordum. O zengin arkadaş bir gelsin ona da iki çift lafım vardı!

Şeytandı, şeytan!

" Gözümün nuru, ağlama artık. Levent abi dedi ya, getireceğim dedi. Daha 10 dakika önce konuştunuz, sakin  ol yalvarırım. "

Yanımda  yatakta oturan Emir, elimi tuttuğunda başımı yastıktan kaldırıp ona baktım. Aylardır onunla aynı yerdeydik, denk gelmeseydim  belki de hiç haberim olmayacaktı.

Evleniyormuşsun |TAMAMLANDI|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin