SanZo / Primo Amore

< 5. Bölüm >

"Oğlum napıyorsunuz? Mahvettiniz etrafı."

Üstümüzdeki şaşkınlığı atmaya çalışıp ne yaptığımızı yeni yeni kavrarken Luffy'le önce birbirimize sonra tekrar yeşil kafalı çocuğa döndük. Bizim aksimize o hiçbir şaşırma belirtisi göstermeyip üstüne gülüyordu.

"Aaa noluyor bu çocuklara ya? Sabah böyle değillerdi. Gelin oturun hadi yemekler soğuyacak."

Annem tekrar konuşunca yavaş yavaş yürümeye başladık. Gözlerimi yeşil gözlerden çekemeden sandalyeye oturdum. Luffy'de yanımdaki sandalyeyi çekip oturunca bakışlarımı zorla çekip önüme döndüm.

Aklıma okulun kantinindeki sahne gelince içimden küfür ede ede yemeğe başladım. Hepsi gerizekalı Luffy'ler yüzündendi. Zaten bir kere rezil olmuştum üstüne az önceki olay... oooooğğğfffff. Yemin ederim rezil olma kotam yok. Sınırsız tarife. Sonu gelmiyor hiç. Her an her yerde rezil olabiliyorum.

Yemek faslı bitince koltuklara oturup annemlerin konuşmalarını dinlemeye başladık. Yemekte bir kaç kere göz göze gelmiştik, o gözlerini çevirmeyince ben çevirmek zorunda kalmıştım her seferinde.

Bizim boş boş oturduğumuzu görünce annem konuşmaya ara verip bize bakmıştı.

"Çocuklar Sanji'nin odasına gitsenize, sıkılmıyor musunuz burada? Hem kaynaşmışta olursunuz."

Luffy koltuktan ani bir hareketle kalkıp kolumdan tutarak beni de kaldırmaya çalışınca garip garip baktım suratına.

"Of cidden gidelim hadi, aptal komşu dedikodularını dinlemek istemiyorum."

"Niye oğlum ben seviyorum dedikoduyu."

"Ağzına ıslak terlik sokarım Sanji. Kalk hadi."

Gülüp yerimden kalktım. Luffy'le odaya doğru ilerlerken sadece ikimizin kalktığını görünce geriye dönüp koltukta oturan yeşil kafaya diktim gözlerimi. Bir kaç saniye sonra baktığımı fark edince bana döndü. "Ne?" anlamında kafasını sallarken bende "hadi" anlamında kaş göz hareketi yaptım.

Bakışlarımız ve mimiklerimizle bir şeyler anlatmaya çalışırken sonunda Luffy dayanamayıp araya girmişti.

"Lan yeni iletişim yolu mu buluyorsunuz? Bak aşağıdaki Hatice teyzeye geldi konu hadi gidelim. KALKSANA SENDE ZORO! Çok meraklıysanız odada anlatırım ben size dedikodu."

Kalkıp yanımıza gelince birlikte odaya girdik. Masanın üzerinde açık bıraktığım defteri görünce kapatmak için o tarafa yöneldim ama Luffy bende daha hızlı davranıp defteri eline alınca kaşlarımı çatarak baktım ona. Yüzünde saçma bir gülüş varken gayet sakin bir tonda konuştum.

"Luffy o defteri bırak yoksa bu, defter gördüğün son seferin olur. Hatta birşeyler gördüğün son seferin olur." Biraz durduktan sonra defteri masaya geri bırakırken bende alıp yerine koydum.

Defterlerim konusunda ne kadar hassas olduğumu ve onlara birşey olursa onu mahvedeceğimi biliyordu.

Pencerenin kenarındaki dizili armut koltuklardan üç tanesini alıp ortaya üçgen oluşturacak şekilde dizdim. Kafamı kaldırıp diğerlerine bakınca Luffy'nin masanın üzerinde ayakta durduğunu, Zoro'nun da yatağımda yatt- BİR DAKİKA NE?!

"YA YATAĞIMDA NİYE YATIYORSUN? HER SABAH ONU TOPLARKEN CANIM ÇIKIYOR BENİM. PİÇ LUFFY SEN NİYE MASANIN ÜZERİNDE AYAKTASIN? BAŞKA YER Mİ BULAMADINI LAN?!"

Bağırmama rağmen ikiside kılını kıpırdatmadan durunca daha çok sinirlendim.

"ULAN GERİZEKALILAR! KİME DİYORUM?!"