SanZo / Primo Amore

<12. Bölüm>

"LAN LUFFY MASANIN ÜZERİNDE NE BOK YİYYORSUN ACABA?! FETİŞİN FALAN MI VAR AMINA KOYAYIM?!"

"He gerizekalı, biri gelsinde beni masanın üzerinde siksin diye bekliyorum."

"Ben şimdi gelip sikicem seni. İN ÇABUK LAN ORDAN. AY BİRDE DEFTERLERİMİN ÜZERİNE BASIYO TUTMAYIN BENİ SİKİCEM ŞUNUN BELASINI!"

"AY HOŞT ULAN."

Oturduğum yerden ayağa fırlayıp Luffy'nin üstüne çullanmaya çalışırken kolumdan tutan ellerle kendimi yere bırakıp baygınlık geçirdim. Tamamen drama queenlikti yoksa gerçekten bayıldığım falan yok.

"Lan olm çocuk öldü."

"Bişey olmaz lan ona bak şimdi iyi izle. Sanji, Taylor yeni post paylaşmış."

Yerimden hızla kalkıp telefonu elime alıp uygulamaya girdim. Çıkan eski gönderilerle hevesim kursağımda kalırken Baji'ye dönüp el hareketi çektim. Hepsi gülerken bende kendimi puflardan birinin üstüne attım.

Dedikleri gibi bugün haftasonu olduğu için hepsi bize gelmişti. Annem onları görünce akşama annelerinizide çağırın birlikte yemek yeriz diyince hepsi hayvan gibi bağırıp saniyesinde annelerine haber vermişlerdi. İnsan bi reddeder rahatsız etmeyelim derdi ama yok bu piçler hiç düşünür mü? Benimle bile annemin yemekleri için arkadaş olduklarına yemin edebilirdim.

"Ya amına koyyim Sanji. Elimi nereye atsam defter buluyorum. Bak yemin ederim benim gibi eğitim hakkındaki tek bilgisi siyah olanların sayfa, beyaz olanların yazı olduğunu bilen biri için şu durum çok zor."

Onun aksine gayet sakin ve duygu barındırmayan bir tonda konuştum.

"Mikey, siyah olanlar yazı, beyaz olanlar sayfa."

"Yo yo yo yo yo hayır yo. İnanmam hayır hayır hayır hayır. ULAN BEN BU BİLGİYİ NE KADAR UZUN ZAMANDA ÖĞRENDİM HABERİNİZ VAR MI?!"

Sessiz ortam Mikey hariç herkesin kahkhasıyla bozulurken ona acımıştım. Şu an hayatının şokunu yaşıyordu ve bu hiç kolay değildi. Bende Duman'ın adamın değilde grubun adı olduğunu öğrendiğimde aynı durumu yaşamıştım.

"Ya bişey söyliycem şurdaki camdan atlasak ölür müyüz?"

"Aha başladı yine bizim psikopat martı konuşmaya. Yok canım ölmezsin."

"Nerden atlayıp ölüyosan umrumda değilde benim camımdan ne istiyosun. Git başka yerden atla başıma iş açma."

"Arkadaşlık ölmüş be." Göz devirip oturduğum yerde daha çok yayıldım. Dışarıdan kapı sesi gelince açmak için ayaklansamda annemin 'ben açarım' demesiyle tekrar oturmuştum.

Luffy ve Usopp'un annelerinin sesi odaya gelirken Luffy yere yığılıp ölü numarası yapmaya başladı.

"Gerizekalı."

Tek gözünü açıp saniyeliğine baksada tekrar eski pozisyonuna dönüp dilini kenardan sarkıttı. Biz gülerken o dirseklerini üzerinde doğrulup işaret parmağını havaya kaldırarak konuştu.

"Durun geliyo hissediyorum." Biz susarken o da parmaklarıyla 3'e kadar saydı ve tam üçüncü parmağını kaldırdığında odanın dışından annesinin sesi duyuldu.

"Luffy, gelip yardım etsene şuraya, çok tembel bi çocuk oldun bak sen." Luffy tekrar eski pozisyonuna dönmek için kafasını geriye atınca salak gibi hızlı bir şekilde çarpmıştı. Acıyla inleyip yüzünü buruştururken ben kahkaha atıyordum.

"Kız bırak boşver ne güzel birlikte oturuyorlar işte. Hem hallederiz biz ne gerek var onlara. Gelip ortalığı birbirine katacaklar."

"Sora teyzecim son cümlene kadar sana hayranlık duyuyordum ama sor bi son cümlenden sonra ne değişti?" Hepimiz odadan çıkarken Luffy annemle konuşuyordu.