Olmayan Hayat

-1-

Bu benim ilk kitabım oy verip yorum yaparsanız sevinirim.

Vakit geçirmek için öylesine kafama gelen kurgulardan birini sizinle paylaşmak istedim, umarım beğenirsiniz.

İlk bölüme özel bölümü epey uzun tutucam.

-bu bölümde işleri biraz hızlı yürüttüğüm icin başlarının pek güzel olmadığını düşünüyorum. Okumayı hemen birakmazsaniz ilerledikçe daha güzel olan bir kurgu sizi bekliyor olucak.-

Klasik başlama tarihi köşesi ---->

İyi okumalar :)

♡-♡-♡-♡-♡-♡

Sabah Urazın üzerime atlaması ile uyandım "ahh" ciddi ciddi atlamıştı ayı.
Sinirle "Uraaaz!" Diye bağırınca kafasını kaldırıp sevimli sevimli sırıtarak bana bakmaya başladı "uyandınmı canım ablacım" şimdi sıçtım ağzına velet.

"Uraz kaç" Uraz masum masum bana bakarken sırıtarak yutkundu "abl-" cümlesini bitirmesine izin vermeden Urazı yan tarafıma atıp yatmasını sağladım, bende doğrulup Urazı gıdıklamaya başlarken Uraz çığlık atıyordu.

"ablaaaa! ahahah ta-tamam ahah dur bidaha yapmam-" dedi gülmekten gözlerinden yaş gelirken.

Bir süre daha gıdıkladıktan sonra
haline acıyarak gıdıklamayı bıraktım "insan ablasını böylemi uyandırır ya" diye homurdanmayıda ihmal etmemiştim tabii "ee asla uyanmayan bir ablası varsa uyandırır tabii. Az daha uyanmasaydın sürahiyi kafandan aşağıya boşaltacaktım" dedi gülerek. Bense sinirli gibi gözükmeye çalışarak "sus, ablaya cevap verilmez" dedim.

"Hı-hı" dediğinde ona ters ters baktım. Ayaklanarak hızlı adımlarla çıkışa dogru ilerlerken "uyuma baak" diye söylendi. sonra bir daha gıdıklamaya başlama ihtimaline karşı olsa gerek, koşarak odamdan çıktı, bense uykumun açılmış olmasının verdiği üzüntü ile dudaklarımı bükerek banyoya girdim.

Aa bu arada size kendimi tanıtmadım değil mi. Ben Aleda, sadece aleda. Bu evde Uraz ile beraber yaşıyoruz, birde o adam...

Bize asla baba olmayan, baba demeye utandığım adam. Nerdeyse 5,6 aydır eve gelmiyor ve bundan oldukça memnunum, umarım birdahada gelmez. Kendimi bildim bileli babam bize şiddet uyguluyordu, Urazı çoğunlukla korudum ama koruyamadığım zamanlarda oldu tabii. Her neyse..

Annem ise Uraz doğduktan 3 sene sonra başka bir adamla zengin olduğu için evlendi. Bizi terk ettikten sonra onu bir daha görmemiştim.

Bir insan annesinden nefret eder miydi? Ben ediyordum. Onu tam olarak hatırlamasamda...
Ben 6 yaşımdayken bizi bıraktığı için her şeyi silikti ama geceleri para kazanmak için yaptığı şeyi herkes bilirdi. Onun yüzünden hiç arkadaşım olmamıştı, Burak hariç tabii

Burak'la çocukken onun yetimhaneden kaçtığı, benimse yine evden kovulduğum bir gece tanışmıştık. O günden sonra beni görmek için arada yetimhaneden kaçardı,
bende becerebildiğim kadar babamdan. Burağı yetimhaneden 5 sene önce yani 12 yaşında bir aile evlat edinmişti. Yeni ailesi ile benimde tanışma fırsatım olmuştu ve çok iyi insanlardı.

16 yaşımda Sarp abi sayesinde dövüş kursuna başlamıştım ve bu kendimi daha guvende hissettiriyordu. Babama karşı olmasada..

Bu aralar işlerim yoğun olduğu için pek gidemiyorum gerçi, bir barda barmen olarak çalışıyorum, malesef 17 yaşımda bulabileceğim daha uygun bir iş yoktu. Sarp abi ilede barda tanışmıştık. Sarp abiyi evleneceği kadın terk etmiş, bayağı bir dertleşmiştik. Sarp abi benide az çok çozünce kız hâlimle barda başıma bir iş gelebileceğini söyleyip bana dövüş dersleri vermeye başlamıştı, tabi babamdan da haberi vardı.