Olmayan Hayat

-12-

.
.
.
.
.

(Medya: unutmamanız için. Aledanin geçen bölüm giydiği kiyafetleri)

Paragraf arası yorumları
çoğaltın lütfennn
<3

Kendimi uçurumdan aşağı bıraktım...

"Aleda!"

Bedenimin su ile buluşması ile yumduğum gözlerimi araladım.
Evet uçurumdan atlamıştım ve şu an denizin içindeydim..

Uçurumdan atladığımı yeni yeni idrak ederken kulaklarıma, suya düşen başka bir bedenin sesi geldi. Gözlerimi açtığımda denizin içinde benim hemen biraz ilerimde Milası görmüştüm.

Milasın atlamasına şaşıramadan Milas gözlerini açtığı gibi etrafına bakarak beni buldu ve kolumdan tutarak yukarı doğru yüzmeye başladı.

Hem nefesim daralmaya başladığı için hemde Milasa yardımcı olabilmek için bende yukarı doğru yüzdüm. Denizden çıktığımızda kulaklarımda tiz bir çınlama sesi vardı ve nefes nefeseydik.

Nefes almak için uğraşırken bir elimle gözlerimi sildim, diğer elim ise Milasin omzundaydı.

Bi saniye, Milas benim ardımdan denize mi atladı!?

Milas bi kaç kere öksürdükten sonra sinirle bana baktı "deli misin sen!?" Bunu bağırarak söylemesi ile gözlerimi kaçırdım. Sadece merak etmiştim. Ayrıca aşırı iyi bir histi atlamak. Sanırım bunu bidaha tekrarlamalıydım.

Milas kolumdan çekiştirerek kıyıya doğru yüzmeye başlayınca kolunu bırakıp bende peşinden gittim.

Kıyıya vardığımızda ıslak kıyafetlerimin ağırlığı ile sudan çıktım ve kendimi üzeri çıplak Milasın attığı gibi kıyının su gelen kısmına doğru bıraktım.

Pardon? Üzeri çıplak derken?

Gözlerim kocaman olurken tekrar Milasa baktım ve tişörtünü çıkarmış olduğunu görmem ile başımı hızla çevirdim.

O oturur pozisyona gelince bende ona bakmamaya çalışarak oturdum ve uzatmış olduğum ayaklarıma gelen suya odaklandım. Suyun ayaklarıma değmeside ne kadar güzel hissettirsede uçurumdan aşağı atlarkenki hissi veremezdi.

Gerçekten muazzam bir histi ve tekrarlamak için Milasın olmadığı bir zamanı seçsem iyi olurdu sanırım. Çünkü sinirli olduğu her halinden anlaşılıyordu.

Gözlerimi kapatıp su sesini dinlemeye başladığımda ve atlarkenki hissi düşünmek tebessüm etmemi sağlamıştı.

"Manyak mısın kızım sen!" Milasın birden bağırması ile gözlerimi araladım. Milasın kızmasını ne kadar haklı olsada umursamadan omuz silktim. Atlamayı takmıştım kafama bikere, atlamasam olmazdı.

Üzerime baktığımda kolsuz beyaz kıyafetimin ıslandığı için içimi hafif gösterdiğini gördüm ama bunu sorun etmedim çünkü zaten Milasta bunu bilerek gözlerim dışında bana bakmıyordu.

Kulaklarımda varlığını sürdüren tiz çınlamanın geçmesi için elimle kulağıma bir kaç kere baskı uyguladım.

"Eğlenceliydi ama" boş boğazlığımı konuşturarak söylediklerime Milas kaşlarını çatmıştı. Bana döndüğünde aynı benim gibi sadece gözlerime bakıyordu "sen ciddi misin?" Kafamı evet anlamında salladığımda homurdandı, sabır dilemişte olabilir emin değilim yanii.