Het ontwaakte vuur [HERSCHRIJVEN]

Hoofdstuk 18 - Deel 1

Navarre

'Eragen zei dat je met me wilde praten. Kon je niet zelf naar me toe komen?' vroeg Navarre toen hij de deur van Elwyns vertrekken opende en Elwyn op de bank zag zitten met een boek in zijn handen.

'Je was met Cayden,' zei Elwyn, alsof dat alles verklaarde. Hij legde het boek op de lage, glazen tafel voor zich neer. 'Hoe gaat het met je pogingen om iets tegen de zuivering te doen? De zuivering is in volle gang.'

'Ik ben erachter gekomen dat Lyra de lijst heeft met namen van sympathisanten en van diegenen die geen zuiver bloed hebben, dus die probeer ik later vannacht te krijgen. Morgen zal ik kijken bij de executieplekken met Eragen. Ik probeer zoveel mogelijk informatie te verzamelen.'

Navarre vertrouwde dit gesprek niet helemaal, waardoor hij bij de deur bleef hangen. Het kwam door Eragens waarschuwende woorden, maar ook door de toon waarop Elwyn sprak. Er zat spanning in, ook al zat hij op zijn gemakje met zijn arm losjes op de bankleuning.

'Dat is al meer dan genoeg. Als jij mij die informatie geeft, kan ik ze doorspelen.'

'Aan wie?'

'Aan Chloë. Ze staat in contact met de rebellen.'

Het verbaasde hem niet dat er rebellen actief waren, maar: 'Wie is Chloë?'

'Ze deed zich hier voor als een schoonmaakster, terwijl ze pogingen deed kamers binnen te breken. Het is haar al gelukt om die van Cayden te openen.'

Navarre moest echt beter opletten. Hij was niet zo observerend als Elwyn en miste daardoor belangrijke dingen, zoals dat er een spion in het kasteel rondliep.

De spanning bleef in Elwyns stem, toen hij ernstig vervolgde: 'Chloë heeft me waardevolle informatie over Cayden gegeven nadat ik haar had betrapt. Ze heeft ontdekt dat hij de tweede uitverkorene van de Maan is. Doe voorzichtig bij hem in de buurt.'

De tweede uitverkorene van de Maan, ook wel de duisternis. Daarom was Cayden dus zo geïnteresseerd in wat er gebeurd was met de vuurstuurder. Navarre probeerde te bedenken of hij had moeten weten dat Cayden de duisternis bezat, maar er schoot hem verder niets te binnen. Cayden had hem geen enkele hint gegeven.

Deze informatie was zowel interessant als absurd. Het leek alsof Navarre alle uitverkorenen aantrok. Hij hoefde werkelijk geen moeite te doen.

Onbewust wierp Navarre een blik op zijn hand, op de brandwond die onder het leer verstopt zat. Het deed hem denken aan wie hij had vermoord, maar ook aan wie hij was geworden. Een straf voor zijn daad.

'Dat is toevallig,' zei Navarre, die bedachtzaam over zijn kaak wreef.

'Vaak vinden uitverkorenen elkaar. Of gaan ze met elkaar om en weten ze niet dat de ander magie bezit.'

'En wat ga jij nu doen met deze kennis?'

'Ik ga met Cayden praten. Ik kan hem niet langer vermijden,' zei Elwyn. Hij stond op. 'Ik wist dat er iets met hem was en ik durf erop te wedden dat hij dat ook bij mij aanvoelt, maar ik ga hem geen bevestiging geven.'

Elwyn was Navarres tegenpool, net zoals nacht en dag dat waren. Dat waren ze altijd al geweest. Daarom voelde Navarre zich gespannen toen Elwyn een speer van ijs in zijn hand vormde. Hij deed het zonder enkele moeite, omdat hij elke nacht en dag oefende. Navarre zou het nooit hardop toegeven, maar het beangstigde hem dat Elwyn zo sterk was. Elwyn wist hoe mensen hem zagen; als iemand die in de schaduwen stond, iemand waar mensen zich geen zorgen om hoefden te maken. Elwyn had het nooit een zwakte gevonden dat hij weleens over het hoofd werd gezien. Hij maakte er juist gebruik van. Het zou dwaas zijn hem te onderschatten.