Het ontwaakte vuur [HERSCHRIJVEN]

Hoofdstuk 16

Rafa

Rafa had na de training de sterke behoefte om in bad te gaan. Ze wist dat ze stonk en vroeg zich af hoe niet iedereen walgend hun neus had opgehaald in haar aanwezigheid of haar erop had gewezen.

Ze was op zoek naar Imani gegaan en had haar zoals verwacht samen met Paki en Sabre gevonden. Ze werkten hun laatste oefeningssessie van die nacht af. Imani was bezig met het strekken van haar benen toen ze Rafa opmerkte en glimlachend opkeek. Ze had de vraag al van Rafa's gezicht afgelezen en haar naar de bekende warmwaterbron van Mannar geleid. Paki en Sabre waren doorgegaan met de oefeningen, maar beloofden Rafa straks een rondleiding door de stad te geven.

Mannar stond om veel dingen bekend, met name om zijn warmwaterbron, wat van Mannar een bedevaartsoord maakte. Terwijl het maanrijk Quacey had – een grimmig eiland in het noordoosten waar een sikkelvormige gesteente stond – had het zonnerijk de bron als belangrijkste plek voor hun geloof. De Zon had de plek gezegend met Zijn oneindige warmte.

Rafa stapte op de marmeren stenen in de ruimte waar honderden mensen baadden. Hoewel deze bron vele bezoekers kende, was het er stil op enkele fluisteringen en gespetter na.

Ze sloot haar ogen van genot door de warmte die haar verwelkomde. Het was het soort warmte dat ze lang had moeten missen. De gouden gloed van de fakkels drong door haar oogleden heen. Even voelde ze enkel nog maar vreugde. Dit was wat haar te wachten stond wanneer de duisternis en kou weer verdwenen.

Ondanks dat ze haar ogen dicht had, wist ze dat Imani haar bestudeerde. Imani liet haar van het moment genieten en sprak pas weer toen Rafa haar ogen opende. 'Ik weet niet of je dit gewend bent, maar we baden hier vaak met de anderen. Als je iets meer afzondering zoekt, kan je ook bij mij thuis in bad gaan. Het water daar is wel een stuk kouder.'

Rafa was nog steeds overweldigd door wat ze zag. Mannar was in allerlei opzichten anders dan Vannan, terwijl de twee steden niet eens zo ver van elkaar af lagen.

'Dit is perfect,' kon Rafa uiteindelijk uitbrengen. Deze mensen waren vrij, vonden het totaal niet erg om zich aan anderen te tonen. Zoiets had ze nooit gekend. Ondanks dat ze de aanblik van deze bron en het gezelschap geweldig vond, moest ze er echter ook aan wennen.

Het was alsof Imani haar gedachten las. 'Mensen uit andere delen van het rijk moeten vaak wennen aan dit idee van samen baden. Je bent niet de enige. Je hebt er ook genoeg mensen tussen zitten die liever niet gebruikmaken van deze heilige bron.' Rafa hoorde het lachje in haar stem. Ze kon wel raden over wie Imani het had.

Daarna kleedde Imani zich uit en zakte zichzelf in het warme water, zonder enige gêne, alsof ze dit al duizend keer had gedaan. Het maakte haar niets uit dat al die mensen haar naakt konden zien. Imani gaf Rafa de tijd om te besluiten om wel of niet haar voorbeeld te volgen.

Dit was een heel andere cultuur en Rafa vond het... bevrijdend. Ze had zich in tijden niet meer zo levendig gevoeld.

Dus ze trok haar kleding uit, en probeerde bepaalde delen van haar lichaam at te schermen tegen mogelijke pottenkijkers, terwijl ze zich maar al te bewust was van ieder mens in deze ruimte die haar zo kon zien. Ze omringde zichzelf snel met water om zich iets minder naakt te voelen, maar niemand keek ervan op. Dit was voor hen net zo normaal als ademhalen. Zodra ze het water raakte, omhelsde warmte haar verkleumde botten.

'Naast thuis is dit mijn favoriete plek,' vertelde Imani met een tevreden zucht. Ze keek naar het donkere plafond dat tot hoog boven hen uitstrekte, naar de Zon die erin gegraveerd stond en het leven symboliseerde. 'Deze plek zorgt ervoor dat ik elke nacht aankan.' Imani keek haar kant op. 'Het verbaast me dat je deze plek niet eerder hebt bezocht. Mensen uit Vannan komen hier weleens naartoe.'