Het ontwaakte vuur [HERSCHRIJVEN]

Hoofdstuk 21

Dorian

Hoewel er meerdere plekken waren waar Dorian Valerie kon vinden, besloot hij enkel bij de rebellenbasis langs te gaan en zijn geluk op de proef te stellen. Helaas zonder succes. Eenmaal in het pand kreeg Dorian te horen dat ze uren geleden was vertrokken om het werk van de rebellen voort te zetten. Ze was vaak afwezig. In de afgelopen week had Dorian Valerie een paar keer kort gezien. Ze hadden het allemaal druk vanwege de zuivering en het zag er niet naar uit dat die binnenkort beëindigd zou worden.

Dorian wist dat het geen nut had om op Valerie te wachten. Zoveel tijd had Dorian niet, omdat Cayden hem binnenkort verwachtte. Dat zou betekenen dat Dorian het morgen weer moest proberen. Toch wachtte hij nog even in de woonkamer van het pand, waarbij hij zich verwarmde bij het knisperende haardvuur en luisterde naar de zachte stemmen op de achtergrond. Dorian vond het heerlijk om te voelen hoe de warmte de kilte van de nacht verdreef. Hij rilde al bij de gedachte dat hij zo weer naar buiten moest, richting zijn houten krot waar de wind door de kieren gemakkelijk een weg naar binnen vond. Dat krot was zijn redding geweest, het had hem een leven in Nirvelli gegeven. Desondanks gaf Dorian de voorkeur aan het pand van de rebellen. De enige reden waarom hij een nacht in zijn oude huis wilde doorbrengen, was vanwege Cayden.

Dorian begon de rebellenbasis steeds meer als zijn thuis te beschouwen. Zijn oude huis miste hij echter soms wel tot zijn verbazing. Hoewel er negatieve herinneringen aan verbonden waren, waren er ook mooie momenten geweest. Dat was nog een hoofdstuk dat hij af had gesloten. Dorian had nooit gedacht dat zijn leven in zo'n korte tijd volledig op zijn kop zou staan, maar Dorian stond nog steeds. Hij zou niet nog eens vallen.

Tussen de zachte stemmen door, hoorde hij een deur opengaan en voetstappen hem naderen. Vervolgens zag hij vanuit zijn ooghoek Chloë op de fauteuil naast die van hem plaatsnemen. 'Ik zie je veel te weinig,' begroette Chloë hem.

Dorians ogen vonden die van haar. 'Daar ben ik het met je mee eens.' Ze hadden allebei andere taken als rebel, waardoor ze elkaar niet zo vaak tegenkwamen. Dorian had de afgelopen dagen enkel glimpen van haar opgevangen en één keer had hij haar nog kunnen spreken na een vergadering, maar dat was het. Chloë stond net als Valerie het dichtst bij het bloedvergieten, Dorian daarentegen was er nog niet klaar voor om al dat lijden van dichtbij te zien. 'Ben je nog steeds schoonmaakster?'

'Nee. Het werd te gevaarlijk in het kasteel, maar het was ook niet de bedoeling dat ik daar nog langer zou blijven. Ik heb mijn deel gedaan.'

Dat luchtte Dorian op. Het was inderdaad niet meer veilig in het kasteel. Hij had geruchten opgevangen dat het personeel van de koninklijke familie werd nagetrokken. Chloë zou ontdekt worden en dan... Dorian wilde er liever niet aan denken. 'Ik hoorde dat je nog steeds contact hebt met de kroonprins.'

'Nog steeds, ja. Hij geeft ons waardevolle informatie en tot nu toe bleek alles waar te zijn. Ik ben blij dat we met hem samenwerken.' Een frons verscheen echter op haar bleke huid. 'Van wie heb je dat gehoord?'

De vlammen dansten in Dorians ooghoeken, probeerden zijn aandacht te vangen. 'Ik heb de prins gesproken. Blijkbaar heeft Elwyn hem over jullie verteld, dus ik zou oppassen in hoeverre je Elwyn kunt vertrouwen.' En met hoeveel Chloë hem zou vertellen.

'Jij hebt de prins gesproken?' vroeg Chloë verbaasd.

'Er gaat een oorlog tussen het maanrijk en zonnerijk komen. Ik kan niet toekijken en nietsdoen. Ik moest íéts proberen. Maar geen van hen kan of wil er iets tegen doen. De prins dacht dat wij als rebellen iets konden betekenen. Heeft Elwyn er iets over gezegd? Ik wil niet dat Nirvelli nog chaotischer gaat worden.' Dorian wist niet of hij dat kon overleven.

'Elwyn zag het er niet positief in. Het maanrijk heeft te veel schade bij het zonnerijk aangericht om dit zonder geweld op te lossen.'

Dorian zuchtte. Hij hoopte dat er een wonder kwam. Ze hadden nog tijd.