Het ontwaakte vuur [HERSCHRIJVEN]

Hoofdstuk 11

Dorian

Na het gesprek met Chloë was Dorian direct naar de taveerne gegaan. Zijn baas had helaas zijn afwezigheid opgemerkt en tegen hem getierd dat hij Dorian nodig had gehad om de ruzies te bedaren. Maar, zo zei de baas, hij was in een gulle bui, dus als Dorian overuren werkte, zou hij het loon krijgen dat hij die nacht zou hebben gekregen. Dorian vond het geen probleem. Hij vond het alleen niet prettig dat hij zijn vader zo lang alleen moest laten. Desondanks werkte hij tot laat die nacht door, maar voordat zijn werknacht erop zat, kwam de volgende bekende de ruimte binnen. Dorians hart maakte een sprongetje. Cayden was terug. Sommige bezoekers herkenden de gedaante als Cayden en fluisterden met elkaar, terwijl ze heimelijke blikken op hem wierpen.

'Ik vroeg me al af waar je was,' zei de diepe stem van Cayden. Door al de aandacht die hij in de taveerne kreeg, vond hij het blijkbaar niet nodig om de kap op te houden. Hij onthulde zijn donkerblonde haren die door de war zaten en ging op de barkruk zitten waar Chloë eerder had gezeten. Cayden zag er goed uit, ongedeerd, en er schitterde een lichtje in zijn donkere ogen. 'Je vader vertelde me dat je waarschijnlijk nog aan het werk was.'

'Mijn baas is woest op me. Ik werk daarom overuren.' Dorian tapte een biertje en schoof het glas naar hem toe.

'Wat heb jij nu weer uitgespookt?' zei Cayden met die zelfverzekerde glimlach van hem.

Dorian wist als een van de weinigen dat Cayden helemaal niet zo zelfverzekerd was. Het was een masker dat hij graag opzette om anderen te laten zien dat hij de baas was, om de controle te hebben. Maar deze glimlach gepaard met de speelse toon in zijn stem was echt, en alleen voor Dorian bedoeld. Hij was blij dat hij Dorian weer zag, net zoals Dorian dat was.

'Ik wil eigenlijk weten wat jíj hebt uitgespookt. Hoe was de reis?' Dorian ging naast Cayden op een barkruk zitten. Er waren nog geen nieuwe klanten en zijn baas was niet in de ruimte om Dorian in de gaten te houden.

Cayden nam een slok van zijn bier. 'De reis verliep rustig. Ik heb iets van informatie voor jou, maar die wil ik je niet hier vertellen waar we overhoord kunnen worden.'

'Dan kunnen we verder praten nadat ik klaar ben met werken en jij een bad hebt genomen, want je stinkt.'

'Ik vind het knap dat je dat kan ruiken tussen al die zweetgeuren.'

'Zo erg stink je dus.'

Cayden keek hem enkele seconden aandachtig aan met een kleine glimlach rond zijn lippen. Zachtjes en verleidelijk zei hij: 'Ik zie je anders niet ervoor terugdeinzen.' Hij pakte Dorians kin teder beet en verkleinde de afstand tussen hen. Dorian voelde de vederlichte aanraking van zijn lippen. Zijn gevoelens vertelden hem dat hij deze zoen moest doorzetten, Cayden moest aanraken, voelen, maar Dorian dacht terug aan Chloë's woorden, zag het boekje voor zich. Cayden hield iets voor hem verborgen.

Dus Dorian duwde Caydens hand voorzichtig weg en trok zich terug. 'Ik moet weer werken, Cayden, anders krijg ik mijn loon niet.'

'Ik kan je ook zelf het geld geven. Ik weet dat je mijn geld niet wilt, maar je hebt er in principe voor gewerkt dan.'

Dorian had nooit zijn geld gewild, ondanks dat Cayden te veel ervan had. Dorian wilde alles zelf verdienen, wilde niet afhankelijk van iemand zijn. Het was geen makkelijk leven dat hij leidde, maar het lukte hem wel om steeds rond te komen en dat gaf Dorian voldoening.

Cayden bedoelde het goed. Hij wist zelf precies hoe het was om niets te hebben, maar Dorian wilde liever dat hij het er niet meer over had. Dorian leefde prima zo.

'Ik verdien het geld van mijn baas, zolang hij niet ziet dat je mij aan het afleiden bent.'

'Ik ga mijn best doen mijn handen thuis te laten.'