Bir Çift Buz Pateni

9.Bölüm

Gözler kalbin aynasıdır!

24.11/2022

<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Söylediklerini algılamam en az beş dakika sürmüştü. Bu sözleri onun söylediğini aklım kabul etse de evime kadar gelmesi asla beklediğim bir şey değildi. Ne söylemem gerekiyordu? Vazgeçtin mi diye sorarken ses tonu çok farklıydı. Saha önce duymadığım ve onda hissetmediğim bir merak sezmiştim sesinde.

"anlamadım?" diye sordum.

Sesimin çıkması bile beni şaşırtırken bu şaşkınlığın yüzüme yansıdığından oldukça emimdim.

"bana denizi izlemeyi sevdiğini söyledin. Şimdi bir daha izlemeyecek misin?"

"neden merak ediyorsun?"

Sonunda mantıklı bir şeyler söyleyebilmeme sevinmiştim. Hala kapı eşiğinde durduğumuzu farkettiğim gibi kapıyı sonuna kadar açıp içeri davet ettim.

"içeri gel lütfen. Kusura bakma seni görünce şaşırdım." dedim.

Tekerlekli sandalyesine komut verip içeri doğru ilerledi. Evi bilir gibi ilerlemesi tuhafıma gitse de evlerin benzer olduğunu hatırladım. Salona ilerleyip tekli koltuğun karşısında durunca benim oraya oturacağımı düşündüğünü anladım. Aslında evde yanlız yaşadığım için hep tekli koltukta otururdum. Bence güzel tahmin etmişti.

"bir şey içer misin?" diye sordum.

"hayır, ben konuşmak için geldim. Fazla kalmayacağım."

"sizi dinliyorum."

Söyleyeceklerini merakla beklerken Ömer de konuşmak için kendini hazırlıyordu. Söyleyeceklerini önceden zihninden tarttığını düşünüyordum ki bu sadece benim düşüncemdi. Nihayet konuşmaya başladığında pür dikkat onu dinliyordum.

"o gün olanlar çok da kafaya takılacak bir şey değildi."

"nasıl olmaz az kalsın ölümüne sebep olacaktım." diye konuşmasını böldüm.

Derin nefes alıp devam etti konuşmasına.

"o gün benim de hatam vardı. Frenlerini ayarlamayı unuttum ve senin sayende kurtuldum bir nevi. O yüzden o günkü tepkilerim için kusura bakma ve işine geri dön, bu işe ihtiyacın olduğunu biliyorum."

O gün, bana bağırdığı anı bir türlü aklımdan silemiyordum. Çok hassas olan ve ince düşünmekle ünlü kalbim o gün fazlasıyla kırılmıştı. Hala bana bakıp benden bir tepki bekliyordu. Ben ise ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum. Evet bu işe ihtiyacım vardı ama sağlam psikoloji hayatta kalmam için daha önemliydi.

"evet işe ihtiyacım var ama ben senin yanında olmak istediğim için çalışıyordum. İstersem başka iş bulabilirim, benim bedenim fazlasıyla alışık. Bu yüzden beni düşünme Ömer. Sen benden memnun değilsin, biliyorum."

Bir süre gözlerime bakıp sustu. Bu adamın ifadesiz yüzü oldukça can sıkıcıydı. Ne düşündüğü ve hissettiği asla yüzünden anlaşılmıyordu. Yavaş yavaş o kalkan yok olacaktı, biliyordum.

"artık denizi izlemeyecek misin?"

Tekrar aynı soruyu sorması kafamı karıştırmıştı. Neden bu kadar önemliydi senin için?

"neden merak ediyorsun?"

"denizde huzur bulduğunu ve izlemeyi sevdiğini söylemiştin. Benim yüzümden vazgeçme denizi izlemekten."