Part(7) တန်ဆောင်တိုင် မီးပုံးပျံပွဲ
"သားရေ အောက်မှာ ထွဋ်ခေါင်တို့ရောက်နေတယ်၊ ပွဲသွားဖို့ လာခေါ်တာတဲ့။"
အောက်ထပ်မှ လှမ်းခေါ်သည့် မေ့မေ့အသံကြောင့် စာအုပ်ဖတ်ချင်လို့ တစ်အုပ်လောက် လာပို့ပေးဆိုပြီး အတင်းပူဆာလို့ ရောက်နေသည့် ကိုစစ်က လှမ်းကြည့်သည်။ ထို့အကြည့်တွေ၏အဓိပ္ပာယ်ကတော့ ပွဲသွားမည့်ဟာကို သူ့ကို ဘာလို့ လာဖို့ခေါ်နေသေးလဲဆိုပြီး။
"မေမေ သား အဝတ်လဦးမယ်။ ခဏစောင့်ခိုင်းထားလိုက်။"
ကိုစစ်ကိုအကြည့်ချင်းဆုံပြီး မေမေ ကြားလောက်သည့်အသံနှင့် လှမ်းအော်လိုက်သည်။
"ဒါဆိုအစ်ကိုပြန်တော့မယ်။"
^သုည^ စာအုပ်ကို ခုံပေါ်တင်လိုက်ကာ ပြောလာသော ကိုစစ်၊ သည်အတိုင်း ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်လွှတ်မယ် ထင်နေပုံပဲ။ တမင်သက်သက် သူနှင့် ပွဲလည်ချင်လို့ အိမ်ခေါ်တာကို တကယ်ပဲ မသိလေရောလား။
"ဟာ ကိုစစ်ကလည်း မပြန်သေးနဲ့လေ။ ကျွန်တော်နဲ့ ပွဲလိုက်ခဲ့!"
"ဘာနဲ့သွားမှာလဲ"
"ဆိုင်ကယ်နဲ့..."
"နေပါစေ။ မင်းတို့ဘာသာသွားကြ။ အစ်ကို လူရှုပ်တာမကြိုက်ဘူး။ ဆိုင်ကယ်သေချာမောင်းဦး။"
"ကိုစစ်ကလည်း ဒီနေ့ တိမ်ယံ မီးလွှတ်မှာနော်။"
ကိုစစ်ကြိုက်သည့် မီးပုံပျံ နာမည်ကို ထည့်ပြောလိုက်တော့ ကိုစစ်က ချက်ချင်းပင် ဝေခွဲမတတ်သည့် အမူအရာဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် ဆက်တိုက်ငြင်းနေဆဲ၊ ကိုစစ်က တကယ် အငြင်းသန်သည့် လူပါ။
"တော်ပြီ အတာ အစ်ကို မလိုက်တော့ဘူး။ အရက်တွေသောက်မလာနဲ့ ဆိုင်ကယ်မောင်းရမှာ။"
"မလိုက်လဲနေ။ အဲတော့ အရက်ကို အဝသောက်ပြီး ပျော်ပါးလိုက်ဦးမယ်။ ဆိုင်ကယ်မောက်တယ် ဘာညာသတင်းကြားရင် အလောင်းလာကောက်ပေါ့။"
ကိုစစ်ကို ကျောပေးကာ အဝတ်အစားရွေးရင်း ရွဲ့ကာပြောလိုက်တော့ မာကျောအေးစက်နေသည့် အသံက ထွက်ပေါ်လာသည်။
"အတာ!"
"သွားစမ်းပါ။ ဘယ်တော့မှ ကျွန်တော့်ကိုဆို အလိုမလိုက်ဘူး။"
