"တစ်ခါက မိုးဥတုလေးမှာ ပုန်းညက်ပန်းတွေ ဝေဝေဆာအောင် ပွင့်ခဲ့ပေါ့" (Completed)

အခန်း - ၂၁

UNICODE

သူ့လက်မောင်းကြားမှာ အိပ်မောကျလာတယ် ထင်ပေမဲ့ အိပ်ရာပေါ် ညင်သာဖွဖွ တင်ပေးလိုက်တည်းက တစ်ဖက်ကို တွန့်လိမ်တွန့်လိမ် တိုးသွားလိုက်တာ ဘာကောင်လေးနဲ့ တူနေမှန်းမသိ။ ကုတင်စွန်းကို ရောက်မှ ငြိမ်ကျသွားပြီး ကွေးကွေးလေး ပြန်အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ဘယ်အခြေအနေ ရောက်ရောက် ဘယ်ဘက်ထောင့်ကို အရောက်သွားပြီးမှ စိတ်ချလက်ချ အိပ်တတ်ပုံလေးက ချစ်စရာ။

ညံ့သက်နေစိတ်နဲ့ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို သပ်တင်ပေးမိဆဲမှာ ချာတိတ် ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ယမကာတွေ စွန်းထင်းနေတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ကပ်စေးစေး ဖြစ်နေမှာမို့ စားပွဲပေါ်က ရေစိုတစ်ရှူး ထယူပြီး လည်တိုင်လေးက စလို့ လက်ချောင်းကလေးတွေ၊ ရင်ညွန့်တွေအထိ ဖွဖွတို့သုတ်ပေးနေမိတယ်။

အင်္ကျီကို ပင့်မတင်ချင်လို့ အတွင်းထဲ လက်လျိုပြီး သုတ်ပေးနေပေမဲ့ ခရီးက မရောက်။ တကယ်ဆို ယောက်ျားလေးချင်း ဘာက ပြဿနာလဲလို့ မေးရင် ဖြေစရာမရှိ။ လည်တိုင်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငေးမိတိုင်း ချာတိတ် မျက်နှာနား သူ တိုးကပ်သွားမိတာ မကြာမကြာ။

အကြိမ်တိုင်းမှာ ထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပေမဲ့ ဘယ်အချိန်မှာ လွတ်ထွက်သွားမယ် သူ မသိ။ နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းလေးဆီ တစ်ရှူးနဲ့ ဖွဖွတို့မိချိန်မှာ သူ့လက်မောင်း တစ်ဖက်ကို ဖမ်းကိုင် ခံလိုက်ရပြီး...

"ကိုကို့ကို လွမ်းတယ်"

မျက်စိ မဖွင့်ဘဲ ပြောပုံလေးက ဗလုံးဗထွေး။ မဟုတ်မှ အိပ်မက်ထဲမှာ သူ့ကို ရှာဖွေနေသလား။

"ကိုကို ဒီမှာပါ၊ ကိုကိုက ဒီမှာမို့ စိတ်ချလက်ချ အိပ်လို့ ရပါတယ်"

ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပုတ်ပေးလိုက်တော့ ပြန်ငြိမ်ကျသွားတယ်။ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ မျက်တောင်ဖျားတို့ကို လက်ညှိုးထိပ်ဖျားနဲ့ ထိတယ် ဆိုရုံလေး တို့ကြည့်မိတော့ ခံစားချက်က ပျော်ဝင်ချင်စရာ။

မှတ်သားဖူးသမျှ သာမန်လူတစ်ယောက်မှာ မျက်တောင်မွေး အရေအတွက်က ပျမ်းမျှအနေနဲ့ အပေါ်မျက်ခမ်းမှာ ၉၀ ကနေ ၁၆၀ ကြား ရှိနိုင်ပြီး အောက်မျက်ခမ်းစပ်မှာတော့ ၇၀ ကနေ ၈၀ ကြား ရှိနိုင်ပါတယ်တဲ့။