The Assassin Servant (Under Immac Printing Publishing House)

Kabanata 19

Pag gising ko masakit ang katawan ko lalo na ang vagina ko. Hindi ko kayang igalaw ang katawan ko sa sobrang sakit.

Sinubukan kong bumaba ng kwarto ko pero hindi ko talaga kaya. Maiiyak na ako sa sobrang sakit.

"Alora!" malakas na sigaw ko.

May suot na rin ako pero wala si Venezio pag gising ko. Ang walang hiyang 'yong, sya ang may gawa kung bakit hindi ako makapaglakad ngayon.

Hindi pwedeng ako lang ang magdusa.

Bumukas ang pintuan, agad pumasok si Alora na nagmamadali.

"Ano 'yun, Young lady?" tiningnan nya ako. Sinamaan ko sya ng tingin ng matawa sya ng makita ako.

"Kumuha ka ng weelchair sa loob ng kwarto ni Dad," ani ko.

Kumunot ang nuo nya.

"Aanhin mo ang weelchair, Young lady. Hindi ka ba nakakapaglakad? "pinipigilan nyang wag matawa.

"Can you please stop asking, Alora. Kumuha ka na lang ng weelchair." Sinamaan ko sya ng tingin.

"Yes, Young lady." Agad syang tumalikod at lumabas ng kwarto ko.

Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sa 'kin hindi na ako pumayag. Ang sakit ng vagina ko.

Ilan sandali pa bumukas ulit ang pintuan. Akala ko si Alora ang nagdala ng weelchair hindi pala.

"Masakit pa rin ba?" Inosente nyang tanong.

Kumuha ako ng unan at binato kay Venezio. Agad nyang nasalo.

"Walang hiya ka! Ang sakit sakit ng katawan ko dahil sa 'yo tapos may gana kapang magtanong kung masakit pa." Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili.

He smirked.

Lumapit sya sa 'kin at binuhat ako. Pinaupo nya ako sa weelchair.

"Sa susunod hindi na weelchair ang sasakyan mo dahil sisiguraduhin kong hospital na ang bagsak mo," bulong nya malapit sa tainga ko.

Siniko ko sya pero agad nakailag.

Hindi pa ako ready na magkaroon ng anak. I hate kids.

Tinulak nya ang weelchair ko. Ang init ng pisngi ko, sana hindi sila manghinala.

May elevator dito sa bahay bihira lang din gamitin, dahil naka weelchair ako wala kaming choice kung hindi gamitin ang elevator.

Pinindot ni Venezio ang down button. Sumalubong sa 'kin si Cynthia.

"Anong nangyari sa inyo, Young lady? Bakit na ka weelchair na lang po kayo?" takang taka nyang tanong.

Magsasalita sana ako ng unahan na akong magsalita ni Venezio.

"Lasing na lasing ang, Young lady kagabi. Hindi nya nakita ang malaking  Tubo."

"Kaya po pala," ani ni Cynthia na mukhang walang alam kung anong ibig sabihin ni Venezio.

Umunit ang pisngi ko. sh*t! Sa sobrang laki hindi na ako makalad ng maayos.

Sa dinning kami pumunta para makakain na rin.

Ni lock nya ang weelchair para hindi gumalaw. Sinubukan kong tumayo at kumapit sa braso nya, nakaalalay naman sya sa 'kin.

Nakakainip sumakay gamit ang weelchair.

Nakatayo sya sa gilid ko habang pinapanood akong kumain.

"Stop looking at me, Venezio. Naiinis pa rin ako sa 'yo."

Nginitian nya lang ako na para bang walang pake alam sa sinabi ko.

Pagkatapos kong kumain hinatid nya ulit ako sa kwarto ko. Hindi nga ako nilagnat pero hindi naman ako makapag lakad.