The Assassin Servant (Under Immac Printing Publishing House)

Kabanata 34

Nanginginig ako habang nakatingin kay Venezio na nakaluhod sa harap ko.

Hindi ko mapigilan ang pagbuhos ng luha sa mata ko.

"Yes! I will spend the rest of my life with you"agad nyang sinuot ang singsing sa kamay ko sabay sakop ng labi ko.

Sumabay ako sa halik nya, alam ko sa sarili kong hindi ako magsisisi sa desisyon ko.

Nagbitaw ang labi namin.

Titig na titig sya sa mga mata ko habang hinahaplos ng kamay nya ang pisngi ko.

"Gagawin ko ang lahat, maging mabuting asawa lang sayo"niyakap nya ako.

Hinaplos ko ang likod nya.

Sobrang bilis lumipas ng panahon. Hindi ko rin namamalayan lumalaki na rin ang tummy ko, tangin dress lang ang palagi kong suot at malaking T-shirt.

We decide na magpapakasal lang kami kapag lumabas na rin si Baby, mas maganda kung kasama namin sya.

Dissapointed ang family ko matapos malaman engaged na kami ni Venezio, mas mabuting huli na rin nilang nalaman dahil wala ng dahilan para tumutol sila.

Bihira lang ako kausapin ni Dad dahil galit sya sa ginawa namin ni Venezio, at ang bahay na pinapagawa nya, tuloy pa rin naman.

Nagtataka na rin ako dahil palaging late ng umuwi si Venezio sa trabaho, hindi na sya kumakapit sa mga politiko.

Hindi rin naman sya sa'kin sinasabi, kung ano ba talaga ang trabaho nya.

Pagbukas ng pintuan agad akong lumingon, nadismaya lamang ako ng makitang si Manang pala ang pumasok.

"Hindi pa rin ba umuuwi si Zio?"tanong nya, lumapit sya sa'kin at umupo sa tabi ko.

"Hindi po, late na rin po talaga manang"kung late sya noon, mas late ngayon ang uwi nya.

"Matulog ka na, masamang magpuyat ka, uuwi rin iyon mamaya"ani nya.

Kinagat ko ang ibabang labi ko, hindi pa naman ako inaantok.

"Sige po, manang"ani ko.

Hinaplos nya ang pisngi ko bago umalis.

I sighed.

Naghintay mo na ako ng ilan oras pero wala pa rin sya, hanggan sa makatulog na ako hindi pa rin sya bumabalik.

Maaga akong gumising para malaman kung umuwi na ba sya, pero wala pa rin, nag aalala na ako.

Paano kung may nangyari sa kanya?.

Umupo ako sa sofa, hindi na ako mapakali.

Nagtataka na rin si manang sa inaasta ko.

"Manang hindi pa rin sya bumabalik"kinakabahan kong sambit.

Nilapag nya ang gatas sa harap ko.

"Maghintay kalang, wala pa naman 24/7 ng umalis sya"ani ni manang.

Minsan hindi ko maintindihan si manang, kailangan bang 24/7 mawala ang isang tao bago hanapin?

Umalis si manang matapos ihatid ang gatas sa'kin, may lovelife na rin si manang pero hindi nya sinasabi sa'min.

Pagbukas ng pintuan agad akong tumayo, napangiti ako ng makita si Venezio na bagong pasok.

Lalapit na sana ako para yakapin sya ng pigilan nya ako, kumunot ang nuo ko.

Inamoy ang sarili.

"I didn't take a shower, Baby! Baka hindi mo magustuhan ang amoy ko"lumayo sya ng kaunti.