Kimse gözlerine bağladığın güvene değmez demişti bana, çünkü en güvendiğin, yeri gelir intihar ipini satın alır sana. Yakın olan ırak, dost olan düşman olur hiç beklemediğin zaman. Hıçkırıkların terazide ağır bastığında feryatlarına, geçmişin mahkem...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
KA.
VI. "İPSİZ KUKLA"
Ursine Vulpine-Lovers Death
Hayatın kara deliğinden kaçarken kaybettiğimiz duygular olurdu. Kara delik geri döndürülemez şekilde içine çekip yok ederdi hislerimizi. O kara delik bütün anılarımı içine çekerken geriye bıraktığı sızıyla baş etmeye çalışıyordum son sürat giden arabanın içinden önümden geçip giden manzaraya bakarken. Anılarımın mezarı olan kara deliğin siyahı anılarımın rengini alıp götürüyor, duygularımın üzerine damlayıp siyahıyla boyuyordu dört bir yanını. O zaman akrebin yuvası çırılçıplak kalıyordu. Parmaklarımın ucundan akıp giden ruhum hislerimi de alıp götürüyordu.
Kulağıma gelen bildirim sesiyle gözlerimi camdan ayırıp yanımda duran telefona baktım. Asfalt üzerinde giden arabanın sesinden başka ses duymayan kulaklarıma dolan ses, yüksek frekansta gelmişti. Benimle birlikte Efgen de telefona baktı ve eline alarak göremeyeceğim bir yere koydu. Telefonu önümden kaçırması beni rahatsız etmişti. Gelen mesajı okuduğumu mu düşünmüştü?
"Mesajını okumadım, meraklısı değilim." diye homurdandığımda yoldan ayrılan bakışları kısa süre üzerimde durdu.
"Okudun demedim."
"Ama okumuşum gibi telefonu önümden çektin. Senin mesajını okumaya meraklı değilim. Ayrıca yavaş sür, kurtaracağım derken öldürme beni."
"Başına ödül konulmuş birine göre fazla sakinsin." dedi kafasını çevirmeden. "Bu mesajın Kadem'in bütün çetelerine gittiğini biliyorsun değil mi?"
"Biliyorum." dedim. Sertçe yutkundum. Çığlık atıp korkudan bayılmamaya çalışarak nefes verdim. Vücudum terlemeye başlamıştı. Göz pınarımda sıraya giren göz yaşlarım akmak için mücadele veriyordu. "Neyse ki senin paraya ihtiyacın yok." Yüzüne baktım. "Yok değil mi?"
"Birine haber verdin mi?"
"Hayır."
"Kaya'ya söylerim Simay'a söyler."
"Yavaş sürer misin? Peşimizde birileri mi var?" diye sorduğumda elleri direksiyonu sıktı.
"Birazdan kenarda duracağım. Arkaya geçip uyuyabilirsin."
"Biri soru sorduğunda cevap verilir, karşı yakada iletişim nasıl kurulur öğretmiyorlar mı size?"
Araba ani bir frenle durduğunda neredeyse ön cama yapışacaktım. Savrulmayla önüme gelen saçlarımı hışımla arkaya savururken Efgen'e çevirdim bakışlarımı. O çoktan vücudunu benim olduğum tarafa çevirmiş beni izliyordu.
