Courting My Bad Boy (COMPLETE)

Chapter 26 : Gone

Chapter 26

Gone

Tatlong araw na ang nakalipas simula nang umalis si Azron patungong France. Ang sabi niya ay kailangan niyang mai-close ang deal na matagal na nilang pinaghahandaan. And it was really new to me. Him being gone for three days. I made myself busy, from buying things I rarely used, eating at a coffee shop, reading books, sleeping, checking at the time here and in France.

I was waiting for him to call me because he said he would call me. But days have passed, weeks and now, it's been a month. I was left dumbfounded, hanging for that little percent that he would call me.

I really made myself extra busy so I could forget that he's not reaching out to me.

Tulala akong nakatingin sa labas ng building. Naghihintay matapos ang araw. Hindi ko nagawang umuwi at pinili kong manatili na lamang sa aking condo unit. Tinanaw ko ang mga iilang sasakyan sa baba, ang mga naglalakihang building sa harap, ang maliwanag na lugar na ito.

Huminga ako nang malalim.

I crossed my arms as I was busy staring at the city lights, wondering if he could really do that.

Ano kaya ang ginagawa niya ngayon? Alam kong busy siyang tao, pero ang saglit lang na tawagan o kahit na magmessage ay hindi niya ginawa.

Siguro nga ay masyado akong na-excite sa sinabi niyang iyon, kaya nakalimutan kong pwede niya akong iwan kung sakali.

Sunod-sunod na buntong hininga ang pinakawalan ko.

Was he really that busy? Huh?

Kung kailan nasanay na ako sa presensya niya ay gagawin naman niya ito sa akin.

Past 12 midnight na at ito pa rin ako naghihintay.

Sunod-sunod na tunog ng doorbell ang nagpamulat sa akin kinaumagahan. Agad akong bumangon at inayos ang magulong buhok. Nagawa ko pang maghilamos ng mukha.

Sino ba iyon at ang aga pa? Kung si Alina lang iyon ay ewan ko na lang.

Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi o kanina. Hindi natigil ang pagtunog ng doorbell agad kong isinuot ang aking silk cardigan upang matakpan ang aking silk night gown. Mabilis kong itinali iyon.

Lumabas ako ng aking kuwarto upang puntahan ang kung sinong tao ang nasa labas ng aking unit.

Pinihit ko ang doorknob at inalis sa pagkakalock ang pinto. Nang buksan ko iyon ay siyang pagkagulat ko sa nakita sa aking harapan.

It was Azron.

Hindi ako ngumiti. Hindi ko nagawang ngumiti sa kanyang harapan. Kahit nasa harap ko na siya, hindi ko magawamg maging masaya dahil sa mahigit isang buwan niya akong pinaghintay.

I was about to close the door but he stop me from doing so. He pulled me and gave me a warm hug that I need. He easily caught me in between his arms.

Wala akong lakas para itulak siya o ano. Nanghihina akong nagpaubaya sa mahigpit at nakakangulila niyang yakap.

"I'm sorry." He said and continued hugging me.

Hindi ako nakapagsalita at agad na pumiglas sa yakap niya. Hinayaan niya ako at sa halip na sumbatan o magalit sa kanya ay nagawa kong talikuran siya.

Narinig ko ang pagsara ng pinto at ang mga yapak niyang nakasunod sa akin. Tahimik siyang sumunod sa akin.

Nang malapit na ako sa pintuan ng aking kwarto at balak ko sana na iwan na lang siya sa sala ay hinila niya ako at iniharap sa kanya.

"Anika, please."

Yumuko ako at hinatak ang kamay ko sa pagkakahawak niya.

"Hindi ko inaasahan na babalik ka." Iyon lang ang tangi kong nasabi at nagulat ako nang lumuhod siya at niyakap ang aking mga tuhod.

Hinawakan ko ang braso niyang mahigpit na nakahawak sa aking binti. Tinulungan ko siyang tumayo at hinayaan niya lang ako.

Tinitigan ko siya at kitang kita ko kung gaano siya sobrang humihingi ng tawad.

His eyes were bloodshot as if he was about to cry. Begging for my forgiveness.

Nanlambot amg tingin ko sa kanya nang makita kung gaano siya humihingi ng tawad.

"Hindi ko nagawang tumawag o magmessage dahil nang pabalik na kami, nagkaroon ng malaking problema. I'm so sorry, Anika."

"Oo nga pala, hindi pa naman tayo ulit kay bakit ako magagalit kung-"

Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang isang halik ang ibinigay niya sa akin. Nagawa ko pa siyang itulak pero huli na, nanlambot ako sa aking kinatatayuan ay mabilis niya akong hinawakan sa braso upang alalayan.

He kissed me thoroughly and I ended up closing my eyes. Anticipating every bit of his kisses. I let out a soft moan.

He held me on my nape for his easily access on my jaw. Tila hinayaan ko ang sarili na magpakalunod sa mga halik niya.

Lumayo siya nang kaunti. We are both panting, catching our breathe after a long deep kiss.

He hugged me again and said his sorry.

Pagkatapos ng yakap ay napansin ko na lumuwag na ang pagkakatali ng aking silk cardigan. Itatali ko na sana iyon nang siya na ang gumawa para sa akin.

"Did I wake you up?" Humigpit ang yakap niya sa akin at hinayaan ko siyang paglaruan ang aking buhok. Katatapos lang namin mag almusal at nagpapahinga na sa sala.

Sumimangot ako at umayos ng upo.

"Ano nga pala ang nangyari at hindi ka nagparamdam?"

He sighed.

"Isang linggo lang ako sa France, pabalik na sana kami when my secretary called me na kailangan kong lumipad ng Los Angeles to settled up the minor issues na lalong lumaki because some of the investors backed up. And it was really hectic, every now and then, naiisip kong huwag na lang ayusin yung problema sa kumpanya." He sighed again.

Pumungay ang mga mata niyang nakatingin sa akin.

"You don't know how much I miss you.." he whispered.

Natahimik ako at hindi na nakapag salita pa.

"What about your schedules today?"

"I cancelled all of them. When the plain landed, dumiretso agad ako sa inyo but Alina said na ilang araw ka na nga hindi umuuwi sa inyo."

Naningkit ang mga mata niya at naghihintay ng isasagot ko.

"I was bored at home." Maikli kong sagot. Hindi na siya umalma at hinila ako sa isang yakap.

"Dito lang ako.." sagot niya sa akin kahit hindi pa ako nakakapagsalita.