Her Şey Yoluna Girecek

3. Bölüm

                  Marinette'in ağzından...

"Küçük kedicik çatıda. Leydisi olmadan yalnızca."

"Kara-kedi, Karakedi"

"Leydim! Seni kaybettiğimi sanmış- tım. Ohh gitmene çok üzülmüştüm böcüşüm."

"Sana ne oldu böyle. Hayır, söyleme her şeyi düzelteceğiz."

"Tabiki her şeyi düzelteceğiz buraya geri geldin ve mucizeni bana vereceksin."
...

"Sen akumalandın Karakedi. Mucizeme ihtiyacın yok. Seni kötülükten vazgeçirmeliyim. Yardım etmeme izin ver."

"Kurtar beni."

-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·-·
  
  "Kurtar beni. O an bana böyle söylemiştin. Savaş boyunca o halini unutamadım. Hâlâ unutamıyorum."
  
  Olayın yaşandığı alana baktım. Beyazkedi acı bir şekilde bana bakıyordu.

  Anlatırken ağladığımı fark etmemiştim. Uğurböceği'nin ağlamaması gerekiyordu. Elimle yüzümü sildim ve normal ifademe geri döndüm. Karakedi'ye bakmaya cesaret edemiyordum.

  Onu tekrar öyle görmek bana acı verirdi.

  Bir süre sonra pes ettim. Başımı kaldırıp ona baktım. İfadesi beklediğim gibi değildi. Ne hissettiğimi anlamak istercesine bana bakıyordu

  Duyduğu her şeye rağmen yine beni mi düşünüyordu!? Onu incitmeme rağmen.. Yine de ben onu tanıyorum.
 
  Her ne kadar yansıtmamaya çalışsa da ardındaki duyguları görüyorum. Şaşkınlık, hüzün ve biraz da kızgınlık ama kendine...

  "Yani o gün ben akumalanmıştım. Ve sen bu yüzden mi-" dikkatle bana baktı.

  "Beni incitmek istemediğin için mi bana söylemedin?"
 
  Hala kafasında sorular olduğunu anlayabiliyorum ama benim için de bunları anlatmak çok zor. Her anı yeniden yaşamak.

  "Evet. Ama daha fazlası da var. Hâlâ seni reddetmem. İkimizin bir çift olamayacağını söylemem-"

"Nasıl yani? Normalde benle çıkmak ister miydin?"

  Söylediklerimden bunu bu çıkarmıştı!? Bu kedinin aklı bazen başka şeylerle meşgul olabiliyordu. Şimdi de bu ihtimali düşünmek onu heyecanlanmış olmalıydı. Gülerek alaycı bir şekilde cevap verdim:

  "Buna cevabımın ne olduğunu anladın, ama sesli olarak dile getirmeyeceğim galiba. Seni tanıyorum."

  Onun kulakları da şakacı bir hüzünle aşağı düştü. Çok tatlı göründüğünü düşünmeden edemedim.

  Bu konuda dâhi beni rahatlatabilmesine şaşırdım. Yine de yalnız kaldığında duygularının nasıl olacağına dair endişelerim geçmiş değildi. Ciddi yüz ifademe geri döndüm.
 
  "Sonra bana gerçek adımla seslendin. Kimliğimi biliyordun ve aşkımızın-"

  Duraksadım. 'Karakedi ile ben' Bu olaydan sonra zor olsa da bunu aklıma getirmemeye çalışmıştım.

  "Aşkımızın dünyayı yok ettiğini söyledin."

  "Sen-"

  "Evet, belki de bu yüzden. Az önce de söyledim. Yaptığım şeylerin nedeni asla sana güvenmemem değildi. Senden hoşlanmamam da değildi."

  "Leydim. Her ne kadar Hawkmoth'un kontrolünde de olsam yaptığım şeyler için özür dilerim."

   Hiçbir suçu olmamasına rağmen özür diliyordu.