25. Bölüm

155 23 45
                                    

                   Nathalie'nin ağzından...

  Odadan çıktığımda derin bir nefes verdim ve kapıya yaslandım. Zaten her şey yeterince ağırdı ve Gabriel da az önce üzüntümden yararlanmaya çalışmıştı.

  Ve bunun farkında olmama rağmen ona istediği gibi karşılık verdim. Güne başlarken ona acıyıp bugünün hatrına sert olmama kararı vermeme rağmen o  bana acımıyor en küçük tavizimden yararlanmaya devam ediyordu.

  Emilie'yi herkes gibi bende özlüyordum ama en azından onun emanetine sahip çıkmaya çalışıyordum.

  Gabriel ise bir oğlu olduğunu unutmuş gibiydi. Adrian bu sabah çok kötü bir haldeydi ve eminim babasının desteği ona iyi gelirdi fakat Gabriel yine bildiğini okuyordu.

  Adrian'ın, Marinette'in kaybolması nedeniyle üzgün  olduğunu biliyordum ve bugün de annesini kaybettiği gündü. İki acıyı da üst üste yaşıyordu.

  Bütün bunlar onun için çok fazlaydı. Daha önce onunla konuşmama rağmen yeniden onun yanına gitmeye karar verdim.

...

  Adrian'ın odasının kapısına geldiğimde kendimi topladım ve odaya giriş yaptım.

  "Adrian yeniden nasılsın? Sana güzel haberlerim var."

  Adrian'ı inceledim. Odaya girerken kendini hemen toparlamıştı ama yine de yorgun duruyordu. Sorsam okuldan yeni geldiği için olduğunu söylerdi.

  "Biraz mutlu olursun diye düşündüm. Baban Marinette'i araman için sana izin verdi."

  Şaşırmış gibiydi. Sevineceğini düşünmüştüm ama başka bir tepki vermedi. Yavaşça başını eğdi.

  "Neden üzüldün birden? Sevinirsin sandım."

  "Ne değişecek ki! Marinette kayıp Nathalie. Onu bulamayacaksak aramanın ne anlamı var?"

  Bir süre sustu. Konuşmasını bölmemek için araya girmedim. Karamsar bir ses tonuyla devam etti:
 
  "Ya Marinette de annem gibi bir daha hiç dönmezse?"
  
  O an içim cız etti. Onu korumak, bütün acılardan uzak tutmak istedim ama tek yapabildiğim ona sarılmaktı. Kısa bir duraklamanın ardından karşılık verdi.
 
  "Adrian böyle düşünme bana onu sen anlattın, onun güçlü biri olduğunu söyledin. Onu bulacağız Adrian, hem annen seni böyle üzgün görmek ister miydi?"
 
Ayrıldık, çenesini tutup başını yukarı kaldırdım.

  "Ben hep senin yanında olacağım Adrian. Ne olursa olsun bundan sonra yalnız kalmayacaksın. Sadece seni üzgün görmeye dayanamıyorum."

Adrian'ın hafifçe gülümsemesinin ardından bende biraz sakinleşmiştim. Ayrılırken bu sefer de Adrian sarıldı bana:

  "Yanımda olduğun için çok şanslıyım Nathalie."
 
  Bu her şeye değerdi. Sarılıyorduk, belki yapmamız gereken de sadece buydu. Sadece yaralarımızı birlikte sarmaya çalışmalıydık.

...

  Adrian'la konuştuktan sonra odama çekilmiş düşünüyordum. Gabriel son zamanlarda çok garip davranıyordu.
 
  Toplantıdan beri...

  Evet o günden beri çok şüpheli davranışlar sergiliyordu. Gizlediği bir şey vardı. Az önceki konuşmamızda çok fazla açık yakalamıştım.

  Marinette'in kaybolması konusunda çok farklı davranıyordu. Normal konularda bana karışmaz bunu çok iyi biliyorum. Peki Marinette konusunda neden böyle davranıyor?

  Gabriel'ın son zamanlarda sığınakta olduğundan fazla kaldığını da keşfetmiştim. Şüphelenmeye başladıktan sonra onun oraya girme zamanlarını kontrol etmiştim.

Her Şey Yoluna Girecek Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin