Shy girl with a gun

Chapter 2

Δεν συνειδητοποίησα αμέσως τι είπε, αλλά σίγουρα δεν θα καθόμουν να το συζητήσω παραπάνω.

Γύρισα και άρχισα να τρέχω μακριά από αυτόν τον ψυχάκια. Τον άκουσα να γελάει πριν αρχίσει να τρέχει από πίσω μου.

Τον άκουγα όλο και πιο κοντά μου όσο έτρεχα, έβαζα δύναμη στα πόδια να τρέξω πιο γρήγορα και κουνώντας τα χέρια για να μου δώσει ένα έξτρα πουσάρισμα. Το φούτερ έπεφτε από τον ώμο μου, αλλά δεν θα έχανα χρόνο να το ανεβάσω, ήμουν συγκεντρωμένη στο να τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορώ. Μερικές φορές σαν αυτές έλπιζα να ασχολιόμουν με κάποιο αθλήματα ή να ήμουν λίγο πιο λεπτή.

Ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι αν έβγαινα ζωντανή από αυτό θα πήγαινα σε γυμναστήριο.

Πριν το καταλάβω, με είχε πιάσει και με έριξε στο πάτωμα. Έπεσα κάτω και ένιωσα το κολάν μου να σκίζεται στην περιοχή των γονάτων. Δεν ένιωσα καν τον πόνο στα γόνατα μου αφού ακόμα ήμουν συγκεντρωμένη στο πως θα ξεφύγω από εκείνον. Ήταν πολύ δυνατός, και σε λίγα δευτερόλεπτα με γύρισε ώστε να είναι αυτός από πάνω μου. Προσπαθούσε να πιάσει τα χέρια μου τα οποία τα κοπανούσα παντού για να του αποσπάσω την προσοχή.

«ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ!» Ούρλιαξα, και εκείνος κατάφερε να πιάσει τα χέρια μου. Δεν πρόκειται να άφηνα αυτόν τον ψυχάκια να με πειράξει χωρίς να αντισταθώ. Ακόμα και αν με σκότωνε, θα ήθελα να σπάσω πρώτα μερικά πλευρά του.

«Ηρέμησε πριγκίπισσα, δεν πρόκειται να σε πειράξω.» Σχεδόν φώναξε ενώ ακόμα πάλευε με το σώμα μου το οποίο προσπαθούσε ακόμα να του ξεφύγει.

Αυτό ο ξένος άντρας που με άρπαξε και με έριξε στο πάτωμα δεν θα με πείραζε.

«ΒΙΑΣΜΟΣ!» Φώναξα, προσπαθώντας να τραβήξω την προσοχή οποιουδήποτε μπορεί να ήταν εκεί και να με ακούσει.

Εκείνος γέλασε, «δεν πρόκειται να σε βιάσω, σταμάτα να κουνιέσαι»

Σταμάτησα να κουνιέμαι και φάνηκε να εκπλήσσεται από την έκφραση που πήρε στο πρόσωπο του.

Γέλασε νικητήρια, «είδες δεν ήταν τόσο δύς...»

Δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του επειδή σήκωσα το πόδι μου και τον κλώτσησα στην περιοχή του με ότι δύναμη είχα. Το πρόσωπο του έγινε πορτοκαλί, μάλλον από τον πόνο που θα μείνει ανίκανος για την υπόλοιπη ζωή του μετά από αυτή την κλοτσιά.

Τον έσπρωξα γρήγορα και άρχισα να τρέχω πάλι μακριά από εκείνον.

Μπορούσα να δω το σπίτι μου. Ήμουν στην γειτονιά μου, λίγα λεπτά πριν φτάσω στο σπίτι και νιώσω ασφαλής μακριά από εκείνον τον ψυχάκια που ήθελε να με απαγάγει. Τι ήθελε να με κάνει; Φάνηκε να μην θέλει να με βλάψει,όμως ποιοι ήταν οι σκοποί του;

Δεν έφτασα ποτέ στην πόρτα του σπιτιού.

Ενώ ήμουν μόνο λίγα δευτερόλεπτα μακριά από το σπίτι, ένα χέρι με άρπαξε από την μέση και με τράβηξε πίσω. Η τσιρίδα που θα ξυπνούσε τους γονείς μου ή κάποιον γείτονα πνίγηκε από ένα χέρι που έκλεισε το στόμα μου. Ένιωσα στο χέρι του ένα ύφασμα και μια δυνατή μυρωδιά εισχώρησε στην μύτη μου. Ήταν σαν τις ταινίες, όπου ο δολοφόνος θα κοίμιζε τα θύματα του με κάποιου είδους φάρμακο. Το ίδιο συνέβαινε και σε εμένα τώρα.

Θα πεθάνω;

Ξαφνικά δεν είχα δυνάμεις να παλέψω και να ξεφύγω. Τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν, και μετά έβλεπα μόνο σκοτάδι.

«Αναρωτιόμουν γιατί διάλεξαν εσένα, αλλά μετά την κλωτσιά καταλαβαίνω.» Άκουσα την φωνή του Chris να λέει πριν βυθιστώ στο σκοτάδι.

Τα μάτια μου έγιναν πιο βαριά, και το τελευταίο πράγμα που είδα πριν λιποθυμήσω ήταν η πόρτα του σπιτιού μου, δείχνοντας μου ποσό κοντά ήμουν στο να σωθώ.

Η έκφραση, «Τόσο κοντά αλλά τόσο μακριά» ήρθε στο μυαλό μου.