Shy girl with a gun

Chapter 6

JACE POV

Το ήξερα ότι θα μετανιώσω που πήδηξα αυτή τη κοπέλα.

Μόλις τελειώσαμε έβαλα τη φόρμα της δουλειάς και εκείνη άρχισε να φλυαρεί.

«Αυτό ήταν υπέροχο!» Ανέπνευσε ενώ σήκωνε το τζιν της, «η καλύτερη πρώτη μέρα δουλειάς που θα έχω ποτέ.» Γέλασε, έκλεισα τα αυτιά μου και μόνο από την ήχο της φωνής της.

Ήμουν στο μεσημεριανό διάλειμμα όπως το καινούριο κορίτσι που άρχισε δουλειά εδώ, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να έρθει πίσω στην αποθήκη μαζί μου και να κατεβάσει το παντελόνι της. Νομίζω το όνομα της ήταν Naomi, σίγουρα άρχισε από Ν πάντως.

«Ήσουν υπέροχος μωρό.» Ψιθύρισε στο αυτί μου δαγκώνοντας το λοβό μου. Γύρισα ενοχλημένος από την άλλη και είδα το στεναχωρημένο βλέμμα της.

«Ναι... καλύτερα να πηγαίνουμε πριν αρχίσει ο Dan να φωνάζει.» Προσπαθώ γρήγορα να το αποφύγω, μη θέλοντας να κάτσω άλλο μόνος μου με αυτή τη κοπέλα. Είδα το πληγωμένο βλέμμα της μόλις έφυγα, και μου φάνηκε σαν να άρχισε να κλαίει.

Τέλεια, αυτό θα πάει καλά. Και εγώ πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω με αυτή τη κοπέλα η οποία είτε θα γίνει ο στολκερ μου είτε θα κλαίει για το πως την χρησιμοποίησα.

Πήγα μπροστά στο μαγαζί, περπατώντας στο γραφείο πίσω από το οποίο καθόταν ο Dan.

«Τρέχεις και δεν φτάνεις ε;» Είπα χιουμοριστικά αφού δεν είχε καθόλου πελάτες.

Αναστέναξε αγανακτισμένος, «Αυτό είναι γελοίο, δεν έχει έρθει κανένας πελάτης εδώ και μια ώρα.» Γκρίνιαξε, «δηλαδή τι στο διάολο συμβαίνει με τον κόσμο; Δεν θέλουν παπούτσια και αποφάσισαν να αρχίσουν να περπατάνε ξυπόλυτοι;»

Γέλασε με το ξέσπασμα του τον χτύπησα φιλικά στην πλάτη, «Οι καιροί είναι δύσκολοι φίλε, δεν μπορούν όλοι να αγοράζουν 80€ σταρακια.» Του λέω, προσπαθώντας να μην γελάσω γιατί είναι έτοιμος να κλάψει.

Αναστέναξε βαθιά, «καλύτερα να φτιάξουν τα πράγματα αλλιώς θα έχουμε προβλήματα.» Μουρμούρισε στον εαυτό του, η τόνος την φωνής του σοβαρός. Σαν να υπήρχε κάτι πίσω από αυτό. Ποσό χάλια μπορεί να πάει αν μείνουμε πίσω για λίγες εβδομάδες, στο τέλος της ημέρας είναι απλά παπούτσια...

Ο Dan πήγε στο πίσω μέρος του μαγαζιού αφήνοντας με μόνο μου μπροστά. Το μαγαζί ήταν μικρό, εννοώ ότι το σαλόνι στο σπίτι μου είχε το ίδιο μέγεθος με αυτό. Στους τοίχους υπήρχαν γκράφιτι και ράφια με όλων των ειδών παπουτσιών τα οποία οι άνθρωποι δεν αγόραζαν. Για να είμαι ειλικρινείς, ούτε εγώ θα μπορούσα να τα αγοράσω αυτά τα παπούτσια καθώς είναι όλα μάρκες και ακριβά. Στην μέση του μαγαζιού υπήρχαν δυο τραπεζάκια τα οποία είχαν και αλλά παπούτσια ενώ από μπροστά καθίσματα για να κάθονται και να τα δοκιμάζει ο κόσμος.