«Πως στο διάολο πληρώνεις ένα τέτοιο σπίτι;» Ο Jace με ρωτάει βλέποντας το σπίτι λίγο πριν μπει μέσα.
Αναστενάζω, «Το να σκοτώνεις ανθρώπους πληρώνει καλά.»
Το βλέμμα του γυρνάει προς εμένα, κοιτώντας με έκπληκτος με τα λόγια μου, αλλά υπήρχε και κάτι άλλο εκεί, κάτι σαν συμπόνοια;
Δεν ασχολήθηκα με το βλέμμα του. Ήμουν πολύ κουρασμένη να πω την αλήθεια, μόλις πετάξαμε τα σώματα από τους δυο μαλάκες,καθαρίσαμε το παρμπρίζ του αυτοκινήτου και οδήγησα 45 λεπτά μέχρι το σπίτι. Χρειαζόμουν ύπνο. Μακάρι να μπορούσα να κοιμηθώ.
Ο Chris περπατούσε στο χολ ενώ έβγαζα το τζάκετ μου και βάζοντας το στον καλόγερο. Έχει ένα χαμόγελο στο προσώπου του που φαίνεται ψεύτικο, και φαινόταν αγχωμένος. Τον κοίταξα περίεργα.
«Τι έκανες;» Τον κατηγορώ.
«Εμ.. ξέρει τι αρέσει στον Connor...» ξεκινάει, και κλείνω τα μάτια αναπνέοντας βαθιά ενώ ξέρω τι πάει να πει.
«Ποιος είναι ο Connor;» Ο Jace ρωτάει, κοιτώντας εμένα και τον Chris προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει.
«Αυτός είμαι εγώ πολίτη!» Ο Connor περπατάει προς τα εμάς με ένα παιχνιδιάρικο χαμόγελο. Πηγαίνει κατευθείαν προς τον Jace και τον χαιρετάει με εκείνο το αντρικό τρόπο, το οποίο είναι να αγκαλιάζονται με εκείνο το περίεργο τρόπο. Άντρες. «Πρέπει να είσαι ο Jace;»
Ο Jace γνέφει, «Ναι, ευχαριστώ που με αφήσατε να μείνω, δεν ήθελα να πεθάνω από κάτι βαποράκια η αλήθεια είναι.»
Ο Connor γελάει και τότε κοιτάει εμένα, «Τον συμπάθησα ήδη.» Βάζει το χέρι του στους ώμους του Jace και τον οδηγεί προς το σαλόνι. «Και μην αγχώνεσαι, οι φίλοι της Emerald είναι και δικοί μας.»
«Δεν είναι φίλος μου.» Μουρμουρίζω, φαίνεται όχι πολύ σιγανά γιατί και ο Connor και ο Jace γύρισαν να με κοιτάξουν. Ο Connor φαίνεται έκπληκτος και μπερδεμένος κοιτώντας εμένα και τον Jace.
«Ω κατάλαβα, μισείτε ο ένας τον άλλον που θέλετε να σκοτωθείτε;» Ο Connor μαντεύει και τον κοιτάω εχθρικά, «χωρίς παρεξήγηση φίλε, αλλά αν ήταν να τσακωθείτε εσείς οι δυο, θα σε είχε ξεκάνει.» Ο Connor γελάει και χτυπάει απαλά την πλάτη του Jace.
Περπατάνε και οι δυο προς το σαλόνι και κοιτάω τον Chris.
«Γιατί κάνει σαν χαζοχαρούμενο αγοράκι όταν γνωρίζει καινούριους ανθρώπους;» Ρωτάω τον Chris.
YOU ARE READING
Shy girl with a gun
Teen FictionΗ Emerald Rayne δεν είχε ποτέ αυτοπεποίθηση. Ήταν χαρούμενη με το να κάθεται στο παρασκήνιο, κρυβόταν πίσω από τις φίλες της. Στα 16 της, η ζωή της ήταν ένα απλό εφηβικό κλισέ. Ήταν ερωτευμένη με τον Jace, το αντιπαθητικό κακο αγόρι που δεν μπορούσε...
