Shy girl with a gun

Chapter 15

.

Πηδάω από την καρέκλα, και αρπάζω το στηθοσκοπιο γύρω από τους ώμους του Jace. «Να το δανειστώ αυτό;» Το στόμα του είναι ακόμα μισάνοιχτο από τις γρήγορες κινήσεις μου, όποτε το παίρνω αυτό ως ναι και με δύναμη χτυπάω το κεφάλι της Lauren που μόλις είχε σηκωθεί, και είμαι σίγουρη ότι αυτό πρέπει να πόνεσε σα πουτανα.

Γυρνάω το κεφάλι μου στον Jace, «πάρε κάτι το οποίο προκαλεί βλάβη, θα έχουμε επισκέψεις σε λίγα λεπτά.» Τον διατάζω, και επιτέλους καταλαβαίνει τι συμβαίνει και κάνει ότι του λέω. Τρέχει στα ράφια και παίρνει ένα πλαστικό δοχείο με πράγματα που χρειάζονται στο νοσοκομείο όπως μικρά ψαλίδια και μαχαίρια.

Πρέπει να έκανα πολύ ώρα να κάνω τον Jace να καταλάβει τι συμβαίνει γιατί πριν το καταλάβω, νιώθω κάτι να με χτυπάει στο κεφάλι μου και συνειδητοποιώ ότι η Lauren είχε σηκωθεί και αν λάβω υπόψη μου την δύναμη που με χτύπησε, έχει νευριάσει.

Κάνω βήματα πίσω και χτυπάω στα ράφια, όπου παρατήρησα έναν μεταλλικό δίσκο το οποίο μαντεύω ότι έχει εργαλεία. Αρπάζω τον δίσκο και με δύναμη χτυπάω το πρόσωπο της Lauren. Γρήγορα την χτυπάω στο πρόσωπο με το δεξί μου χέρι και ύστερα με το αριστερό για να πιάσω και τις δυο μεριές του προσώπου. Της ρίχνω μια γονατια στην κοιλιά και διπλώνεται. Την αρπάζω από τα μαλλιά, κοπανώντας το κεφάλι της στο γόνατο μου συνεχόμενα μέχρι που αίματα άρχισαν να βγαίνουν από την μύτη της. Με χτυπάει στο στομάχι και κάνει δυο βήματα πίσω αργά.

«Το ήξερα ότι ήσουν εσύ!» Η Lauren λέει κάτω από την αναπνοή της. Χαμογελάω απαλά, όταν συνειδητοποιώ ότι είναι λαχανιασμένη ενώ εγώ μπορώ να συνεχίσω για λίγες ώρες ακόμα. «Από τη στιγμή που σε είδα, ήξερα ότι ήσουν εσύ!»

«Κολακεύομαι» απαντάω ενώ πάω να την ξανά χτυπήσω αλλά το αποφεύγει όπως και τις επόμενες μπουνιές μου όσο εγώ αποφεύγω τις δικές της. Δεν έχουμε μεγάλη απόσταση ενώ εκείνη κάνει βήματα πίσω και πάει πίσω από μια καρέκλα για προστασία.

«Δεν θυμάσαι έτσι;» Ρωτάει.

«Θα έπρεπε;»

Χαμογελάει, «Σε ξέρω Emerald, πηγαίναμε σχολείο μαζί. Το ήξερα ότι δεν ήσουν νεκρή!»

Σταματάω ότι κάνω όταν λέει το όνομα μου. Ξέρει ποια είμαι; Μόλις κατάστρεψε την τελευταία της πιθανότητα να φύγει από αυτό το δωμάτιο ζωντανή.

«Δεν μπορώ να πω ότι σε θυμάμαι, αλλά πιθανών ήσουν πολύ απασχολημένη να ικανοποιεί την ομάδα ποδοσφαίρου στην αποθήκη του επιστάτη που δεν σε είχα δει τριγύρω.» Χαμογελάω, και τρίζει τα δόντια της.