Chapter 18

43 3 9
                                    

Παραλίγο να του σκίσω την μπλούζα για να ξεφορτωθώ το εμπόδιο ανάμεσα μας.

Τα χείλη του Jace πίεσαν τα δικά μου διαβασμένα και ήξερα ότι στα επόμενα 5 λεπτά θα είχαμε βγάλει και οι δυο τα ρούχα μας και θα θα υπέκυπτα σε αυτή την έλξη που έχουμε εδώ και 3 χρόνια.

Τότε, έπρεπε να το χαλάσει.

«Το ήξερα ότι η πάλι Em ήταν κάπου εκεί μέσα.» Μουρμούρισε πάνω από τα χείλη μου, το οποίο με έκανε να ξυπνήσω απ οποίο όνειρο και αν βρισκόμουν και τραβήχτηκα μακριά σαν να ήταν φωτιά.

Τα φρύδια του σουφρώσαν μετά την κίνηση μου και με κοιτούσε μπερδεμένος σαν να ρωτούσε γιατί στο διάολο απομακρύνθηκα έτσι.

Εντάξει, το ξέρω ότι αυτό που είπε δεν ήταν προσβλητικό ή δεν έπρεπε να σταματήσω αυτό που πρόκειται να κάναμε (το οποίο το παραδέχομαι θα ήταν τέλειο. Πάντα ήταν με τον Jace) ήταν όμως αρκετό να με κάνει να θέλω να φύγω.

Δεν ήθελα να είμαι η παλιά Em. Γιατί στο διάολο να θέλω;

Ήταν αδύναμη και αξιολύπητη. Το οποίο είναι ακριβώς αυτό που έγινα τώρα, που ενέδωσα τόσο γρήγορα. Αδύναμη.

Ακόμη και αν το είπα στον εαυτό μου αυτό, ξέρω ότι ο πραγματικός λόγος που δεν θέλω να είμαι η παλιά Em είναι επειδή ποτέ δεν θα μπορούσα να έχω την ζωή της. Γιατί να θέλω να είμαι η παλιά Em όταν δεν μπορώ να έχω τους φίλους και την οικογένεια μου όπως αυτή; Δεν μπορώ να ζήσω μια κανονική ζωή, όποτε έπρεπε να γίνω καινούργιος άνθρωπος. Να απομακρυνθώ από την παλιά ζωή μου που δεν μπορώ να έχω ποτέ, και να εστιάσω σε αυτή τη κόλαση που ζω τώρα.

«Em, γιατί σταμάτησες;» Ο Jace με ρωτάει, η φωνή του ακόμη βαριά από τον ενθουσιασμό.

Κουνάω το κεφάλι μου και προσπαθώ να συγκεντρωθώ.

«Δεν πρέπει να γίνει.» Ενημερώνω, περισσότερο τον εαυτό μου παρά εκείνον.

Σφίγγει το σαγόνι του και φαίνεται σαν ένα μικρό παιδί που του είπαν ότι δεν θα του πάρουν ποδήλατο τα Χριστούγεννα. «Τι; Ναι γίνεται, μπορεί να γίνει εύκολα. Έχει γίνει παλιότερα, μπορεί να γίνει και τώρα.» Μίλησε γρήγορα, ο τόνος της φωνής του σχεδόν αστείος γιατί ήταν σαν να παρακαλάει.

Έλεος, δεν κάνετε σεξ και η αξιοπρέπεια τους πέφτει στα πατώματα.

Κουνάω το κεφάλι μου πάλι. «Πρέπει να φύγεις από πάνω μου.»

Πρέπει να εντόπισε κάποια αδυναμία στην φωνή μου, γιατί στα χείλη του σχηματίζεται ένα χαμόγελο και πλησιάζει το κεφάλι του, «λες ότι θέλω να φύγω αλλά το σώμα σου δείχνει αλλά.»

Shy girl with a gunWhere stories live. Discover now