Chapter 21

34 2 1
                                    

Τρέχω στον Chris, Drake και Connor με τον Jace από πίσω.

«Connor πες αντίο στην γλυκιά κοπέλα με τα μεγάλα βυζια, πρέπει να την κάνουμε από εδώ μέσα.» Ο Drake προσπαθεί να τον τραβήξει μακριά.

«Γιατί;» O Connor αναρωτιέται, η φωνή του τρέμει από το αλκοόλ. «Έχω γενέθλια, και θέλω να περάσω καλά με αυτές τις κοπέλες.»

Ο Connor είχα κολλήσει πάνω στον στύλο ενώ ο Drake προσπαθούσε να τον τραβήξει, και αν ήταν υπό άλλες συνθήκες θα είχα πέσει στο πάτωμα και θα γελούσα με το ποσό αστείοι φαίνονται. Αλλά το γεγονός ότι είχα 3 λεπτά μέχρι ο ναρκεμπορας και τα βαποράκια του να καταλάβουν ότι είμαστε εδώ, η υπομονή μου άρχισε να εξαντλείται.

Πήγα στον Connor και έμπηξα τα νυχια μου στο χέρι του, κάνοντας τον να τα βγάλει από τον στύλο και να με κοιτάξει με ένα παιδιάστικο πονεμένο βλέμμα.

«Αυτό πόνεσε.» Κλαψούρισε, τραβώντας το χέρι του.

"Αν δεν συμμορφωθεις Connor θα κάνω παραπάνω πράγματα που θα σε πονέσουν!» Τον απειλώ. Δεν μπορούσα να είμαι πολύ σκληρή μαζί του γιατί ήξερα ότι είναι μεθυσμένος. Οι υπόλοιπο είχαμε πιει λίγα ποτά, αλλά μπορούσαμε να σκεφτούμε λογικά. Ο Connor προφανώς, όχι.

Γυρνάω το βλέμμα μου προς τον Drake. « Πάρτον από δω και πηγαίντε σπίτι. Δεν ξέρουν ότι είστε εδώ μαζί μας οπότε εμείς θα μείνουμε πίσω και θα τους κρατήσουμε.» Του δίνω τον Connor. «Δεν είναι σε θέση να παλέψει.»

Ο Drake κουνάει το κεφάλι του. «Αποκλείεται, δεν θα σας αφήνω να τα βγάλετε πέρα μόνοι σας. Δεν ξέρετε καν πόσοι είναι.»

Η υπομονή μου είχε εξαντληθεί σε αυτό το σημείο. «Δεν είναι δίκη σου αποστολή, πήγαινε τον Connor σπίτι ασφαλές.» Τον διατάζω, αλλά μπορώ να δω το δύσπιστο βλέμμα του. «Με ξέρεις, μπορώ να το διαχειριστώ.» Κατάλαβα ότι το να τον διατάζω δεν θα με βγάλει πουθενά. «Εξάλλου έχω και αυτούς τους 2 μαζί.»

Σφίγγει το σαγόνι του, και μετά από λίγα δευτερόλεπτα γνέφει. Τραβάει τον σχεδόν λιπόθυμο Connor και τον βοηθάει να περπατήσουν έξω από το κλαμπ. Μόλις βλέπω ότι έχουν βγει έξω ασφαλές, γυρνάω προς τον Chris και τον Jace.

«Βασικά Jace, καλύτερα να φυγεις μαζί τους.» Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι δεν ξερω πόσοι από αυτούς είναι εδώ κι είναι πολύ επικίνδυνο για εκείνον.

«Σε καμία περίπτωση. Θα μείνω εδώ, θα βοηθήσω.» Αναγνώρισα τον τόνο της φωνής του. Ήξερα ότι όποτε τον άκουγα έτσι, δεν πρόκειται να άλλαζε γνώμη. Αναστενάζω, ήξερα ότι δεν έχω χρόνο με το να παρακαλάω τον Jace να φύγει.

Shy girl with a gunWhere stories live. Discover now