Bay Scott'un Arzusu |TAMAMLANDI|

1. BÖLÜM

Medya: Temsili Bay Scott ve Kaitlyn
Lütfen ☆ atmayı unutmayın

1. BÖLÜM

Soğuk bir sonbahar gecesinin sonunda Kaitlyn deli gibi içmişti. Şimdiyse sarsak adımlarla tek başına evine doğru ilerlerken zihni hiç olmadığı kadar berraktı. Arada insanların neden bölündüğünü ya da dünyanın niçin bu kadar hızlı döndüğüne dair kafasını yormasını saymazsak düşünmeyi bırakmıştı.

Bir an önce evine gidip annesine hoşgeldin öpücüğü verip babasının kucağına atılıp sarılmak, kız kardeşleriyle ise günü hakkında bir sürü olay anlatmak için can atıyordu.

Temiz hava bilincini açmış olmalı ki ileride kendisini bekleyen evsiz bir erkek grubunu farkedince içinden sabır çekti. Londra'nın en sıkıntılı adamları sanki orada toplanmış gibi gözüküyorlardı ki çok geçmeden içlerinden diğerlerinden uzunca olan kumral bir adam öne atıldı ve uzaktan bağırarak Kaitlyn'i çağırdı. Kaitlyn ilk başta duymamazlıktan geldi ancak adamlar ısrarcı olmalıydılar ki Kaitlyn'e doğru koşar adımlarla yürüyerek yanına gittiler.

Kaitlyn, hala sarhoş olmanın verdiği bir mayışmayla adamlarla sakin bir şekilde konuşurken az önceki kumral adam ellerini cebine sokup gülümsedi.

"Bir hanımefendi bu saatte bu halde yalnız başına Londra sokaklarında cesurca dolaşmamalı." Daha sonrasında cebinden çıkardığı elini kabaca Kaitlyn'in saçına götürdü ve beceriksizce bir kaç tutam alıp okşamaya başladı. "Biz dilerlerse hanımefendiyi doğru yola sokabiliriz."

O, bunun ne demek olduğunu biliyordu ama serinkanlı davranarak hafifçe tebessüm etti.

"Maalesef, size eşlik edemem bayım, nişanlıyım."

"Nişanlından nasıl izin alabildin?"

"İzin almıyorum bayım."

Adam, iğrenç kokan nefesini yüzüne üfleyip alaycı bir tavırla gülüp gözlerini kıstı.

"Öyleyse vahşi kadınlar benim tipim."

"Lakin bayım, siz benim dikkatimi hiç çekmediniz. Şimdi izninizle evime gitmek istiyorum."

Adam, Kaitlyn'nin çenesini yukarıya doğru kaldırıp kendisine bakmasını sağladı. Dişlerini sımsıkı sıkarak tehditkae bir şekilde az önce dediklerini tekrarlamasını söylerken Kaitlyn'in yoldan geçen bir adama "Hayatım!" Diye hitap edip aradan ayrıldı. Şimdi bir başka yabancı adamın kollarındaydı ama en azından bu yabancı güvenilir hissettiriyordu. Adamın, koluna girdi ve tekrar diğer adamlara döndü.

"Beyler, az önce bahsettiğim nişanlım." Daha sonrasında sert bir tavır takınarak tekrar kumral adama döndü ve iğrenircesine "Çirkinsin. Yüzüne bakmak mı? Onu bile yapamıyorum." dedi.

Adamlar çoktan dağılmaya başlamışken kumral adam her ne kadar Kaitlyn'i orada bin parçaya ayırmak istese bile yanındaki sert bakışlı iri yapılı adamdan çekindiği için susmak zorunda kalmıştı.

Yabancı adamsa durumun mecburiyetini anlamış olmalı ki duruma uygun düşen birkaç sözle birlikte rollenmişti.

Oradan ayrıldılar

Biraz ileride Kaitlyn adama teşekkür ettiyse bile adamda hiçbir hoşgörü belirtisi yoktu.

"Madem, kendinizi savunabilmek için başkalarına ihtiyacınız var niçin tek başınasınız?"

Kaitlyn, adamın kibirli tavrını hiç beğenmese bile sineye çekmeye çalışarak "Lütfen bayım birkaç dakika daha bana eşlik edin, evime geldik sayılır."