Oda Arkadaşım

7.

"Neden bana söylemedin? Neden gizledin?"

"Söylemek istedim ama söyleyemedim. Karşına geçip, ben kanserim, diyemedim."

Oda sessizleşti. Peter, bi Rhino'ya bi de Sky'a bakıyordu. Sky ve Rhino da kendi elleriyle oynuyorlardı. "Çocuk olmayın ve barışın. Bunu da mı ben söyleyim?" Peter konuştuktan sonra Rhino'yu kolundan tuttu ve Sky'ın yanına götürdü, sandalyeye oturttu.

"Seni özledim."

"Ben de seni özledim."

Birbirlerine bakıp güldü ikili. Yeniden yakın olabileceklerine ikisi de inanıyordu.

~

Hastaneden çıkmışlardı. Saat 10'u geçmişti, yemeği ise şimdi yiyorlardı.

Rhino, Sky'la arayı tam kapatamadığı için üzülmüştü ama hafta sonu sabahtan akşama kadar onun yanında olmayı planlamıştı. Peter da arkadaşını 2 aydır göremediği için cumartesi Rhino'yla gidecekti.

"Sky'ın sağlığı nasıl?"

"1,5 yıldır çok kötü olmadı ama iyiye de gitmedi. Yerinde sayıyor. Yılın başında kemoterapiyi arttırdılar ama bi etkisi olmadı... Sky ümidini yitirmek üzere. Tedaviyi bırakmayı düşünüyor."

"Ailesi ikna edemiyor mu? Bizim de yapabileceğimiz bir şey olmalı."

"Hemşirelerle konuştuğumda bu tür olayların yaşanabildiği söylemişlerdi. Onu mutlu etmemiz gerekiyor."

"Sanırım Sky'ı nasıl mutlu edeceğimizi biliyorum... ama bu onu üzebilir de."

"Nasıl?"

"Chris'le eskiden çıkıyorlardı. Sky ortadan kaybolduğu zaman Chris yıkılmıştı. Şirketteki psikologla bile görüşüyordu. Olayı atlattı ama Sky'ı hala daha sevdiğine eminim."

"Karşısında bi anda onu görünce çok şaşırır. Sağlığı için ne kadar olumlu olur ki bu? Önce Sky'a sorsak mı acaba?"

"Haklısın. Cumartesi ben Chris konusunu açarım. Umarım işe yarar."

"Umarım."

Rhino'nun, Sky için çabalaması Peter'ın çok hoşuna gitti. Hasta olduğundan dolayı ekstra ilgisi olduğunun farkındaydı ama yine de arkadaşlarına değer vermesi hoşuna gitti.

Pizzaları bitirip eve döndüler. Yorucu bi gündü onlar için, yarın da öyle olacaktı. Bu yüzden hemen uyudular.

~

Normal bi sabah. Kalk, duşa girip çık, kahvaltı yap ve işe git. Her gün yaptıkları rutinden şaşmadan işe gittiler. Akşam eve uğramadan dışarı çıkacakları için fazla kıyafet almışlardı yanlarına, Peter'ınkiler de Rhino'nun çantasındaydı. Çünkü o her zaman yedek kıyafet çantası alırdı ama Peter'ın öyle bi alışkanlığı yoktu. Biri şarkı söylerken diğeri dans ediyordu sonuçta.

"Bob gergin görünüyorsun. Sevgilinle tanışacağımız için mi?"

"Biraz öyle Peter. 3 aydır çıkıyoruz ama ailemden başka kimseye bahsetmemiştim. Şimdi arkadaşlarımla tanışacak olması beni geriyor."

"Gerilmene gerek yok. Sevgilini yemeyeceğiz sonuçta. Sam'in neler yapacağını merak ediyorum ama Chris onu kontrol eder. Endişelenme."

~

Mesaileri bitmişti. Peter etrafı toplarken Bob üstünü değiştirmişti. Bob stüdyoya geri dönünce, Peter üstünü değiştirmeye gitti. Rhino da aynı zamanda duşa girmişti.

Peter, Rhino'nun dolabından kendi kıyafetlerini alırken bi fotoğraf dikkatini çekti. Uzunca baktı ona. Kardan adamın fotoğrafı vardı, yanında da küçük bi kız ve ondan büyük olduğu belli olan bi erkek vardı. Erkeği tanıdı Peter, oda arkadaşıydı. Kız çocuğunu da bi yerde gördüğüne emindi. Hafızasını zorladı ve hatırlar gibi oldu. Minho'nun küçük kardeşiydi bu kız. Yıllar önce trafik kazasında kaybettiği kız kardeşiydi.