Oda Arkadaşım

17.

"Peter bana bak, ben yanındayım." William ne kadar endişelense de dostu için sakin kalıp ona yardımcı olması gerekiyordu. Önünde eğildi ve ellerini tuttu. Yapması gereken ilk şey Peter'ın aklında ne varsa onu düşünmemesini sağlamaktı.

"Bana şirketteki stajyerlerden bahsetmek ister misin? En sevdiğin kimdi? Evan mıydı adı?"

Hafifçe başını salladı Peter. Gelişme gösteriyordu.

"Güzel, güzel. Daha iyisini de yapabilirsin. Emily büyüdüğünde onu nerelere götüreceksin?"

Cevap vermek için kendini hazırladı Peter. Kelimeler ağzından yavaş yavaş çıkıyordu.

"Bu... Busan"

"Çok güzel! Başka?"

"... Jeju"

"Kızım senin gibi bi amcaya sahip olduğu için çok şanslı."

Peter'ın nefesleri eskiye dönmüştü. Kendine geliyordu. William, sandalyede oturan Peter'ın arkasına geçti ve göğsüne yüklenmemek amacıyla arkadan sarıldı. Peter da boynundaki kollara tutundu. "Ben senin yanındayım, bırakmıyorum."

Peter'ın iyi olduğundan emin olana kadar bırakmadı onu William. Emin olduğunda ise kollarını kendine çekip arkadaşının önüne eğildi.

"Bir şey ister misin? Su falan vereyim mi?"

"İlacımı içmem lazım."

"Tamam. Sen bekle, ben alıp gelirim. Aynı yerde değil mi?"

"Evet."

"Tamam, hemen gelicem ben. Sakın kıpırdama."

William, karşı evin yedek anahtarını alarak kendi evinden çıktı. Kapıyı açık bırakarak diğer evin kapısını açtı. Peter'ın odasına ilerlerken Rhino ve Daniel onu duyup yanına gittiler. William'ın açtığı çekmece, Rhino'nun dikkatini çekmişti. İçinde ne olduğunu çok iyi biliyordu çünkü.

Olanı az çok tahmin eden Rhino kendini bi anda sevgilisinin yanında buldu. Kendi dizlerinin üstüne oturdu ve Peter ellerini avuç içine aldı.

"İyi misin sevgilim?"

"İyiyim, merak etme."

"Peter." William'ın seslenmesiyle ona döndüler. Elindeki ilacı ve suyu Peter aldı, sırayla içti. Suyu bitince bardağı San aldı ve kenara koydu. Sessiz kaldıklarında Rhino konuştu. "Bir şey ister misin?"

"Uyumak istiyorum." Ev sessiz olmasa kimse duyamazdı o an Peter'ı, o kadar kısık çıkmıştı sesi. "Gel uyuyalım."

Rhino ayağa kalktı, Peter'ı da kaldırdı. Belinden tutup destek oldu. Peter da başını Rhino'nun omzuna yasladı. Eve gittiler.

Pijamalarını giydikten sonra Jisung yatağa girdi, Rhino da bir bardağa su koyup Peter'ın yanına gitti.

"Bu akşam ilacı içmeyeceğim sanırım." Peter'ın dediğiyle Rhino şaşırmıştı. Zorlu geçen bi günü olduğunda, akşam rahat uyuyabilmek için içerdi ilacını. Joanne vermişti bu durumdan dolayı.

Az önce panik atak geçirdiği için Peter'ın ilacı içeceğini düşünmüştü Rhino. Pek de düşündüğü gibi olmamıştı. Peter da kendini açıklama gereği duydu.

"İlaçlara bağlı kalmak istemiyorum."

"Zaten az kullanıyorsun, bağlı sayılmazsın ki."

"Biliyorum ama hiç kullanmamayı tercih ederim."

"Tamam o zaman. Su yine de yanımızda kalsın."

Su dolu bardağı yanındaki komodine koydu Rhino. Birlikte yatağın içine girdiler ve üstlerine battaniyeyi örttüler. Rhinp, yanındaki gece lambasını kapatmak için Peter'a arkasını dönünce Peter sarıldı sevgilisine. Her zaman Rhino sarılırdı, baskın taraf o olurdu.