Oda Arkadaşım

25.

Peter, evden bilgisayarını getirdi ve Chris'in attığı şarkı sözleri üzerinde çalışmaya başladı. Balkona çıktı, içeceğini aldı, kulaklığını taktı ve işe koyuldu. Yanında William, telefona bakıyordu. Bazen onun şarkı hakkında fikrini alıyordu.

Zaman o kadar hızlı geçmişti ki Daniel eve gelmişti, hemen ardından da Rhino. Evde yemek olmasına rağmen hep birlikte tavuk siparişi vermişlerdi. Emily arada gelip babalarına yanaşsa da uzun zaman sonra dört kişi keyifli vakit geçirebilmişlerdi.

Peter'ın William'a yaptığı kaç gözler kesilmediği için farkedilmişlerdi ve söylemek istediği şeyi en sonunda söylemişti William.

"Biz bugün Peter'la konuşurken öğrencilerimi özlediğimi farkettim."

"Ben sana işinden ayrılmadan önce de söylemiştim özlersin diye. Aynı okuldan devam edebilme şansın var mı?"

"Jake'le konuşurum, o halleder ama Emily nolucak? Onu bırakamam."

"Bakıcı buluruz. Biraz zaman alır ama kızımız için en iyi kişiyi buluruz. Sadece işe başlaman için biraz daha beklemen gerekecek."

"Beklerim! Sen tamam dedin ya, o bana yeter."

~

Birkaç Ay Sonra

Peter'ın tedavileri ve ilaçları işe yarıyor. Eski neşesine döndü.

Yazdıkları şarkılar patron tarafından çok sevildi, özellikle de Peter'ın şarkısı. Hangi şarkıyı vermek istediğini düşündü ve Close'un sözlerini gönderdi. Yeni çıkacak grubun çıkış albümüne koyacaklar şarkıyı. Bu yüzden istemiş zaten şarkı yazmalarını.

Son günlerde işe erken gidiyorlardı. Yeni çıkacak grup için üyeler seçilmişti, eğitimleri de sıkılaşmıştı. Özellikle Peter ve Bob vokaller için çok çalışıyorlardı.

Yeni grup dans değil de enstrüman çalan bi band olduğu için Rhino ve Sam rahattı. Ama herkes diken üstünde olduğu için onlar da gerginlerdi.

Sabah erkenden uyandı Rhino. Güzel bi kahvaltı hazırlayıp Peter'ı uyandırdı ve birlikte kahvaltı yaptılar. Sonra mutfağı toplayıp işe gittiler.

Haftaya yeni grup tanıtılmaya başlanacaktı ve Peter'la Bob gün geçtikçe daha da geriliyorlardı. Sevgilileri bu haftanın hemen geçip gitmesini istiyorlardı.

Arabada bile stajyerlerin ses kayıtlarını dinliyordu Pete4r, kafayı yemek üzereydi.

"Peter kapat artık şunu. Zaten sabahtan akşama kadar çalışıyorsun, bari mesai dışında kendine rahat ver."

"Rhino ben bu çocukların başarılı olmasını istiyorum. Band grubu oldukları için vokalleri her şeyden önemli. İnsanların yargılayaca-"

Peter'ın sözünü kesen şey arabanın aniden durmasıydı.

"Neden durduk?"

"Bilmem. Kaportayı açıp bakar mısın? Ben de çalıştırmayı deniyim."

"Tamam ama çok anlamam."

"Benden daha fazla bilgin olduğuna eminim."

Peter arabadan indi ve kaportayı açtı. Sağdan yavaş yavaş gidiyor olmalarına şükretti o an.

Gerçekten de hiçbir şey anlamıyordu arabadan, sadece kullanabiliyordu o kadar. Bide belki lastik değiştirebilirdi ancak. Bilgisizliğine rağmen küçük bi kutu dikkatini çekti. Dikkatlice onu yerinden aldı ve kutuyu açtı. İki tane yüzük vardı içinde. Neler olduğunu sorgularken yanına Rhino geldi, kutuyu Peter'dan aldı.