Oda Arkadaşım

13.

Arabadaki gerginlik dünyadaki en kötü atmosferi canlandırıyordu resmen. William'ın sessiz ağlayışı ve Rhino'nun bağırışları... Daniel'ın çaresizce gözlerini kapatması bile bi yardım çağrısıydı aslında.

Robert hızlandırdı arabayı. Yollar boş olunca daha rahat sürmüştü.

5 dakika içinde hastaneye vardılar. Robert onları kapıda bıraktı ve park yeri aramaya gitti. Rhino ve William peşlerinde biri varmış gibi koşarak içeri girdiler. Daniel da peşlerinden koşuyordu. Karşılarındaki resepsiyona ulaştılar ve Peter'ın yerini sordu William.

"Peter Han ve kardeşi Nicholas Han, nerdeler?"

"Siz nesi oluyorsunuz?"

"Ben en yakın arkadaşıyım."

Hemşire düşünceli bakışlarla bakınca Rhino öne atıldı. "Ben de sevgilisiyim, aynı zamanda ev arkadaşıyım. Nerde olduklarını söyler misiniz?"

"İkisi de ameliyatta. Yanlarında bi bey var, sanırım tanıdığınızmış."

"Evet, ameliyathane nerde?"

"Merdivenleri çıkınca soldaki koridor."

Vakit kaybetmeden oraya koştular. 3'er 4'er çıktılar basamakları. Soldaki koridora geldiklerinde Jacob koltukta oturmuş bekliyordu. Onları görünce ayaklandı.

"Nasıllar?"

"Ben de haber bekliyorum ama ambulanstayken kötüye giden bi durum olmadı."

Rhino haber alamadığı için yıkık hissetti. Koltuğa oturdu, bacağı sallanmaya başladı. En son böyle hissettiği zamanı anımsadı. Kardeşinin haberini de böyle beklemişti.

Yanına Daniel oturdu, onun yanına da William. William, bacaklarını göğsüyle birleştirdi, elleriyle sıkıca tuttu, başını öne eğdi. Sessizce ağlamasına devam etti.

Rhino'da da durum pek farklı değildi. Gözünden yaşlar damla damla süzülmeye başlamıştı. Elleri dizlerinin titremesini durdurmaya çalışırken pek de işe yaramıyorlardı.

"Aynı şeyler olmayacak Rhino. İnan bana." Eski sevgilisinin önünde eğilerek onu teselli etmeyi deniyordu Jacob.

"Nerden biliyorsun? Peter'dan haber mi aldın, yoksa geleceği mi görüyorsun?"

"Gerçekten iyi olucak. Ambulansta konuşuyordu."

"Öyle mi? Ne dedi?"

"Önce Nick'i sordu, emin ellerde, dedim. Sonra da seni sordu. Fazla endişelenmesin, daha kötülerini atlattık, dedi."

"Atlattık, atlatmaya da devam ediyoruz."

~

2 saate yakındır bekliyorlardı. Jacob ve Robert da gitmemeyi tercih etmişlerdi. Fazla kalabalık olmamak için de kafeteryada oturuyorlardı.

Rhino aklını kaçırmak üzereyken sürgülü kapılar açıldı. 3'ü birden çıkan doktorlara yöneldiler. "Hastayla yakınlık dereceniz nedir?"

"Peter Han'ın sevgilisi aynı zamanda ev arkadaşıyım. Durumu nasıl?"

"Gayet sağlıklı. Sol bacağında kırıklar var, bi süre üstüne basamayacak."

"Peki teşekkürler. Kardeşi nasıl?"

"O da şimdilik iyi. Riskleri hala devam ediyor fakat korkulacak bir şey yok. Onun da sağ kolu kırık, o da bi süre kullanamayacak."

"Çok teşekkür ederiz Doktor Hanım."

Doktor giderken sevinçle birbirlerine sarılıyorlardı. Çok geçmeden de sedyeyle Peter'ı çıkarttılar. Yarı baygın, yarı ayıktı.

"Nick..." Daha tamamen konuşamıyorken bile kardeşini sorması arkadaşlarını ve sevgilisini güldürmeye yetmişti. Rhino, elini tuttu ve cevap verdi. "İyi, endişelenme."