If I Was To Love Again

18

If I Was To Love Again: SaiDa part 18

Nagising na si Dahyun matapos ang dalawang oras. Nasa kwarto siya dahil pamilyar ang lumulukob sa ilong nya. Naramdaman niya ang isang mahigpit na hawak sa kamay niya at nakita nga niya kung sino ang may ari non.

Akmang tatawagin niya ang pangalan ngunit pinigilan niya ang sarili. Alam niyang kapag nagising si Sana at malaman na okay siya ay aalis na ito.

Dahyun: I can't believe what I dreamt about is finally the reality.

Tumitig siya sa maamong mukha ni Sana. She's asleep as baby and he was put into enchantment. Napaganda ni Sana. Mabilis pa rin ang tibok ng puso niya kapag nakikita niya ito, parang dati lang.

Hindi niya alam kung bakit siya nagkasakit bigla. Naghahanap siya ng trabaho sa isang malaking kumpanya at pag uwi niya sa bahay ay mabigat na ang pakiramdam niya. Sakto naman na may business meeting ang mama niya at sinama niya si Chaeryung at Seohyun.

Hindi niya rin alam kung bakit nandito si Sana. Kung paano nito nalaman at nakapasok sa bahay nila ngunit kahit ano mang rason, masaya siya na nandito ito ngayon. Sa ganitong pakakataon niya lang makakasama si Sana.

Maraming tumatakbo sa isip niya. Isa na roon ang huling pag uusap nila ni Sana tungkol sa breakup nila. He was so honest and proud to finally tell her the truth, but she was so mad about it.

He had the lamest excuse. He finally realized that. Tama si Sana na hindi man lang niya hinintay ang resulta bg test na iyon. Siya ang sumuko, hindi si Sana.

Dahyun: Napakatanga ko...

Parang nahulog ang puso niya nang makita niyang dumilat si Sana at nagtagpo ang mga mata nila. She's half asleep, half sexy. Her sleepy eyes are to die for.

Sana: Are you feeling fine?

Dahyun: O-oo...thank you.

Bumangon si Sana at nagstretch ng kamay.

Sana: Ano bang nangyari sayo? Nakita kitang nakahandusay sa kusina.

Bumangon siya't umayos ng upo.

Dahyun: Hindi ko din alam e. Basta ang alam ko, mabigat ang pakiramdam ko kahapon.

Sana: Eh nasaan sila Tita?

Dahyun: May business meeting. Umalis sila kahapon pa.

Sana: Eh paano niya nalaman na may sakit ka? Sinabi mo ba?

Umiling siya. Wala na siyang panahon pang sabihan ang mama niya dahil masakit na ang buong katawan niya.

Dahyun: Probably the CCTV? Hindi ko sila nasabihan.

Napanganga si Sana. Nanlaki ang mata niya at halatang nagulat sa sinabi niya.

Sana: CCTV!? Saan?

Tumayo siya't hinanap ang CCTV na sinabi ni Dahyun. Pumunta siya sa sala at nakita nga ito. Pati sa kusina ay mayroon. Napasabunot siya sa sariling buhok. Biglang bumilis ang tibpk ng puso niya. Hindi niya inaasahan na may CCTV sa loob ng bahay ng mga to.

Sana: Shit, may CCTV nga...

dahyun: Okay ka lang ba?

Inayos niya ang sarili at kunwareng walang nangyari.

Sana: Ah oo..HA HA HA okay lang ako. Di ko lang inexpect na may CCTV kayo hahaha

Dahyun: You are laughing nervously. Mom installed for our safety.

Nilapitan niya si Dahyun at inalalayan papuntang sofa.

Sana: Gusto mo na ba kumain? May dala akong lugaw kanina kaso hindi mo nakain. Nagpanic ako dahil nakahandusay ka.

Dahyun: Nagpanic ka?

Sana: Duh, ano sa tingin mo, sumayaw ako sa tuwa? Akala ko nga patay ka na.

Natawa siya sa kwento nito. Tawa na may pasasalamat.

Dahyun: Thank you for taking care of me.

Sana: No problem...

Nilibot niya ang tingin sa sala at may napansing amoy.

Dahyun: Did you also put my scent here?

Sana: Uhm, oo.

Tumingin siya rito.

Dahyun: I'm glad you remembered that. Kaya siguro mahimbing ang tulog ko.

Sana: Hindi dahil doon ang pagkakahimbing mo, nakatulog ka kasi may sakit ka.

Dahyun: Nah, that's a plus point. Alam mo namang hindi ako nakakatulog kapag hindi ko naamoy ang pabango ko.

Nanahimik si Sana at nag iwas ng tingin. Bakit ba ang lamyos ng boses nito kapag may sakit?

Sana: Nga pala, narerecord din ba ang boses sa CCTV niyo?

Dahyun: Bakit? May sinabi ka ba?

Sana: W-wala naman...

Dahyun: don't worry, for security lang yan. Hindi na rinig ang boses ng mga tao.

Napahinga siya ng maluwag. May nasabi kasi siya kanina na baka ikalaki lang ng ulo ni Dahyun. Tsaka baka malaman pa niya lahat ng nasabi niya.

Dahyun: Gutom ka na ba? Gusto mo ipagluto kita?

Sana: Hah? Hindi na, uuwi na rin ako nyan kasi gabi na. Okay ka naman na diba? Wal aka ng lagnat at nakakatayo ka na mag isa. Mauna na ako babye

Tuloy tuloy na litanya ni Sana na halatang umiiwas siya. Ito ang kinakatakot ni Dahyun, ang umalis siya dahil okay na siya.

Tumayo si Sana at akmang aalis nang pigilan siya ni Dahyun. Hawak nito ang braso niya at napatingin si Sana sa rito.

Dahyun: Don't go.

Sana: G-gabi na kasi...

Dahyun: Sa tabi lang naman ang bahay niyo. Hindi sila mag aalala.

Sana: Hindi naman sila mag aalala kung nasaan man ako. Ang ikakaalala nila ay kung sino ang kasama ko. You know my father, he despises you not just because you are my ex but because he saw how devastated I was before. Ayoko siyang mag alala.

Binitawan niya ang kamay nito dahil sa binitiwang nitong salita. She looks serious and he can't refute.

Sana: Nasa kwarto mo na ang mga gamot mo. Yung lugaw, ipainit mo nalang.

she smiled; he is sad.

Sana: Mauna na ako.

Naglakad ito patungong pinto ngunit hindi pa siya nakakalabas ay may dalawag brasng yumakap sa baywang niya.

Dahyun: Can you give me a second chance, Sana? I want to be with you again...

Her lips slightly parted.

Dahyun: Please Sana...I know it's my turn to beg, but I hope you won't make the same decision as I did years ago.

Napapikit si Sana, pinipigilan ang luha habang dinadamdam ang kirot sa dibdib.

Dahyun: I still love you, Sana. It never changes, never fades.

She stayed quiet. Then, she touches his strong arms and push it away. He was shocked about it.

Sana: You know I don't do second chances.

Dahyun: Sana...

Sana: If you are worthy to be with me again, then prove it. Wanting me isn't enough for me to say yes.

To be continued...