HEV( ASKIDA)

HEV2

Kadın karnına bir dünya sığdırdı, adam kadını dünyaya sığdıramadı...

Hev - 2.Bölüm

Bir babanın mutlu ya da sevecen bakışında bile değildi bazen uzaktan duruşundan varlığından bile cesaret doğardı bir çocuğun içine.
Bak derdi bak benim babam şurda.
O benim kahramanım...peki ya kahramanlar hep pelerin takmazken katiller silahlarını hep mi elinde taşırdı. Şimdi anlıyordum, Hayır...

" Berfini babası zamanın da Avkarların oğlu Bilale berdellemiş! "

Olduğum yere adeta çakılıp kalırken başımdan aşağı dökülen soğuk suyla irkilmiştim.Anlayamamıştım...anlaya-mazken o susmadı ve devam etti ne yani bitmemiş miydi?

" Bir kan davası böyle bitti zamanında ! Berfine de bu töreye uymak düşer! "

Söylediği söze ciddi ciddi uymamı bekliyor olması bile şok etkisi yaratmıştı.

" Siz ne diyorsunuz? " Yüreğime işleyen nefesle Halis ağaya diktim bakışlarımı. Ne kadar da normal bir şeymiş gibi söylüyordu. Çıldıracaktım.

" Berfin...babanı sevmiyorsun tamam ama söz de sözdür..."

Söz de sözdür...

" Söz de sözdür öyle mi, peki ya ben! Ben ne olacağım! " Bir anda bakışlarım gözlerinin önünde kanatlarım kırılıp susan kadına döndü " Abla! "

Niye sessiz kalıyordu, susuyordu.

" Deminden beri bu yüzden mi böylesin! " Peki ya diğerleri sanki yastaymış gibi onu mu umursuyorlar dı sanki " Peki ya siz! " Deyip Diğerlerine döndüm. Hiçbiri bana bakmıyordu bile. Zarin... ablamdan sonra gelen kız ise biraz daha ağlamaya başlamıştı. Ağlaması güçlenirken o hızla odadan çıktı. Herkes kalakalmıştı sanki zaman durmuş gibiydi sanki.

" Berfin dinlemeden bir şey deme!" Diyen Gökhanla ona döndü. Gökhanın onu günahı kadar sevmeyişini biliyordu fakat bunun kardeşine yapılmasına da razı gelir miydi elbet ki hayır peki ya şimdi konu o olunca işler değişiyor muydu?

" Neyini dinleyeceğim! "Halis ağaya döndüm, bunu asla kabul etmiyordum. " Beni buraya bu yüzden mi çağırdınız! Peki ya sen abla!Bir şey demeyecek misin! " Hala susuyor olması sinirimi bozuyordu nasıl susuyordu? Susuyordu! Ağlaması neyi değiştirirdi?

Aşkım bakışlarını yerde sürdürürken ona bir kaç adım attım " Yüzüme baksana abla! sen benim anam babam olmadın mı...demedin mi...korusana beni, bir şey desene!"

" Berfin...başka...yolu...yok..."

" Deminden beri tek kelime etmedin! Yazıklar olsun sana!" Bakışları lafım zoruna gitmiş gibi ağır ağır bana döndü. Dolu dolu olan gözlerimle ne kadar öfke varsa hepsini soluyordum sanki.
Bakışları bir anda yere inmesiyle

" Zalim benim yüzümden öldü.." dedi bir anda.

Öfkeli bakışlarım gözlerimden kayıp düşerken bomboş bakar gibi yüzüne bakakalmıştım. Zalim.. abimden bahsediyordu. 10 yıl önce ölen abimden bahsediyordu. Ölmüştü. Onun yüzünden mi? O ne yapmıştı ki? " Se-sen ne dedin..."