HEV( ASKIDA)

HEV6

❩......................∮ Ɑ ੭ ੩ ੭ Ɑ ∮......................❩
Sertap Erener-Olsun
❩......................∮ Ɑ ੭ ੩ ੭ Ɑ ∮......................❩

❩ İçime çektiğim nefes bile bana düşmandı sanki bugün.
Yoksa acır mı insanın içi sadece bir nefesle suçlu gibi? ❩

HEV - 6. Bölüm

Sanki bir gökyüzü gibiydi, bir uçtan bir uca gitmek kaç milyar ışık yıl alırdı....fakat ben o gökyüzüne ruhumla bile sığamıyordum. Çarpıyordum yıldızlara canım yanıyordu Odama geri dönerken hızla kapıyı kapatıp üstüme kilitledim. Duvarlara çarptı sanki bir kuş olup kanatlarım, öyle sıkışmıştım. Sırtımı kapıya yaslayıp derin derin nefesler aldım neler söylemiştim öyle.
Kapıdan uzaklaşıp yatağıma yönelirken ağır ağır kenarına çöktüm.Elimi hıçkıran dudaklarıma kapanırken kendime engel olamadığım bir duygu selindeydim sanki.

İçime çektiğim nefes bile bana düşmandı sanki . Hızla masama ilerleyip çektiğim havayla kendime geldim.Derin bir nefesle içime çektiğim havayla boğazım acıyana dek öksürdüm. Dün içime çektiğim hava bugün bitmişti sinirimi ondan çıkarıp yere fırlatırken paramparça olmuştu.Çekmeceyi derin nefesler alırken karıştırdım kimi şeyler yere dağılmıştı.

Orda da aradığım yedek havayı aramaya koyulmuştum. Çantamı bulmak adına dolabıma dönmüştüm ki gözümün kararmasıyla bir an yalpalamıştım. Bir yere tutunma ihtiyacı hissederken elim yatağın kenarına tutunmayı amaçlarken gördüğüm son şey diyeceğim şey bile bilincimde yokluğa kurban olmuştu.

Büyük bir gürültüyle yere düşerken omzumun acısı belki de son hissettiğim şeydi.

...

Gözlerim birinin beni adımı seslenerek uyanmamı söylemesiyle aralamıştı. Onun ne yaptığı, kim olduğu, benim nerde olduğum, gizemini zihnimde koruyordu. Anlayamamıştım bana neden adımı sesleniyordu ve gözlerimi açmamı istiyordu.Ben ise onun dediğinin aksine gözlerimi yorgun bedenimi yansıtan ayna misali yumdum.

Son duyduğum şey ise ağlayış seslerinden adımla beraber hastane kelimesiydi farklı olarak.

Göz kapaklarım bağımsız olarak açılırken kıpırdandım ve yabancı bir yerde olduğumu göz ucuyla gördüğüm karelerden anlamıştım. Normal uykumdan uyanır gibi yataktan kalkarken hızla arkasını dönmesiyle yeni farkettiğim Zarinle göz göze geldim.Işıktan oraya bakamamıştım bile adımı seslenerek koluma yapışan Zarinle sesi başımda çınlamıştı sanki. Yeni uyanmakla beraber bu kadar ses normal birine bile fazlaydı.

Doktoru çağırmak için gittiğini söyleyip odadan hızla çıktı .
...

Önümde ki ellerime bomboş bakarken arada doktora başımı sallayıp evet ya da hayır diye cevap veriyordum.

" İlaçlarınızı düzenli kullanırsanız bir sorun olmaz...gerekenleri anlattım...taburcu işlemleriniz için ben arkadaşları yönlendiririm.. geçmiş olsun..." Deyip odadan çıkarken yolcu etmeyi Zarin yapmıştı. Yüzüme yüzüme bakan Aşkım bana oldukça öfkeliydi.

" Evet Berfin seni dinliyorum! " Dedi sakince fakat kollarını birbirine bağlamış olması bu sakinliğin pek âlâ geçici olabileceğini de hissettiriyordu bana. Bilimsel açıklaması neydi bilmiyordum fakat içimde ki his bana bunu söylüyordu. " Ne zaman söylemeyi düşünüyordun? "

" Zaten biliyordun abla! " Dedim zaten biliyordu Astım hastası olduğumu. Neyi soruyordu yeni tetkikse onu ben de bilmiyordum fakat kötüleşen nefes almalarım ani ter basmaları bir şeylerin iyiye gitmediğini de belli ediyordu fakat iyiydim.Açıkçası umursamadım..