HEV( ASKIDA)

HEV21

İçimdeki seni görsen utanır mıydın kendinden?

HEV - 21. Bölüm

Ben ona hayretle bakarken mimiklerimin yerini şaşkınlık ve donukluk almıştı. Bunun bir çok nedeni vardı fakat sadece biri vardı ki yıkılmıştı içimde ki son evimde.

" Tüh ya bak görüyor musun! Pot kırdım! " Dedi.

" Ethemi nerden tanıyorsun sen! Onu mu araştırdın! Neyi varmış ki Ethemin! "

Olduğu yerden hareketlendi ve masasının üstünde ki mavi dosyayı alıp bana uzattı. " Al oku... ne demek istediğimi anlarsın...iyi arkadaşlar seç küçük kız! " Derken ben elindeki dosyayı kavradım.

10 dakika önce...

Dilan önünde ki dosyaları incelerken başını dosyalardan kaldıramayıp  çalan kapıyı onayladı.

Açılan kapıyla  adını dile getiren adama döndü bakışları hızla, " Sana bir hediyem var..." diyen onunla ayağa kalkıp masanın etrafından dolanırken " Hoşgeldin? " Bakışları elinden aldığı dosyadan harelere kayarken gülümsedi çekingen bir tavırla " Ne bu? " diye sordu.

" Aç bak! Benden duymadın ona göre!" Deyince dosyayı daha da merak etmişti Dilan. Hızla şeffafı kaldırıp ilk satırlardan bir çoğunu geçip asıl yere gelmişti şöyle yazıyordu.

Şimdi...

Ethem Bozkurt, yasaklı madde  barındırmak suçlamasıyla 3 ay hapis cezasına çarptırılmıştır.

Ceza kayıtlarında ise şöyle yazıyordu , Kasten adam yaralama, Bıçaklama,  Adam kaçırma, Fuhuş,...ve daha bir çoğu.

Berfin şaşkınlıkla bakakalırken yıllardır arkadaşım dediği adamın böyle bir suç makinesi olduğunu bilmiyordu. Büyük bir şaşkınlıkla bakakalırken.

Dilan," Marabalarla ben ilgilenmiyorum artık canım sordun söyleyeyim! Ensar ilgileniyor...abim! "

Bir kez daha şok geçirirken elimde ki dosyayla odadan çıkmıştım. Dilan'ın ukalaca " Sende kalabilir! " Dediğini duydum dosyadan bahsediyordum.

Ben nereye gideceğimi bilemeden öylece çıkmıştım şirketten. Ensarla karşılaşmamak ise daniskasıydı.

( ( Daniska) En iyi- en güzel demek)

Üstüme üstüme gelen taş duvarlardan kendimi kapıyı açıp kapıdan dışarı atarken hızla arabaya yöneldim bana evim gibi hissettirecek bir yere ihtiyacım vardı kimsenin beni görmediği. Arabaya binip hızla dosyayı sağ koltuğa yapıştırır gibi attım.

Hızla elimi anahtarlara atıp arabayı çalıştırdım.Gideceğim yer belliydi fakat ben kaçtığım yere geri dönmüştüm.Avkar konağından içeri girerken bekçinin içerde olmadığını gördüm dışarda da adamlar yoktu.

Ben seke seke indiğim merdivenleri çıkarken adeta harabe gibiydim.Daha fazla dayanamayıp merdivenlere çökerken aşağı sarkıttım kendimi dizlerime yaslandım kollarım bana yastık olurken ben hava kararana kadar bunu düşündüm. Çalan telefonuma bakmazken bu çalan kaçıncıydı bilemedim. Elimi kenarımda duran telefona uzattım ve ekranında okuduğum Kozan yazısıyla bir süre duraksasam da elime alıp açtım telefonu.

" Alo Berfin nerdesin? Konağa geri mi döndün eve niye gelmedin? Kaç kere aradım niye açmadın bir sorun mu var? "

Gözlerime yaşlar dolarken burnumun kemiği sızlamıştı. Sesini duymak bile niye etkilemişti beni anlamadım. " Konaktayım! Başka nerde olacağım! " dedim sessizce ağlarken.

" Do-doğru, doğru tabi...konakta olacaksın tabi..ben de öyle dedim...
güzelim sen ağlıyor musun? "

" Hayır niye ağlayacak mışım ki? "