HEV( ASKIDA)

HEV11

Bağlandı Yollarım Kaldım Çaresiz..

Bu türküyü Kozana armağan ediyorum...

HEV - 11. Bölüm

Arkamı döndüğümde gözüme takılan gözleriyle üşüdüm.Havanın kararmış olduğu ise daha yeni oturdu beynime o gelmişse hava kararmıştı öyle değil mi?

Bir göz hareketiyle Zarini gönderdi.

" Zarini göndermene inan gerek yoktu
...Kalbimde ki kırıkları onarmak isteyen kim hiç sordun mu? " Diye sordum bir cevap beklemedim kahve gözleri görsün istiyordum artık içimdeki tahribatı. " Sen sanıyor musun ki, ben onaramasam onarmana izin veririm? Ben yaralarımla, kabuklarımla, kanayan her zerremle mutluyum yeni yaralar.. istemem...o kadar...senin merhemin cennette olsa girmem ben..."

Deyip üstüme tam oturduğu kadar dar gelen elbisenin etekleri rüzgara çırpınırken yanından geçip gidecekken, belime kapanan elle göğsüne çarptım benim kalbimin sesi arşa çıkarken yüzüme çarpan nefesi içimi gıdıklamamıştı sanki. Kolumu geri kırarken belime yaslayıp göğsüne bastırmıştı beni,
" El insaf!" Dedi bu kadar söz fazla gelmişti herhalde bana göre az dı bile.

" Etmediğin! " deyip çırpındım kurtulmak için faydasız olduğunu kısa sürede anlayınca duruldum
" Etmediğin mi! " dedim sesim kurtulamayınca biraz daha sert çıkmıştı.

" Etmediğim! " Dedi başını zaten biliyorum ben ne halt yediğimi der gibi sallamıştı başını.

Yüzümü yüzüne yaklaştırıp gözlerine nefretin en beyazını siyaha boyar gibi baktım." Zerre umrumda değil! Şu kadar umrumda değil! " Deyip farazi boşta kalan elimi kaldırıp indirdim.Ben biraz daha çırpınırken o biraz daha sıktı.

" Berfin...ayarlarımla oynuyorsun!"
Dediğiyle mümkünmüş gibi biraz daha sinirlenmiştim. O beni mi uyarıyordu! Hızla sert hareketlerimi yarıda kesip " Niye! Ne yaparsın! " Deyip biraz daha öfkeyle baktım.
Biraz daha sokulup iyice yaklaştım,
" Öper misin yine! " diye fısıldadım.
Bakışları gözlerimden dumur olmuş bakışlarla dudaklarıma kayarken ben ise hızla başımı omzuna yasladım ve gizledim kendimi." Aklından bile geçirme! " Diye sinirle söylendim elim omzuma vurmuştum. Bir süre sessiz kalırken ne yaptığımın daha yeni farkına varır gibi uzaklaştım omzundan fakat başıma yapılan baskıyla tekrar omzuna yaslandı başım ve daha yeni anlamıştım bile bile çukura atlamıştım.

Eli geri kırdığı kolumu bırakırken bile bile teslim olmuştum şimdi.
Kollarını kollarımın üstünden sararken bedenim ruhuma elvedayı acı bir notla etmişti.Gözlerim yumulmuşken başını başıma yasladı.
Sadece birkaç saniye böyle kalmaktı tek dileğim...

Fakat aklım başıma gelene kadar çok zaman aldığı kadar çok zaman olmuştu. Onu hızla kendimden iterken hızla vukulanan duygular yarı da kesildi sanki. Arkamı dönüp giderken rüzgara direnen eteklerim kadar çırpınmıştı kalbim.

Herkesin bizi beklediği yere giderken Halis amca Mahfer hanım Zarin Arin Gökhan Bora derken görmediğim bir kaç kişi daha vardı.

Orta masada duran iki alyansa bağlı kurdele kalbime dolanmıştı sanki.
Benim alyanslarda gezinen bakışlarım " Kozan Nerde? " Diye soran Halis amcayla bakışlarım ona kaydı.Ardından Zarinin geldiğini belli eden sesiyle bakışlarım ona kaydı.Herkesten en mutlusuydu belki de.Aşkım da durgundu sabah ki harketliliği tamamen bana olan merakından duyduğu korkulu öfkedendi.

Şimdi ise tamamen aksi gibi durgundu ya da bu duruma üzülüyordu bilmiyordum.O kadar durgundu ki anlamam mümkün değildi bakışından tanıdığım kadını. Hemen yanıma geçen Kozanla bakışları ondan bana döndü ve zoraki gülümsedi. Ben de ona başımı eğip bir sorun var mı diye sordum mimiklerimle o ise başını bana iteleyip sen diye sordu. Ben ise sırf o daha fazla üzülmesin diye dudaklarımı iki yana kıvırıp gülümsedim.