Yirmi Sekiz-ثمانية وعشرون

109 13 10
                                    

Güldü. Sadece güldü. Acının gülümsemesiydi bu.

Eflin yaptıklarının pişmanlıkların altında ezilmişti lanet oldu o merakı istekleri arzuları.

Kanla kaplı vücudunu uzun bir paltonun ardında gizleyerek çöl gecesinin soğuğunda yürüdü.

Şapkasını gözlerine kadar indirdi tanınma ihtimali bile utançtan ağlamak istemesine neden oluyordu!

Gerçeklik. Kendini yitirmişti artık.

Büyük yüceliğe karşı gelmişti.Hadi yüceliği boş verse. Kendi istek ve arzularını yitirmişti.

Her dakika gözünün önüne geliyordu anılar.

Khonshu'nun tapınağı. Kanlar içinde heykelin altında kızıl gözlerin bakışı...

Son anlar yalvarışları ölmek istememişti çok gençti korkuyordu. Custos alemine yalvardı. Neresine haber göndermeye çalıştı. Normalde bir durumla karşı karşıya kalsa hep.

'Anne!..'

Diye ağlardı Eflin Cyra. Ama bu kez yapamadı korkusunu dile getiremedi. Çünkü bu kez korkusu kanını arzulayan annesiydi.

Nasıl bu kadar aptaldı... Nasıl ümit etmişti?Kendi annesinin onu kandırmasına kalbinin beynini baskılamasına nasıl izin verebilmişti.

Çocuktu o. Onu lanet bir yetişkin yapmak istemişlerdi Eflin karşı çıkamamıştı.

Ama duyguları onun çocuk olduğunu haykırmıştı.

Ve bu çocuk büyük Custos'un canını almıştı.

Büyük Custos Universi 'yi öldürmüştü.

Kanla kaplı yüzüne su birikintisinden baktı.

Eflin Cyra bir universi'yi öldürmüştü evet. En zor anında yanında istediği kişiydi kendisini öldürmek isteyen. Neden izin vermemişti? Bu kadar mı boktan hayatı yaşamak istemişti. Annesine izin verseydi ölseydi...

Ama kendini mahvetmişti. Onu öldürdüğü zaman anlamıştı kalbini yaraladığını. Nenesi ve dedesinin bir parçasını evladını almıştı.

Ona iyi bir hayat sunmuşlardı doğum hakkı olarak Universi onun için ölümü seçmişti.Ah annesi... Daha baştan ölsün istemişti haklıydı belki de...

"Şeytandır doğurduğum!Yakın onu öldürün onu!O ait değil!O benden değil!Öldürelim onu!"

Ama karşı çıkmışlardı Siyara'ya.

Eflinin gözleri doldu düşündükleri, duydukları,gördükleri ve yaptıklarıyla.

"Şeytan... Ben şeytanım... BEN ŞEYTANIM!BEN KENDİ KANIMA KIYDIM!"

Eflin'e iyi bakılmıştı onu en iyi şekilde yetiştirmişlerdi ona tüm nimetleri sunmuşlardı.

Karşılığı ne olmuştu?Kıymıştı.

MueaqadHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin