PATRONİÇE

ON ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Karanlık ve rutubet kokan bir odaadayım sadece camdan ay ışığı çok az vuruyordu onu da havadaki sis engelliyordu. Kapının sertçe açılmasıyla irkildim ışıkların açılmasıyla gözlerimi kıstım gözlerim karanlığa alıştığı için yanıyordu gelen ağlama sesiyle gözlerimi zorlada olsa açtım karşımda yerde süngerin üstünde yatan bir bebek vardı ve ağlıyordu yüzünün bir kenarında küçük bir yara vardı yanında bir kadın vardı ve bebeğe bağırıyordu sesi noğuk boğuk gelsene susmasını ağlamayı kesmesini söylüyordu bebek susmayınca kadın daha da sinirlendi ve bebeğin burnunu ve ağzını kapatarak bir süre nefes almasını engelledi ve şuan bende nefes alamıyordum bebek morardıkça bende morarıyordum gözlerim yavaş yavaş kapanırken içeri bir adam girdi ve kadını bebekten çekmesiyle nefes alabilmeye başladım beni görmüyorlarmıydı yanlarına biraz daha yaklaştım adam kadına kızıyordu

"Naptığını sanıyorsun öldürüp balıma iş mi açıcaksın öldürüp benim adımı mı mahallede çıkaracaksın zaten yetimhaneye verip kurtulacağız o zamana kadar Lina'ya dokunmayacaksın birde darp raporuyla uğraşmam"

Kafamda yankılandı o isim Lina, Lina, Lina. O bebek benmiydim. Bu kafın bu adam annemle babammıydı kafamı iki yana sallayarak çıktım o odadan şimdi de karşımda 2 yaşlarında bir çocuk duruyordu bu da bendim bir köşede oturmuş elimdeki kumandayla oynuyorum küçük çocuğun , kendimin yanına gittim elimi kaldırıp saçlarına dokundum o beni gördü gözleri dolu dolu baktı bana korkuyla baktı kafamı çevirmemle arkamda babamın olduğunu gördüm hayır o beni görmemişti bana baktığını düşünmüştüm ama korkuyla arkamdaki babama bakıyormuş babam kızgın gözlerle bana yani küçük savunmasız olan bana baktı küçük ben ürküp iyice duvara sinmiştim babam elimden kumandayı çekip aldı ve kumandayla küçük kendimin kafasına vurdu sert bir şekilde ve benimde vurduğu yer acıdı babam bir anda bağırmaya başlayınca küçük çocuk irkilip aplamaya başladı

"Sabahtan beri bunu arıyorum gerizekalı bilerek vermiyordun dimi hoşuna gidiyordu uğraşmam benimde hoşuma giden şeyler var yapmamı ister misin?"

Küçük kız korkarak kafasını salladı

"Yapma baba"

Babam dediğini duymamış gibi küçük kızı kolundan tutup sürüklemeye başladı benimde kolum acıyordu hatta öyle sıkıyordu ki ben bile dayanamıyordum gözümden bir yaş aktı küçük kız hala yalvarıyordu 2 yaşlarında olmasına rağmen

"Yapma baba yapma yapma"

Babam sürükleyerek balkona çıkardı beni dışarıda kar yağıyordu hemde feci şekilde babam kolumu bırakıp içeri gitti kısa sürede iple dönünce küçük beni balkon demirine bağladı tek elimden küçük kız ağlamaya başladı bende ağladım babam balkondan çıkıp kapıyı kapattı küçük kızın yanına gidip sarıldım o hissetmiyordu beni bunun için daha çok ağladım üşüyordum donuyordum ve uykum geliyordu gözlerimi zorla açık tutuyordum sorna balkona bir karartı belirdi gözlerimi zorla açtığımda karşımda kıvırcık saçlı uzun boylu bir adam vardı tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkartamıyordum küçük benin elini çözdğ hemen sonra hızlıca kucağına alarak ısıttı sardı sarmaladı bende ısındım o ısındıkça ama hala ağlıyordum niye ağlıyorum ki bak kurtarıldım işte niye ağlıyorum.

"Lina Lina uyansana"

Adımın seslenmesiyle bilincim yerine geldi ama hala gözlerimi açmamıştım biri bana sesleniyordu ama ben gözlerimi açamıyordum amına koyim gözlerimde ıslaklık hissettim

"Linaa uyan uyan"

Gelen tanıdık ses uyanmamı söylüyordu niye uyanamıyorum amk kollarımın hafifce sarsılmasıyla gözlerimi açtım karşımda Aytaç varfı