PATRONİÇE

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM

Silahımdaki şarjörü çıkartıp yenisini taktığımda sakladığım masanın arkasından kafamı kaldırıp ateş etmeye devam ettim yükselen sesle ateş etmeyi kestim diğerlerinede ateş etmemelerini söyledim

"TAMAM TESLİM OLUYORUM ATEŞ ETMEYİN YETER"

"Cüneyt al gel şunu"

Başını sallayıp saklandığı yerden çıkarak ellerini başının arkasında tutan adama doğru ilerledi kolundan tutup çeke çeke en tarafa getirince soysuzun bacağından akan kanı gördüm kim vurduyse ellerinden öperim

"Sado doktoru ara hazırlığını yapmaya başlasın"

Telefonunu çıkartıp bizim yanımızdan uzaklaştı
Arabaya doğru yürümeye başladım onuda beraberimde getiren Cüneyt'in yüzünde acı çekmesinden keyif alıyormuş gibi bir ifade vardı sadettin de gelince üçümüz bir arabaya bindik eve geçene kadar bir şey söylemedik tedavisinden sonra çekeceğim sorguya onu eve gelince arabadan indik sadettin ilkte piçin koluna girse de engellemiştim onu korumalardan iki kişi koluna girip peşimizden sürükledi kapının zilini çaldım kapıyı açan hizmetliye başımızla selam verip içeri girdik salonun ortasında durup bize bakan doktor gördüm ilkte beni baştan aşağıya süzdü yaram var mı diye sonra sadettini sonrada ibneyi

"Odaya getirin"

Arkasını dönüp ilerlerken ibneyi sürükleyen korumalarda peşinden gitti bende odama çıkıp duşa girdim ufak tefek çizikler sızlamaya başlamıştı güzel zevk vericiymiş arada çizelim bir yerlerimizi ya duştan çıkıp üstümü giyindim saçlarımı kurutmadan aşağıya indiğimde salona uğramadan doktorun odasına gittim kapıyı açıp içeri girdiğimde puştun bacağına sargı bezi sarıyordu beyaz gömleğinin kollarını katlamış ve bazı yerleri kan olmuştu sarma işini tamamlayınca bana döndü yüzümdeki çiziklere baktıktan sonra ilaç dolabına gidip bir şeyler karıştırdı en sonunda elinde kremle bana doğru gelince bana uzattı

"Ne bu?"

"Cildindeki çizikler için hem iz kalmaz hem hemen iyileşir"

"Gerek yok ona bu ibne nasıl"

"Kurşun çıkışı vardı yani ameliyata gerek duymadım dikiş atıp geçtim işte"

"İyi güzel zaten gerçekleri döksün geberip gidecek"

"Lina"

" Söyle"

"Yaran var mı iyi misin?"

"Yok yaram iyiyimde"

Başını sallayıp uyuyan adama baktı

"Bugün uyanmaz boşuna durmayalım burda"

"Ne zaman uyanır"

"Bilmiyorum yarın akşama kalmaz ama"

"İyi güzel"

Odadan çıktıktan sonra o merdivenlere doğru gidince odasına geçtiğini anladım bende salona geçip içki içip zaferi kutlayan zibidilerimin yanına geçtim banada bir kadeh doldurdular sonrası kaç kadeh getirdi bilmiyorum ama biz sadece sigara ve içki içtik güldük eğlendik ben yorulunca yatmaya diye kalktım merdivenleri çıkınca onu tekrar balkonda sigara içerken gördüm dün anlattığı şeyler aklıma gelince yutkundum yaralarını tekrar kanatmıştık odamı es geçip balkona geçtim yanına gidip sandalyeye oturdum

"Uyuduğunu sanıyodum"

"Hayır adamın yanına inecem bu gece nöbetteyim anlayacağın kriz falan geçirirse diye"

"Bizimkilerden birini koyalım"

"acil müdahale yapabilen varsa koy"

Düşündüğümde yoktu sadece vurulmada kan durdurabiliyorlardı başka bir şey yoktu