PATRONİÇE

YİRMİNCİ BÖLÜM.

CEMİL'DEN

İnsan ne için doğar? Hangi amaçla yaşamına devam eder? Aslında çok bir amacı yoktur var olmanın. Helede 7 yaşınızdayken anneniz tarafından bir kapıya bırakılmışsanız. Terk edilmiş bir çocuğun nasıl bir amacı olabilirdi ki hayatta? Aslında var babamın intikamı. Biz tetikçiler olarak zaten bir çoğumuz intikam ateşiyle yanarız ve bu yüzden birlik oluruz. Benimse almam gereken babamın intikamı vardı. Lina sağ olsun almıştı da. 27 yaşında bir adamım. Ve 7 yıldır Lina'nın örgütündeyim. 20 yaşımda buraya gelmemin sebebi faha önce yanlarında olduğum örgütün polisler tarafından esnelenmesiydi. Kaça kaça bulmuştum burayı. Lina da sağ olsun kabul etmişti. Anlattığımda yardımını esirgemedi aldık beraber babamın intikamını. Ruhu şad olsun iyi adamdı severdi beni. Annemde iyiydi aslında babamın ölümünden sonra kaldıramadı o kadar yükü. Haklıydı da bir şey diyemezdim suçlayamazdım.

"CEMİİL"

Cemil'inizi sikim bir edebiyat yaptırmadınız. Dışarıdan bağıran Cüneyt'e çok kibar bir şekilde cevap verdim.

"NE VAR LAN IRZINI SİKTİĞİM"

"GEL BİRAZ BİR ŞEY GÖSTERİCEM"

Ayağa kalkıp bahçeye çıktığım da karşımda yepyeni bir Bugatti Veyron vardı. Hassiktir canavar gibi mübarek.

"Nereden buldun lan bunu?"

Gururla gülümseyip göğsünü kabarttı omzundaki olmayan tozları silkeleyip kalçasını arabaya yasladı.

"Ben bulurum"

Arabanın etrafını tavaf edip inceledim. Efsanevi bir şey bu. Bahçehe giren Babil arabaya mal mal baktı.

"Çüş."

Cüneyt'le ikimiz güldüğümüzde Babil'in yanına gittik. İkimizde omzuna vurduğumuzda bir adım öne gitti. Biraz daha açılsın rahat olsun diye yakın davranıyorduk ki sevmiştik zaten Babil'i.

"Babil sürmek ister misin?"

"Yok abi sonra bakarız artık."

"Babil mi Nicholas mı?"

"Hangisini demek isterseniz abi fark etmez bana"

"O zaman Nicho"

"Olur abi"

"Lan az rahat ol kasma kendini. Lina'dan korkuyorsan hiç korkma. O öyle sert falan bakar sert konuşur ama hiç gözüktüğü gibi birisi değildir."

"Ne bilim abi ilk girdiğindeki bakışı korkunçtu bir tık."

"Sensin lan korkunç"

Yukarıdan ses geldiğinde hepimiz başımızı yuksrı çevirdik. Balkonda sigara içen patronumuza baltık mal mal.

"Affedin öyle demek istemedim"

Lina güldüğünde sigara izmaritini ona doğru fırlattı. Nicho yana adım atarak izmaritin ona gelmesini engelledi.

"Şaka yapıyorum rahat ol. Çok sesiniz çıkıyor bak sizin yüzünüzden uyandım az daha sessiz olun. Cüneyt arabayı nereden buldun lan?"

"Ayıpsın patron sen beni ne sandın. Vida Murat'tan çaldım gece. Ne biçim adam onlar o kadar girdim çıktım ruhları duymadı."

"Acemiler daha alışırlar. O zaman ilk sürüşü Cemil Aleyna'yı kahvaltıya almaya giderken yapsın. Dimi Cemil?"

Lina biliyordu Aleyna'yı sevdiğimi. Arada da böyle kıyaklar yapıyordu bana. Valla böyle patrona rastlamak zor bu dünyada. Gülümseyip içeri girdi. Valla düştük bir ateşe gidiyoruz cehenneme. Yürek yemil gibi gittim Pala Aleyna'ya aşık oldum. Hayır Cemil bok mu var Aleyna. Kızın son darbesini pala ile vurup adam öldürmek gibi fantezileri var senin aklını sikim gittin kime aşık oldun. Ama gönüldü bu. Hiç bir erkeğe gereksiz samimiyet kurmayan patronumuz bile sevgili yapmış aramızda kalsın yavru köpeğe döndü resmen. Allah Aytaç'tan razı olsun biraz nefes aldık böylece. Cüneyt anahtarı avcuma sıkıştırıp içeri girdi. Arabaya bindim hemen. Telefonumu çıkartıp son aramalardan. 'Palalı Prensesim' kayıtlı kişiye bastım. Ama ne prenses var ya. Bir kaç çalışta açtığında kalbim resmen halaya kalktı tello tello tello can diye halay çekiyordu.