Aptal

Semih ve ben?

Not: Medyada Demir ve Duygu var.
İyi okumalar.
Evden hazırlanıp o bir türlü almak isteyipte alamadığım kolyeyi almak için çıktım. O kolyeyi neden almak için direndiğimide bilmiyordum ayrıca. Evet kolye çok harikaydı ve ben o kolyeyi gerçekten istiyordum.   Bazen ulaşamadığınız şeyler size daha da çekici gelebilir değilmi? Yani bu kolyeyi almak istememin tek sebebi bu. Başka bir şey değil.
Tabii kide değil Duygu. İç sesimle boğuşurken zamanın ne kadarda çabuk geçtiğini ve bu şirin mi şirin dükkana ne ara geldiğimi fark etmemiştim bile. İçeri girdiğimde bu Misha Gabriel' e benzeyen şu inatçı  çocuk beni gördüğünde hiç görmek istemezmiş gibi göründü. E çoçuk bir taraftanda haklı tabi.
"Kolye için geldiyseniz eğer  boşuna zahmet etmişsiniz."
"Neden?"
"Çünkü dün satıldı."
Bu cümleyi duyunca resmen başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Doğru mu söylemişti yoksa ben mi yanlıs anlamıştım.
"Pardon?"
"Satıldı işte."
"Hani satılık değildi?"
"Evet satılık değildi. Kararım dün değisti."
"Ama..."
"Alabileceğiniz başka kolyelerde var."
"Hayır bayım başka kolye istemiyorum."
"Mert"
"Anlamadım?"
"Adım Mert."
E bu ne alakaydı şimdi.?
Ah tanr yoksa bu çocuk onun için mi buraya geldiğimi sandı.
""Şey yanlış anlamanızı istemem. Si, bayım deyince adımı söylemek istedim."
Şimdi jeton düşmüştü bende. Bende kafamda hemen bir sürü tilkiler dolaştırmaya başlamıştım.
"Bende Duygu."dedim. Ve  sonra devam ettim.
"O kolyeyi başkasına satmanıza çok kırıldım."
"Aslında sizin için başka bir tane daha yapabilirim."
Bu da ne oluyordu şimdi? Benimle dalga mı geçiyordu. Yada bana yavşamaya mı başlıyordu.
"Madem aynısını yapabilirdunuz peki neden o kolye satılık değildi."
"Çünkü..." dedi ve sustu. "boşverin."
"Peki." dedim ve ordan çıkmak üzere ayrılmıştım ki bu Misha' nın aynısı çocuk arkamdan "Duygu" diye seslenmişti. Kısa bir şaşkınlığın ardından dönüp "efendim?" diye yanıt verdim.
"Henüz cevap vermediniz."
"Ne için?"
"Kolye için."
"Evet." dedim gülerek ve sonra çıktım.
Yalnız kafam soru işaretleri ile doluydu. Kolyenin satılık olmadığını söyleyip duruyordu ve sonra bir anda da satıldığını söylemişti. En ilginç olan ise kolyenin aynısından bana yapmak istemediydi. Gerçekten çok tuhaftı.
*     *     *
"Geldin mi Duygu?"
"Yok daha yoldayım... Bu da soru mu şimdi anne. Burda olduğa göre?"
"Tamam abartma."
"Hemen sinirlenme sende."
"Sinirli değilim."
"Belli oluyor. Harun amca ile aranızda kötü bir şey mi gecti."
"Hayır."
"Peki o halde ne?"
"Semih."
Aslında bölüm yüklememeyi düşünüyordum. Fakat bazılarınız mesaj atmıştınız dayanamadım bende. Ve bu kadar bekletmek istemezdim. Bazen sevdiklerinizin rehperliğini kaybetmmek istemezsiniz.