KORKUNUN ESİRİ

KAZA

Öncelikle her kese merhaba :) Bu kitap hiç bir yerden alıntı değildir.Yaşanan olaylar gerçek değildir, tamamen hayal ürünüdür.

Bu benim ilk kitapım.Destek olursanız ve yorumlarsanız çok sevinirim.Olumlu ve ya olumsuz her türlü yoruma açığım.Votelerinizi eksik etmeyin))
Iyi okumalar...❤️

Ben Victoria 22 yaşındayım.Aradan 6 sene geçti. Ama ben o olayı hala atlatamadım.Annemin sesi hala kulaklarımda yankılanıyo...

Ocak ayıydı.Havalar iyice soğumuştu.Durmadan kar yağıyordu.Her yer bembeyazdı karı severim ama okul bu hafta zor geçiyodu sınavlar ödevler hiç mutlu değildim.Annemin beni çağırdığını duydum.

-Kızım hadi ama geç kalıcan.Hazırlanmadınmı hala?
-Geldim anne, hazırım.

Aşağı indim hızlıca kahvaltımı yaptım.Okul servisi kapıdaydı.Tam zamanında.

-Merhaba Victoria.
-Selam Diana.Nasılsın?

Diana en iyi arkadaşım hatta okuldakı tek arakadşım diye biliriz.Çok sosyal birisi değildim.Ama Diana benim için çok farklıydı.

-Kötü...hep şu ödevler bi bitmediler.
-Üzülme tatlım zaten kış tatiline 1 hafta kaldı.

-Evet haklısın.Annemlerde gidicek.Anneannemlere.Yeni ev almış taşınmış  dedemde rahmetli olunca hepden yalnız kaldı kadıncığaz.Annemlerde onu ziyarete gidicek rahatı falan yerindemi diye. Bende gitmek isterim ama yol çok uzak yol beni tutuyo biliyorsun.Onlarda gidince hepden yalnız kalıcam.

-Ben varım ya işte.
Dedi ve bana sarıldı.Bende ona sarıldım.
-Size gelirim kız-kıza takılırız.Hiç yalnız kalmazssın.

Otobüs durdu.Her kes indi.Hiç gitmek istemiyordum okula o suratsız hocalar alaycı çoçuklar ve bir sürü dedikodu klasik okul işte.Bende indim ve o meşhur ses... Zil çaldı.

Ders bitdi.Okul sanki hayvanat bahçesiydi az kalsın eziloyordum.Birisi kolumdan çekiştirdi.Döndüm arkamı.Dianaymış.

-Beklesene beni.Ne bu acele?
-Eve gidip yastığa sarılmak istiyorum.Tabi lanet olası ödevler biterse.

-Bize gelsene, beraber çalışırız.
-Hayır gelemem.Birincisi hava soğuk üşüyorum.İkincisi gece hiç uyumadım.Uymak istiyorum.

Gülümsedi ve dedi:
-Uykucu Viki.

Servis gelmişdi.Yorulmuştum, eve gidip pijamaları giymek için sabırsızlanıyordum.Sonunda eve vardım.Dianaya hoşçakal diyip, eve koşdum.

Annem daha gelmemişti, babamda yoktu galiba işi uzamış yoksa şimdiye evde olurdu.Neyse ev benim.Yemeğimi yedim hızlıca.Pijamalarımı giydim.

Pencerden dışarı baktım kar iyice artmışdı.Bu gidişle her yer buz tutucak diye düşündüm.Kendime sıcak kahve hazırladım.Biraz dışarıyı seyir edip, ödevlerimi yapmaya başladım.

3 saatin sonunda nihayet bitdi.Uykum yoktu.Ne yapsam diye düşündüm.Bilgisayarı açtım ve internetde gezindim yoğun kar nedeniyle baya kaza olmuşdu.İç karartıcı haberleri geçdim.

Film izelemek kararına geldim.Ne izlesem diye düşündüm.Korku filmeleri vardı, vizyonda birini açıp izledim çok heyecanlıydı ve nihayet sonunda her kes öldü bi baş karakter sağ kaldı klasik filmler işte ama korktucuydu.

Evden sesler gelmeye başladı dur bi saniye kimse yoktu evde bu sesler ne kendi kendime sakin ol Viki kimse yok dedim.Ses odama yakınlaştığında yorganın altına girdim.

-Viki tatlım? Noldu neden saklandın?
Annemmiş gelen.
-Sen ne zaman geldin?

-Bir saat önce.Seni sesledim bi süre hanımefendi ama ses yoktu merak edip bakayım dedim.
-Ha anne film izliyodum ya duymamışım.