Encanto - The Magic World

Bölüm-35/Biliyor

~Günümüz-Kamila'nın gözünden~

Kapının ritmik çalışı, derin bir nefes ve ayağa kalk! Dünde bunları yaptım ama bugün daha farkılı... Bugün olucak,bugün kapımı açıcağım. Bu lanet belirsiz güçlerim yerine kontrol edebildiğim tek bir gücüm olucak. Bir güç...

Saçımı tararken düşünüyordum. Kapı açıldı, yerimden sıçradım ve hızla elimdeki tarağı kavrarken diğer elimle kapının açıldığı yere tutum.

Buruno=Sakin ol,sakin. Benim...

Derin bir nefes aldım. Tarağı masaya koydum ve masaya yaslandım,elimden destek alarak. Diğer elim ise hızla inip kalkan göğüsümde tuttum.

Bruno=Evet böyle sakin ol... Şimdi beni yavaşça aşağı indirir misin?

Bruno'ya baktım. O havadaydı,gözlerim yem yeşildi. Bir kez daha derin bir nefes aldım ve yavaşça onu aşağı indirdim.

Bruno=Teşekk-

Bir anda ışık hızıyla ona sarıldım.

Bruno= -ür ederim...

Şaşırdı. Bana şaşkın bakışlarını hissettim. Haklıydı sevilcek biri değildim ben. Kollarımı onun üzerinden çekiyorken o da bana sarıldı. Yanağını başıma koydu. Çok sıkıydı sarılması.

Bruno=Her zaman yanındayım,ne yaparsan yap her zaman seninleyim bunu bil.

Ona baktım olumlu biçimde kafamı salladım.

Bruno=Bugün çok güzel geçicek merak etme.

Kamila=Bunu gördün mü?

Heyacanım, onun üzgün yüzüyle geri çekildi.

Bruno=Aslında ne olucağını görmekten korktum. Ama sen sakın endişelenme. Senin birşey yapıcağını düşünmüyorum, ben yürüyen felaketim biliyorsun he he hee.... Herşey iyi olucak ve dediğim gibi her zaman senin yanındayım,her kararında...

Her kararım... Ne demek bu?! Tüm kararlarım mı? Kuzenime aşık olmam ona bunu söyleme kararım bile mi?! Yoksa...

Bruno=Hadi Kamila asma suratını. Bugün çok özel bir gün. Saçını tarama sadece giyin yemeğe gel. Saçların annenin ki gibi asla düzleşmeyecek,onları kabartıyorsun...

Hüzünle gülümseyip odadan çıktı. Şuan dedikleri üzerine düşünemezdim. Ülkedeki ekonomi sorunu varken ünlülerin sevgililerini konuşmak gibi olurdu:)

Biraz daha düşündüm. Acaba bir gelecek mi gördü,bizimle ilgili. Ama Camilo bana bir cevap vermedi.

Kahvaltıda dünkü gibi somurttum. Düşünüyordum. Bruno biliyor muydu? Bizi görmüş müydü? Belki birşey duy... DUYMAK!

Kamila=Has s!kt!r...

Kahvaltıda ki herkes bana şaşkınlıkla bakarken ne diyeceğimi bilemedim.

Kamila=Özür dilerim... KAHVE, evet kahve çok sıcaktı... Şeyy ben doydum afiyet olsun size...

Abuella=Kamila karnını doyurduysan kalk. Bugünlük affediyorum,özel bir gün diye. Bir daha duymayayım!

Kamila=Tabi tabi özür dilerim...

İsabella=Sakın evden çıkma hazırlayacağız seni.

Kamila=Tamammm....

Hızla kalkarken Camilo'ya dokundum. Yüzünü görmek isterken istemiyordum. Çok farklıydı duygularım...

Camilo=Bunları alayim ve kalkıyim. Malum hazırlanıcağım.

Dolores=Az yedin.

Perpa=Aman bırak Dolores,gitsin çocuk. Kamila'nın sakinleşmesine yardım eder.

Evet tüm olanları duydum ve gördüm. Güçlerini kontrol ettiğim zamanlardan. Tedirginliği her şeyi bozup görünmezliğimi kaybetmeden eve girsem iyi olucak.

Kapımın önünde Camilo'yu bekliyordum. Ağzında yemekle bakınıyordu. Sanırım beni arıyordu.

Kısık sesli bir ıslık çaldım. Beni gördü ve merdivenleri ağır ağır çıkarak yanıma doğru yürüdü.

Camilo=Kami-

Hızla elimi ağzına götürerek ağzını kapadım. Diğer elimle sus işareti yatım. Önce anlamamış gibi baktı sonra eline baktı. İkimizin yanakları kızarırken elimi ağzından çektim.

Nefes aldım ve bileğinden tutup odama çektim.

Yanakları kızarıktı hala. Büyük ihtimalle benim de yanaklarım hala kızarıktı. Elimle bir dakika yaptım ve nefesim düzene girsin diye gözlerimi kapattım. Güçlerimi istemli kullandığında yoruluyordum.

Gözlerimi açtım. Bana yakındı. Elini saçıma götürdü ve saçımda duran bir yaprağı aldı. Yaprağa bakarken gülümsedi. Çok tatlı duruyordu ben de ona bakarken gülümsüyordum.

Yaprağı alırken saçım bozulmuştu sanırım. Saçlarımı dikkatle düzeltti. Dudakları, kızarmış yanaklarına kadar uzanıyordu; gülüşü çok güzeldi.

Bakışları gözlerime çevirdi. Yine birşey söyleyecekti. Ben de yine elimle ağzını kapadım. Ama bu sefer hızla çektim. Bir an için çok yakındık. Sonra hemen kendime geldim. Bir kağıt ve kalem aldım.

'Bruno benim uykulu ve sahroş halimle sana söylediğim saçma şeyleri duymuş ve gerçek sanmış sanırım.'

Camilo;
'Sahroş ve uykulu mu?'

Kamila;
'Evet. Yanlışlıkla kahve ve b!rayı karıştırmışım. Çok uykum vardı ve aynı şişedeylermiş. Neyse konumuz bu değil!'

Camilo sinirle bana baktı. Üzgün görünsede kızgındıda. Ayağa kalktı.

Camilo=Yapıcak birşey yok. Hazırlan sen de benim de hazılanmam lazım.

Daha söyliyeceklerim bitmeden beni odada bırakıp gitmişti... Dolares bizi duydu,hem o gün hem de bugün. O söyledi belki de Bruno'ya.

Bugün ne güzel bir gün gerçekten Bruno. Asla beraber olamayacağım kuzenime aşığım ve aramı şuan anlamadığım bir biçimde bozdum, sen aşık olduğumu biliyor olabilirsin. En önemli ve en büyük sorun ise Dolores beni dinliyor!

Selamlar canlarım. İsteğiniz üzerine hızla devam ediyorum kitaba. Eski bölümlerden unuttuklarım var o yüzden bazı yerler karışmış olabilir ama ana fikir hep aynı. Merak etmeyin sizin desteğinizle bu kitap bitecek. Sizlerden tek ricam olabildiğince yorum atmanız olacak. Çok teşekkür ediyorum hepinize. Görüşürüz...