Encanto - The Magic World

Bölüm-37/Pedro

~Kamila'nın Gözünden-Günümüz~

Getirilen suyu içiyordum.

Abueloyu, kötü olan diğer, Abuelamın anlattığı kadarıyla biliyordum.

Yine de korkuyordum. Ölmüştü o.

Pepa=Kamila onunla konuşabiliyor musun?

Bruno=Yo yo yo yoo... Bu tehlikeli olabilir.

Bruno çok endişeliydi. Benim sterese girdiğim zamanlardaki gibi, o da ileri geri gidip duruyordu.

Pepa'yı uyarırken yeşil panosu ile beni sardı ve kulaklarımı kapadı. Neler olduğunu anlamadan göz ucuyla baktım ona. Sanki o da Abueloyu görücekmiş gibi korku ve telaşla sağa sola bakıyordu.

Pepa=Bruno çok garip davranıyorsun. Ben Papam ile konuşmak istiyorum!

Julieta=Ben de onunla konuşmak istiyorum! Hem Mi Mama onu özlemiştir...

Alma da bir kenarda gözleri yaşlı oturuyordu. Onu bu kadar güçsüz ilk kez görüyordum.

Bruno=Az önce ne oldunuz gördünüz. Kamila şuan konuşamıyor bile kendine gelmedi!

Pepa=Kamila iyi misin?

Bruno=Tabi ki değil!

Julieta=Bruno lütfen ama. Kamila ne gördüğünü anlatmak ister misin? Bir su daha getiriyim mi?

Kafamı iki yana hayır biçiminde salladım. O anılar sonrası Abueloyu fark etmedim. Belki gitmiştir...

Bruno=Bayan çok düşünceli su getirmek yerine ona zaman ver!

Julieta=Çok ağır konuşuyorsun.

Pepa=Biz Papamız ile konuşmak istedik sadece. Sen tuhafsın tamam mı? Onu görmek istemiyen bri manyak!

Julieta=Şimdi sen kırıcısın Pepa. Lüyfen kavga etmeyin.

Pepa şimşek bulutu gitsin diye saçlarını elleri ile taramaya çalışırken Bruno'nun gözleri dolmuştu.

Bruno=Siz ben değilsiniz...

Bir anlık sessizlik oldu. Julieta benim haricinde tüm kuzenlerimi dışarı çıkardı.

Bruno=Siz ben değilsiniz. Ne olursa olsun sevildiniz. Pepa annem sana kızardı ama halk seni çok severdi. Julieta seni anlatmaya gerek yok. Seni sevmeyen yok. Ama ben... Kimse istemedi ve sevmedi beni. Her zaman babamın benimle gurur duyduğunu düşündüm. Bu hayellim yok olsun istemiyorum.

Kapadığın gözlerimi açtım. Julieta ve Pepa, Bruno'ya sarılıyordu. Gülümsedim ve yanımda Abuelo Pedro'yu görünce çığlık atıp totişimin üstünde kanepede geri geri gitmeye başladım.

Bruno yanıma geldi. Ona sarıldım.

Kamila=Nolur ya ben seni görmek istemiyorum. Çok korkuyorum. Sen öldün! Benim gücüm bu olamaz.

Abuelo=Lütfen sakin ol Kamila. Oysa her şeyi çözmüştün.

Kamila=Bu ne demek oluyor? Neyi çözmüşüm?

Abuelo=Öncelikle benden korkmana gerek yok. Casita aslında benim. Ailem için kendimi feda ettim. Ve onlara verilen hediyeler gibi onları izleek,yardım etmek,dinlemek,sarılmak... Bunları yapabilmek bana verilmiş bir hediye.

Kamila=Bu inanılmaz. Peki benim hediyem?

Abuelo=Hediye konusunda çok kararsız oluşun buna sebep oldu.

Kamila=Ama diğerlerinde de olmuştur bu kararsızlık.

Abuelo=Evet, belki. Ama senin durumun daha farklı.

Kamila=Nasıl daha farklı?

Abuelo=Zaman Kamila... Herşeyin bir zamanı var. Bu zaman beni görmen gereken zaman. Bu sorunun cevabını da alıcaksın merak etme.

Kamila=Teşekkür ederim.

Üç kardeşe dönüp gülümsedim. Soru işaretiyle bakıyorlardı.

Kamila=Casita aslında bize verilen bir hediye değil. Casita, Abuelo Pedro. Bizimle bir şekilde iletişime geçmek onun hediyesi.

Pepa=Bunca zaman bizle miydi?

Abuelo=Her saniyesine kadar.
(Abuelo ne derse Kamila onun aynısını diyor. Buraları birebir konuşuyor gibi yapıcağım daha iyi olur bence...)

Julieta=Seni göremez miyiz?

Abuelo=Bunum bir yolunu bulmak için çok çabaladım ama şuan bu mümkün değil... Sanırım...

Alma=Seni çok özledim my love mi amor...

Abuelo=Ben de seni ama her daim yanındayım.

Nerdeyse herkes ağlamaklıyıdı. Hatta Abuella'nın gözlerinden yaşlar akıyordu.

Bruno kapşonunu kapamış yere doğru bakıyordu.

Abuelo ona baktı gülümsedi.

Abuelo=Seninle çok gurur duyuyorum evlat...

Bruno'nun yanına gittim.

Kamila=Seninle çok gurur duyuyormuş.

Bruno'nun gözleri parlarken başını kaldırdı. Acı gülümsemesi vardı yüzünde.

Onun omzunu tutuyordum. Ona doğru bakarken Abuelo da benim omuzumu tuttu.

Bruno=Baba?

*Tam yerinde bitiriyorum. Olabildiğince yazmaya çalışıyorum ama kitap dışı aktivitelerim çok bu yüzden bazı günler kitabın yeni bölümünü atamıyorum. Kitap için kapak yapmakta zor olabiliyor. Ama kitap biticek merak etmeyin. Görüşürüz...