Encanto - The Magic World

Bölüm-36/Abuelo!

~Kamila'nın Gözünden-Günümüz~

Birazdan tören başlıyacak... Gerkinliğim anlatılamaz boyutta. Benim artık bir tane gücüm olucak sadece bir tane...

İsabella ve Mirabel'in diktiği harika elbisenin içinde korkudan bir o yan bir bu yana yürüyordum.

Tören için gerilmişken aklıma Camilo geliyor ve üzülüyordum. Kavgalı olmaktan nefret ediyorum.

Pencerede durmuş tırnağımı yerken birden bir kağıt uçak odama süzüldü.

Merakla aldım ve dışarı baktım. Aşağıda kimse yoktu. Kafamı kaldırdım ve dibimdeki ağaca çıkmış Camilo'yu gördüm. Yani saçlarını ama evet kesinlikle oydu. Bir şey demedim sadece arkamı döndüm ve notu okumaya başladım.

'Ben senden çok özür dilerim Kamila. Çok bencilce ve düşüncesizce yaklaştım. Sadece kendi sorunların varken kafamı çok karıştırdın. Bir sürü şey oluyor ve sana patladım üzgünüm. Bugün senin için çok özel biliyorum. O yüzden yanında olduğumu bil. Herşey yolunda gidecek. Bugün çok güzel geçicek. İstediğin an yanına gelmeye hazırım...'

Biraz daha rahatladım. Hatta içimdeki sıkıntı mutluluğa döndü. Bu kadar büyük sıkıntıları unutturabiliyordu Camilo'nun sevgisi.

Ya neden bu kadar iyi hissettiriyordu?

Notu koymak için çekmeceyi açtım. Ama Casita kapadı.

Kamila=Hadi ama Casita bu çok hoş bir not.

Çekmece açıldı ve notu içine koydum.

Kapım çaldı.

Perpa=Selam canım. Vakit geldi,herkes seni bekliyor.

Kamila=Tia Pepa yanlış anlama ama bu tür şeylerde babamın yanımda olmasını tercih ederim. Bu bir gelenek değil mi?

Pepa sıcacık gülümsemesiyle onayladı beni. Bruno'yu getirmeye arkasındaki küçük güneşle gitti.

Ben de kafamı kapıdan çıkarıp dışarı baktım. Çok kalabalıktı. Birden soluk yeşil kumaşı gördüm. Bruno ne yapacağını bilmez şekilde telaşla etrafına bakınırken gözlerden biraz daha uzaklaşmak için kapşonunu kapamıştı.

Sonra bana uzaktan bakarken gülümseyen Camilo'yu gördüm. Gözlerimiz değer deymez gözlerini kaçırdı.

Sandalyeye oturup ayağımı stresten sallamaya başladım.

Bruno=Kamila.

Kamila=Mi papa.

Bruno'ya sarıldım. Ona baba demek artık garip gelmiyor gibiydi.

Çok sıkıntılı duruyordu.

Kamila=Bugünle ilgili birşey mi gördün?

Bruno=Ne ben mi? HAYIR! Hayır yani neden göreyim?

Kesinlikle birşey saklıyordu.

Bruno=Herşey güzel merak etme Kamila hadi tut elimden gidelim. Gerilme sakin ol. Ben yanındayım,ailende yanında.

Beni odadan çıkardı ve yukarıda olucağını söyledi.

Perdelerin arasından çıktım. Wow gerçekten burası kalabalık ve tek bir çıt sesi bile yok. Herkes bana bakıyor ve hareket edemiyorum.

Ailem bana sıcak gülümsemeyle bakıyor, Bruno'nun gülümsemesi gerçekten çok içtendi ama Alma benim hareket etmemden gerilmişti. Adım atamıyordum...

Gözlerimi kapadım ve ileri yerine geri adım atıcakken birinin ayak seslerini duydum. Gözümü hafif araladığım an elimi biri kavradı. Gözlerimi açtım ve Camilo tam yanımda duruyordu. Fısıltılar vardı ama ne denildiği anlaşılmıyordu.