Verboden Liefde ✓ (Eclipse series #3)

Chapter 14

Mizyhyl Ranca PoV

"Luan, are you still okay?" tanong ko kay Luan habang pinapaypayan si Haru, si Luna ang pinapaypayan ni Luan ngayon, mas maselan daw kasi ito.

"Hmm" he nod. We only used one phone as flashlight at sa gitna n'ya iyon nilagay, kaming dalawa ang nagpaypay sa dalawang kapatid n'ya gamit ang pamaypay na abaniko na bigay ni tita Heaven.

"Do you think you will still be thankful even after what will happen in you and your siblings in staying here?"

"I would still be thankful. Para sa amin parin naman 'tong mga 'to, may point naman kasi talaga na kailangan masanay kami sa mahirap na buhay para kung biglaan kaming mamulubi ay hindi kami mahihirapan" he even chuckled after saying that.

He really has a good heart and understanding mind. Good for him, people around him was really lucky, even me we're lucky to the point that he really deserve better than anything. I hope he fulfill his dreams, even the tiniest one.

"Are you... still mad?"

"No, I'm not really that mad. I'm just tired and want to rest properly yet this shit happened"

Natigilan ako at kinagat ang ibabang labi. Tinignan ko kung may pawis pa si Haru at wala naman na kaya napatingin ako ulit kay Luan, I'm not sure if he's staring at her sister or in the floor.

Napatingin ulit ako kay Haru nung maramdaman na may humawak sa pajama na suot ko. Gising si Haru.

"Ako na, kuya Luan is tired, pakiuna na s'ya please" he whispered, parang ayaw n'yang iparinig kay Luan.

Agad akong ngumiti at tumango, binigay ko sa kan'ya ang pamaypay at s'ya na ang nagpaypay sa sarili n'ya, dinamay pa n'ya si Luna kaya napatingin tuloy sa kan'ya si Luan.

"Why are you still awake? Hindi ka ba makatulog?" malumanay na tanong ni Luan sa kan'ya bago hawiin ang buhok nito.

Tumayo naman ako sa kinauupuan ko para lumipat sa tabi ni Luan, dala ko yung unan ko, sa kan'ya nalang ako tatabi.

"Nag papaantok pa'ko, kuya" sagot ni Haru, sinundan ako ni Luan ng tingin hanggang sa makarating ako sa pwesto n'ya.

"Matulog ka na, papaypayan kita" mahinahong sabi ko bago maupo sa tabi n'ya.

"Paano ka?"

"Matutulog ako pag nakatulog na kayo, hindi pa naman ako inaantok eh" ngiting sabi ko bago kuhanin ang pamaypay sa kamay nya. Mahina kong tinulak ang balikat n'ya at tinapik ang unan n'ya para mahiga na s'ya.

"Alright, Ako pa talaga ang umastang ganito, I'm sorry, I'm just really tired. Babawi ako bukas, promise" he chuckled, nahiga s'ya pero nanatili sa'kin ang tingin. "Lady, I'm sorry for being a burden this time"

"Luan, you never been a burden, you will never be" my fingers brushed his soft hard while smiling sweetly.

"Can I put this aside? Baka madagnan mo" sabi ko habang nakaturo sa salamin n'ya, agad naman s'yang tumango at hinayaan nalang akong tanggalin ang salamin na suot n'ya. Muli akong tumayo at nilagay yung salamin n'ya sa papag bago bumalik sa pwesto ko.

"Good night Lady" I immediately smiled and nod. "Good night"

Luan held the hem of my shirt before closing his eyes. Para s'yang bata hahahaha ganito pala s'ya mapagod. Pinaypayan ko nalang s'ya habang mahinang tinatapik ang braso. Nakapatong yung isang braso n'ya kay Luna at abot kay Haru habang ang isa naman ay nakahawak lang sa laylayan ng damit ko. 

Ilang minuto lang ay tuluyan na nakatulog si Luan, mahina itong humihilik gaya ng dati at nawala narin ang hawak sa mga kapatid at sa damit ko. Wala kaming kumot dahil pinangsapin namin iyon. Nakatulog narin si Haru pero hindi pa malalim ang tulog nito, nakita ko kasing ginagalaw pa n'ya ang daliri n'ya na parang kumukumpas pa, nag iimagine pa siguro, ganyan din ginagawa ko kapag hindi makatulog eh hahahaha, nakadantay pa ang braso kay Luna na mahimbing narin ang tulog.