Manolya'm (BxB)

Manolya

Okula yakın bir çocuk parkının yanındaki kamelya da oturmuş çiğ köfte dürüm gömüyorlardı. Nart'ın itiraf etmesi gerekirse İsmail ile karşı karşıya oturmak iştahını kapatsa bile kafasını kaldırmadan yemek yemeye devam etti.

En sevdiği şey olmasa bile çiğ köfte onun için her zaman özel olmuştu. Tadı hoşuna gidiyordu.

"Mmmm! Çiğköfteğ çokk güzell!!" diyen Ahmet'e gülerek baktı. "Boğulacaksın oğlum yavaş ye." diyerek uyardı Süleyman Ahmet'i. Onu takmadan koca bir ısırık daha alarak çiğnemeye başladı.

Efe ise ağzının yanmasından şikayet ederek yiyordu. Ayranı bitince Nart ona kendininkini uzattı. Hiç geri çevirmeden aldı kumral oğlan. Yoksa acıdan dilinin düşeceğini hissediyordu.

Yemek bittiğinde koyu bir muhabbete daldılar. "Açelya ile evlenemezsem ne yaparım bilemiyorum." dedi dudaklarını ısıran çocuk.

"Abartma hele!" İsmail'in konuşmasıyla onaylar anlamda kafasını sallayan Süleyman "Evet alt tarafı bizden kıskandı." her ne kadar ciddi görünse de dalga geçiyordu.

"Siz anlamazsınız oğlum hepiniz sapsınız." Atarla söylediği şeye kendi kendine güldü. "Harbi lan! Siz niye sapsınız?" Süleyman dudak büzdü. "Bize niye soruyorsun? Aha! Karşında iki tane yakışıklı oğlan varken hangi kız bana bakar? Bana bakmaları için sizinle dolaşmayı bırakmam lazım. Ama ben agalarımı satmam kardeş." dedi Ahmet'in sırtına sert denilemeyecek şekilde vurarak.

Nart utandığı için kafasını eğerek gözlerini kıstı. Eliyle ensesini ovuşturdu. "Yanlış dedin Süloo." son kelimeyi uzatarak söyleyen esmere baktı Nart.

Esmer göz teması ile gülümsedi istediği şey buydu. "Yakışıklı bi olân..." eliyle kendini gösterdi "...ve yakışıklı  bi at hırkızı." gülümsemesi büyürken Nart ona baktı sadece. "En azından yakışıklı olduğumu inkar etmiyorsun esmer güzeli." İsmail cümlenin sonunda kaşlarını olabildiğince çattı.

"Siktir lan ordan ibneye bak hele! Neymiş? Yakışıklı olduğunu inkar etmiyomuşsum." Ahmet anında kahkaha atarken Süleyman ve Efe alttan alttan güldü.

"Amaa! Ne çığrışıyonuz!"

***

"Sana gitme demicim,
Üşüyon çeketimi al.
Günün en gözel saatleri bunlar,
Yanımda kal.
Sana gitme demicim,
Gene de sen bilin.
Yalan istiyosan yalanlar söyleyim,
Incınırsın.
Sana gitme demicim,
Amma getme Lavinia.
İsmini gizlicim,
Sen de bilme Lavinia."

Bütün sınıf gülmekten ağlamaya başlarken Edebiyat öğretmenlerinin kırmızıya çalan ela gözleri bir saniye bile ayrılmadı esmer oğlandan.

İsmail'in elinde değildi. O böyle konuşuyordu. Böyle duymuş böyle öğrenmişti. Gözleri sarı oğlanın yeşilleriyle buluşurken gözleriyle onu titretti İsmail. Bu haline dudağı kıvrılırken onu azarlayan hocayı fark etti.

"Po! Hocam ben niddim ben?!"

"Düzgün oku." Hocaya ters ters baktı "Hocam ben böyle konuşuyom. Şivem böyle." dediğinde hoca onu yerine oturttu. İsmail sinirlenmişti. Niye kızıyordu ki şimdi!

"Gitme demicin mi İso?" diyen yeşil gözlere baktı. "Ne dicim kal mı dicim Manolya!?" dedi öfkeyle. Nart ise söylediğine şaşırmıştı. Manolya derken hakaret mi etmişti. Genel kültür bir yerde tükeniyordu. Ona bakan İsmail'i fark etti. "Çok bakma İsocuğum aşık falan olursun sonra." dişlerinin arasında gülen sarı oğlanın söylediği ile yutkunup önüne döndü.

***

"Her yerim ağrıyor." sızlanarak içeri girdi. Kendini yatağa attığı zaman sırtıyla buluşan yumuşak yüzey ile gözlerini kapattı. Şuan herşeyden çok uyumak istiyordu.

"Ben çimmeye gidiyom." diyen esmere baktı. Ne demişti o?

"Nereye?" diye sordu hiç rahatını bozmadan. "Çimmeye!" dedi sahte bir öfkeyle. "Ne?" diye sordu. Anlamıyordu. İsmail de bilmiyordu ki sağır mıydı?

"Çimmeye, çimmeye istiyosan sen de gel beraber çimek!" dediği sarı oğlan ona anlamamış bakmaya devam ederken çıktı odadan. Efe kıkırdadı ve Nart'ın yanına oturdu. "Banyo yapmaya gidiyor." dediğinde 'Haa' gibi bir ses çıkararak yatmaya devam etti.

***

Bölüm biraz aceleye geldiği için kontrol etmedim. Aslında dün gelicekti ama bir dönem boyu yapmam gerken şeyi bir güne bırakınca....

Neyse yavaş yavaş Nart ve İsmail'i yakınlaştırıyorum.

Diğer kitaplarıma da bakabilirsiniz.

🕊️Oy ve yorumlarınızı bekliyorum🕊️