Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"...η σκιά της νύχτας πέφτει πάνω μου..." 24

"...Εχω τρείς κόσμους. Μια θάλασσα, έναν ουρανό κι έναν πράσσινο κήπο: τα μάτια σου. Θα μπορούσα αν τους διάβαινα και τους τρείς,να σας έλεγα που φτάνει ο καθένας τους. Η θάλασσα, ξέρω. Ο ουρανός υποψιάζομαι. Για τον πράσσινο κήπο μου, μη με ρωτήσετε..." Ν. Β.

"Τα βρήκα αυτά που ψάχνεις" του είπε διστακτικά. "Μαλάκα να ξέρεις οτι θα μπλέξεις... εαν..." προσπάθησε να τον συνετήσει αλλά ο Στράτος τον διέκοψε "άσε το κύρηγμα.. ξέρω τι κάνω". Κανείς τους δεν μίλησε για λίγο, ακούστηκε η κοφτή ανάσα του Άλκη στην άκρη της γραμμής "δεν αξίζει για μια γκόμενα ρε φίλε...αν δεν πάει καλά ξέρεις καλύτερα απο όλους πως μπορεί να σε καταγγείλει, έχεις σκεφτεί το σκάνδαλο;" έκανε μια τελευταία προσπάθεια ο φίλος του. "Το μόνο που σκέφτομαι αυτή την στιγμή είναι πως θα χωθώ ανάμεσα στα πόδια της, κατάλαβες; Για όλα τα άλλα χέστηκα!" του είπε έντονα και έπειτα συνέχισε "πότε θα τα έχω;". Ο Άλκης δίστασε για λίγο "στο τέλος της άλλης εβδομάδας, θα μου τα φέρουν, τα παρήγγειλα μαζί με άλλα φάρμακα, για να μην κινήσω υποψίες στον προμηθευτή". Ο Στράτος ξεφύσηξε ενοχλημένος "είναι σχεδόν δύο εβδομάδες ρε μαλάκα μέχρι τότε!" του φώναξε έντονα. "Δεν με απασχολεί καθόλου Στράτο! Παίζω το κεφάλι μου και την κλινική μου για να πηδήξεις εσύ, στ' αρχίδια μου λοιπόν που θα περάσουν δύο εβδομάδες για να γαμήσεις!" του είπε έξαλλος και συμπλήρωσε πιο ήρεμα "θα σου τηλεφωνήσω μόλις τα έχω στα χέρια μου" είπε και τερμάτισε την γραμμή. "Στο διάβολο!" φώναξε και πέταξε το τηλέφωνο πάνω στο γραφείο. Έφερε τα χέρια στο κεφάλι του, η Άννα παρατραβούσε το σκοινί, δεν απαντούσε στις κλήσεις του ούτε και στα μηνύματά του. Τις τελευταίες τρείς εβδομάδες είχε χαθεί εντελώς. Δεν μπορούσε να του κρατάει ακόμα μούτρα για το βράδυ που της ρίχτηκε "μυξοπαρθένες γεμίσαμε" είπε φωναχτά με κακία και κάθισε στην αναπαυτική καρέκλα πίσω απο το γραφείο του. Αυτό που τον εκνεύριζε περισσότερο είναι οτι δεν θα μπορούσε να την επισκεφτεί εαν δεν είχε τις ουσίες μαζί του. Και εκείνες θα ερχόταν σε δύο εβδομάδες. Έβρισε τον φίλο του σιωπηλά και προσπάθησε να προσηλωθεί στην δικογραφία που είχε μπροστά του.

"Τι στο διαολο θέλεις πάλι εσύ εδώ;" την ρώτησε νευριασμένος και έσπρωξε την ξανθιά που καθόταν στα πόδια του χαιδεύοντας τον κάβαλό του. "Αφήσαμε λογαριασμούς ανοιχτούς Δημήτρη" του έκανε ναζιάρικα. Ο Ιωάννου έκανε νόημα στην ξανθιά να φύγει απο το γραφείο και άρπαξε ένα πούρο μέσα απο το συρτάρι του. "Λογαριασμούς μαζί σου;" την ρώτησε ειρωνικά. Η Κατερίνα κάθισε στην καρέκλα απέναντί του και σταύρωσε προκλητικά τα πόδια της. "Εσύ έβαλες να δείρουν τον Ανδρέου;" τον ρώτησε ευθέως. Το βλέμμα του στάθηκε πάνω της. Άναψε ήρεμος το πούρο του και φύσηξε τον καπνό προς το μέρος της. "Όχι" της απάντησε ξερά, χωρίς να πάρει την ματιά του απο πάνω της. "Για την ακρίβεια θα σε ρωτούσα το ίδιο πράγμα, νόμιζα οτι το έκανες εσύ" της είπε αργά. Η Κατερίνα κούνησε αρνητικά το κεφάλι, "ούτε τα λεφτά, ούτε την δύναμη να το κάνω έχω" συμπλήρωσε. "Τι θέλεις;" την ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του. "Το καθίκι έχει βγει απο το νοσοκομείο, την έβγαλε φθηνά απο ότι έμαθα, και γύρισε στην πουτάνα του, κάτι πρέπει να κάνουμε" είπε με μίσος. Ο Ιωάννου την κοίταξε για λίγο εξεταστικά "τι έγινε; σε πείραξε που γύρισε και την πηδάει; ή που δεν πηδάει εσένα;" την ρώτησε γελώντας δυνατά. Οι κληδώσεις των χεριών της είχαν ασπρίσει "θέλω να την βγάλω απο την μέση, θέλω να την χωρίσει και να πονέσει το καθίκι όσο ποτέ άλλοτε, να τον εκδικηθώ, αυτό είναι αυτό που θέλω.." του είπε με μάτια που γυάλιζαν. Ο Ιωάννου ρούφηξε βαθιά τον καπνό απο το πούρο του και άνοιξε το συρτάρι στα αριστερά του.