Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"...θέλω να ξυπνάω μαζί σου..." 7

        Η Άννα ξύπνησε πρώτη, λίγο μετά το μεσημέρι. Άνοιξε αργά τα μάτια της νιώθωντας ένα πλάκωμα. Στράφηκε στο πλάι της και είδε το πρόσωπο του Μάρκου ακριβώς δίπλα απο το δικό της. Τα χέρια του ήταν απλωμένα πάνω της και την κρατούσαν σχεδόν σφιχτά, παρόλο που κοιμόταν. Γύρισε προς την πλευρά του και παρατήρησε για λίγο το ήρεμο πρόσωπό του. Αφουγκράστηκε την αναπνοή του, και χαμογέλασε αχνά. 'Έτσι είναι ο έρωτας...' σκέφτηκε σιωπηλά, 'να κοιτάς τον άλλον που κοιμάται δίπλα σου και εσύ να μην μπορείς να κρύψεις αυτό το χαμόγελο με τίποτα'. Έβαλε απαλά το χέρι της στο μάγουλό του και τον χάιδεψε. Ο Μάρκος άνοιξε αργά τα βλέφαρά του και την κοίταξε χαρίζοντάς της ένα χαμόγελό του. “Συγνώμη σε ξύπνησα” του ψιθύρισε και εκείνος την φίλησε στο μέτωπο. “Καλά έκανες” της απάντησε και την αγκάλιασε σφιχτά. Τα χείλη του έψαξαν τα δικά της και γεύτηκε την γλύκα τους. Τα χέρια του χάιδεψαν την πλάτη της και εκείνη ανατρίχιασε στο άγγιγμά του. Τα σώματά τους πλησίασαν και μοιράστηκαν την θέρμη τους. Με μια κίνηση βρέθηκε απο πάνω της και την κοίταξε με θαυμασμό. “Με τρελαίνεις μωρό μου, δε μπορώ να σε χορτάσω” της είπε σιγανά πριν βυθιστεί μέσα της. Την κοιτούσε μέσα στα μάτια, τα βλέμματά τους καρφωμένα το ένα στο άλλο, έβλεπε τα χρώματα της αγάπης μέσα τους. Ο έρωτας τους ήταν τρυφερός, όμορφος γεμάτος πάθος. Η Άννα ένιωθε μοναδική στην αγκαλιά του, ένιωθε ευτυχισμένη και πλήρης.

        “Άργησες να πέσεις στην αγκαλιά μου. Σε ήθελα τόσο καιρό” της είπε σιγανά στο αυτί. Εκείνη χαμογέλασε αχνά και σήκωσε το βλέμμα της στο δικό του. “Με τρόμαζες” του είπε “είσαι τόσο αυταρχικός μερικές φορές που με τρομάζεις” του είπε και τρύπωσε και πάλι στην ζεστή αγκαλιά του. “Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς” της απάντησε και μια σκιά πέρασε απο τα μάτια του “δεν θέλω κανένας να σε πλησιάζει, και όταν με αψηφάς γίνομαι θηρίο, να το ξέρεις”. Έβαλε το χέρι της πάνω στο στήθος του όπου ένα τατουάζ με το πρόσωπο ενός μεγάλου ασπρόμαυρου αετού βρισκόταν εκεί, με το δάχτυλό της ακολούθησε τις γραμμές. Ο Μάρκος πήρε μια κοφτή ανάσα, το άγγιγμά της το ένιωθε καυτό, ένιωθε οτι ίσως και να του άφηνε παντοτινά σημάδια πάνω του. “Τι μου κάνεις, και νιώθω έτσι ε;” την ρώτησε απαλά και την έσφιξε στην αγκαλιά του. “Θα μου πεις τι σημαίνουν όλα αυτά για σένα;” τον ρώτησε και έριξε πάλι το βλέμμα της στα τατουάζ του. Εκείνος έκλεισε τα μάτια του και την τράβηξε πιο κοντά του “όχι” είπε πιο έντονα απο ότι έπρεπε, και μετά μαλάκωσε τον τόνο της φωνής του “όχι τώρα μωρό μου, θα ασχοληθώ μαζί σου μόνο” είπε και έπεσε πάνω της κάνοντάς την να γελάσει δυνατά. Πόσο ευτυχισμένη ένιωθε στην αγκαλιά του, πόσο ασφαλής και όμορφα όταν ήταν μαζί του. Αφέθηκε στα χάδια και στα φιλιά του, μέχρι που για άλλη μια φορά την έφτασε στον ουρανό.