Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"..όταν είσαι μισός.."27

Όταν είσαι ένας, δεν είσαι Μόνος. Είσαι Μισός.

Η μοναξιά σου είναι κομμένη στα δύο.Μισή για σένα και μισή για τον απόντα.

Είσαι μισός όταν δεν είναι δίπλα σου ο άλλος.

Είσαι μισός όταν κανείς δεν σου σκουπίζει τα δάκρυα.

Είσαι μισός όταν μιλάς στον εαυτό σου και κανείς δεν σ' ακούει.

Είσαι μισός όταν κομματιάζεις την καρδιά σου και δωρίζεις τα θρύψαλά της.

Είσαι μισός όταν ποθείς τ' όνειρο που ξέρεις ότι θα παραμείνει όνειρο.

Και τότε το ολόκληρο φεγγάρι όχι μόνο δεν θα σε γεμίσει·θα αδειάσει ακόμα περισσότερο το κενό σου... Μ. Χ.

Μισή... έτσι ακριβώς ένιωθε... Πήρε τον ήλιο της, άνοιξε την πόρτα και άφησε το σκοτάδι να μπει μέσα. Τόσος καιρός μετά και αυτό το σκοτάδι ακόμα δεν είχε εξαφανιστεί. Αυτή η ομίχλη ακόμα δεν είχε διαλυθεί απο την ζωή της και τον ήλιο δεν τον έβλεπε στον ουρανό της πια. Ένιωθε άδεια... κενή... χαρά και ευχαρίστηση δεν έβρισκε σε τίποτα, ό,τι αγαπούσε ήταν δικό του και το είχε πάρει... Στην δουλειά πήγαινε μόνο και μόνο για να κρατάει απασχολημένο το μυαλό της αλλιώς θα τρελαινόταν. Δεν μπορούσε να πιστέψει οτι ο Μάρκος πέταξε ότι είχαν μεταξύ τους, για μια παρεξήγηση. Το μυαλό της δεν το χωρούσε. Εκείνη άφησε πίσω της όχι είχε γίνει μεταξύ τους, έθαψε βαθιά μέσα της όσα είχε ακούσει εκείνο το βράδυ, γιατί πίστεψε και πάλι στον Μάρκο που ερωτεύτηκε, τον Μάρκο που γνώρισε, ένιωσε την αγάπη του μέσα της. Πως μπόρεσε και πίστεψε τις συκοφαντίες; Δεν την ήξερε; Δεν την γνώριζε; Δεν έβλεπε την αγάπη στα μάτια της; Αμέτρητες σκέψεις έκανε χωρίς ποτέ να μπορεί να καταλήξει κάπου. Πάλι μόνη γυρνούσε σπίτι, πάλι μόνη ξυπνούσε το πρωί. Της έλειπε, το κορμί της πονούσε στην σκέψη του μόνο, το άγγιγμά του το λαχταρούσε σαν την βροχή το δέντρο. Τον έβλεπε παντού, τα μαύρα σαν κάρβουνο μάτια του νόμιζε οτι τα συναντούσε σε κάθε της βήμα. Το βλέμμα το δικό της είχε χάσει πια την λάμψη του, την ζωηράδα του...Κάτι μέσα της της έλεγε οτι τον είχε χάσει...οτι εκείνο το φιλί στο μέτωπο ήταν το τελευταίο...Όμως η ζωή δεν ξεχνά... δεν αφήνει κανέναν...Μια μικρή αχτίδα φωτός έβλεπε μόνο... μια μικρή ελπίδα είχε γεννηθεί μέσα της, και θα την προστάτευε με κάθε τίμημα...