Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"...άσε με να σ' αγαπώ.." 25

"Καλησπέρα!" μπαίνει κεφάτος ο Αντώνης στο γραφείο βρίσκοντας τον Μάρκο χωμένο στα χαρτιά του. Σήκωσε το βλέμμα του και ένευσε στον φίλο του "κεφάτο σε βλέπω... τί έγινε;" τον ρώτησε την στιγμή που καθόταν στην καρέκλα μπροστά του. "Και γιατί να μην είμαι, εσύ είσαι καλά...η Άννα μας καλά... και εγώ βγήκα το μεσημέρι ραντεβού" είπε με ενθουσιασμό μικρού παιδιού. Ο Μάρκος σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε δυσπιστα τον Αντώνη "μην μου πεις..." τον ρώτησε χαρούμενος. Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους, "ναι.. ναι... βγήκα με την Νεκταρία, δεύτερη φορά, περάσαμε ωραία, πολύ συμπαθητική, ευγενική, τι άλλο θέλω;" κάνει εύθυμα. Ο Μάρκος σηκώθηκε και τον χτύπησε ενθαρρυντικά στην πλάτη, "ελπίζω να καταφέρεις να βάλεις και κανένα γκολ, μην μείνετε στα ραντεβού μόνο" του είπε κλείνοντας του το μάτι. Γέλασαν και οι δύο δυνατά και ο Αντώνης έμεινε να κοιτάζει για λίγο τον φίλο του κουνώντας το κεφάλι του. "Δεν θυμάμαι ποτέ να έχουμε γελάσει έτσι μαζί Μάρκο, χαίρομαι ειλικρινά που όλα είναι καλά.." του είπε σχεδόν συγκινημένος. Εκείνος προχώρησε μέχρι την τζαμαρία και άναψε το τσιγάρο που κρατούσε τόση ώρα στο χέρι του. "Μάρκο... όλα καλά έτσι; Η Άννα;" άκουσε την φωνή του Αντώνη να τον καλεί. Κούνησε απλά το κεφάλι του και λίγα δεπτερόλεπτα μετά πρόσθεσε σκεφτικός "όλα καλά Αντώνη...και η Άννα καλά είναι, μόνο που έχει νεύρα... πολλά νεύρα τις τελευταίες εβδομάδες. Γυρίζει πτώμα απο την δουλειά και δεν θέλει με τίποτα να σταματήσει να πηγαίνει". Ο Αντώνης κούνησε το κεφάλι του "άφησέ την, έχει ανάγκη να είναι ανεξάρτητη, μην της το χαλάς" τον συμβούλεψε. "Δεν θέλω να δουλεύει εκεί, εδώ τουλάχιστον την πρόσεχα, είμασταν μαζί... ενώ εκεί...την τρώνε με τα μάτια τους οι λιγούρηδες.." σχολίασε εκνευρισμένος. Ο Αντώνης γέλασε αχνά, "ζηλεύεις φίλε μου και δεν πρέπει, η Άννα δεν σου έχει δώσει ποτέ δικαίωμα.. μην αφήσεις την ζήλια να μπει ανάμεσά σας...". Σιωπή έπεσε για λίγο ανάμεσά τους. "Αντώνη..." δίστασε για λίγο ο Μάρκος. "Σκέφτομαι πολλά... διάφορα, για μένα.. την Άννα..." κόμπιασε και πάλι. Ο Αντώνης έσμιξε τα φρύδια "τι τρέχει θα μου πεις;" τον ρώτησε ανύσηχος. Ο Μάρκος πήρε μια βαθιά ανάσα και βημάτισε νευρικά στο γραφείο του "σκέφτομαι να πουλήσω το μαγαζί... δεν θέλω να μείνω στην Αθήνα με την Άννα.. δεν μπορώ άλλο..." του είπε ήρεμα αποφεύγοντας να τον κοιτάξει στα μάτια. Ο Αντώνης κούνησε το κεφάλι του "σε καταλαβαίνω... μην ανησυχείς..". Ο Μάρκος αναθάρρυσε, γιατί δεν ήθελε να στενοχωρήσει τον φίλο του "το μόνο που περιμένω είναι ένα λάθος του Ιωάννου για να τον τσακώσει ο Θεολόγου...και μετά παίρνω την γυναίκα μου και εξαφανίζομαι..." του είπε κοιτάζοντάς έντονα αυτή τη φορά. "Έχεις καθόλου νέα απο τον Χάρη;" αναρωτήθηκε ο Αντώνης. Ο Μάρκος κούνησε αρνητικά το κεφάλι και κάθισε πίσω στο γραφείο του "έχει περίπου δυο εβδομάδες απο την τελευταία φορά που μιλήσαμε, θα έβαζε να παρακολουθήσουν την Κατερίνα, τρείς μέρες μετά με πήρε και μου είπε οτι συναντά κάποιον δικηγόρο, μου είπε και το όνομα αλλά δεν το συγκράτησα. Ελπίζω να τύλιξε κανέναν να γλιτώσουμε τουλάχιστον απο αυτή" είπε και έσβησε το τσιγάρο στο τασάκι μπροστά του.