Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"...δεν μπορώ μακριά σου...ακούς;" 6

        Οι εβδομάδες που ακολούθησαν για την Άννα και τον Μάρκο, ήταν πολύ περίεργες. Και οι δύο απέφυγαν οποιαδήποτε συνάντηση μεταξύ τους. Ο Μάρκος την περισσότερη ώρα καθόταν κλεισμένος στο γραφείο του παρακολούθώντας σαν γεράκι οποιαδήποτε κίνηση της Άννας στον χώρο. Δεν του ξέφευγε το παραμικρό. Είχε βάλει τον Μάκη να την προσέχει διακριτικά την ώρα της δουλειάς με πρόσχημα την επίθεση που δέχτηκε απο έναν πελάτη μερικές εβδομάδες πριν. Ο Μάρκος ήθελε να είναι σίγουρος οτι η Άννα δεν κινδύνευε απο μεθυσμένους ή άλλα θερμόαιμα αρσενικά. Τους έβλεπε να την τρώνει με τα μάτια τους και του ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι. Την έβλεπε να τους χαμογελά ευγενικά και ήθελε να της κλείσει το στόμα με το δικό του. Προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να μείνει μακριά της και μόλις την έβλεπε να μιλάει σε άντρα εξαγριωνόταν σαν λυσσασμένο σκυλί. Η πόρτα χτύπησε και μπήκε μέσα ο Αντώνης. “Πάλι εκεί στέκεσαι;” του είπε κοροιδευτικά αλλά σοβαρεύτηκε μόλις είδε οτι είναι κακόκεφος. “Τι τρέχει, τι θέλεις Αντώνη;” του είπε απομακρύνθηκε απο την τζαμαρία και κάθισε πίσω απο το γραφείο του. Ο Αντώνης σοβάρεψε και κάθισε στην πολυθρόνα μπροστά του. “πως είσαι;” τον ρώτησε ήρεμα. Ο Μάρκος ανασήκωσε τους ώμους και έβαλε ένα ποτό στον φίλο του. Του έδωσε το ποτήρι και ξανακάθισε στην θέση του. “Η κυρά- Θέμη τι κάνει;” άνοιξε καινούρια κουβέντα ο Αντώνης. Ο Μάρκος άναψε τσιγάρο και φύσηξε ψηλά τον καπνό. “Καλά είναι, της έστειλα πάλι λεφτά χθες, δεν ξέρω για πόσο ακόμα μπορώ να την κοροιδεύω πως είναι λεφτά της ασφάλειας για την Λίνα” του είπε και ήπιε μια μεγάλη γουλιά απο το ποτό του. “Μόνη της έμεινε ρε Μάρκο, νομίζω είναι καιρός να πας προς τα εκεί. Είμαι σίγουρος οτι της έχεις λείψει” του είπε σιγανά ο Αντώνης με το ενδιαφέρον να φαίνεται στα μάτια του. Ο Μάρκος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του “ακόμα έχω στα αυτιά μου τις κατάρες της Αντώνη. Την μοναχοκόρη της έχασε εξαιτίας μου, δεν πρόκειται να με συγχωρήσει ούτε κείνη, ούτε εγώ τον εαυτό μου” είπε κουρασμένα. Ο φίλος του τον κοίταξε για λίγο με ανήσυχο βλέμμα “παιδί ήσουν Μάρκο, δεν μπορείς να σηκώσεις όλες τις αμαρτίες και τα βάρη μόνος σου” του είπε και τους διέκοψε ένα χτύπημα στην πόρτα. Μπήκε μέσα ένας απο τους υπαλλήλους του Μάρκου, “Έχω πληροφορίες οτι ο Ιωάννου θα στείλει κόσμο εδώ ένα απο αυτά τα βράδια, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Αν τυχόν και καταφέρει να ξεγλυστρίσει δεν θα μας αφήσει σε ησυχία”, τους είπε και τους κοίταξε και τους δύο. Ο Μάρκος ξεφύσηξε με θόρυβο και έτριψε το πρόσωπό του με δύναμη. “Το αρχίδι” είπε σιγανά. “Αυτός μας έλειπε τώρα, δεν καταλαβαίνει οτι δεν ενδιαφέρομαι;” είπε νευριασμένα. Ο Αντώνης κούνησε αρνητικά το κεφάλι, “οχι, νομίζει οτι έχεις άλλον προμηθευτή, οτι δεν προτιμάς το δικό του εμπόρευμα, για δικούς σου λόγους” είπε ήρεμα. “Να δεις που ο μαλάκας θα με μπλέξει στις βρωμοδουλειές του” είπε σκεφτικός. Ο Αντώνης σηκώθηκε και πλησίασε την τζαμαρία “δεν θα τον αφήσουμε Μάρκο, θα ειδοποιήσουμε τους πάντες κάτω να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ανοιχτά” είπε αποφασιστικά. “Ευχαριστώ Άκη, αν μάθεις οτιδήποτε καινούριο ενημέρωσε άμεσα” του είπε και του έκανε νόημα να φύγει.